kızlar annemler farklı bir Şehre taşındı. Fakat babamın memleketinde ki işleri yoluna koymak için sürekli gidip gelmesi gerekiyor.. Bu gidip gelmelerde de uzun uzun bizde kalıyor.. Ilk zamanlar misafir Gözüyle bakıp bi kaç gündür haftadır geçer deyip idare ediyorduk.. Yaklaşık iki ay olucak iki üç günde bir bizde. Annem her gün günde 3 4 kere arar buyur et babanı çağır diye yetmez eşimi de arar çağırın babanızı diye. Biz zaten çoğunlukla buyur ediyoruz.. Ama bazen özel bi gecemiz oluyor yada arkadaş ağırlamak istiyoruz o zamanlar da da suçluluk duyuyorum.. Hem sıkılıyorum hem de çağırmadığım da pişman oluyorum.. Bu arada evimiz de kutu gibi küçücük.. Babam salon da yatmak durumunda kalıyor. Başka oda yok. Ystsk odamızın hemen yanı. Tuvalete yada mutfağa kalksak hemen duyuluyor. Ve ben bu durumdan çok rahatsız oluyorum. Babamı seviyorum ağırlamak da istiyorum ama süresi de belli değil.. Evimiz de bir oda daha olsa birazdaha büyük bi ev olsa bu kadar sıkılmıcam.. Eşim Anlayış göstermeye Çalışıyor ses etmiyor ama sıkılıyor tabi o da. Işten gelip birbirimizi gördüğümüz 2 3 sa en fazla onda da babamla oturmak zorunda kalıyoruz.. Onun istediği programları izliyoruz mecbur film izlesek izleyemiyoruz babam varken.. Erkenden odamıza geçsek ayıp oluyor.. Gece birlikte olsak Kalkıp duşa girmeye utanıyor insan.. Bişey ima etsem küserler .. Bunu genç insan bunlar deyip kendileri düşünmesi gerekmez mi.. O kadar bunalıyorum ki.. Nolur bi yol gösterin bu nasıl denir nasıl söylenir..
Bi babanı bakamadın o sene kaç sene bakmış büyütmüş demeyin
.. En ufak bi sesimizi duyar yAttığı yerden ... Ne özelimiz kaldı ne tv keyfimiz vs... Siz olsanız ne yapardınız
((
