Koca dünyada dostum-sırdaşım diyecek kimse kalmamış meğer

Elfida .!.:

kendi davranışlarınızı hiç sorguladınız mı?
neden size nispet yapsınlar... çok mu üstündünüz onlardan... bebek sahibi olan kadınlar olmayanlardan üstün müdür ki bunu gözünüze soksunlar...
dünya da herkesin tabağında aynı yemek olacak diye bir şey yok... size verilen ve başkalarının kıskandığını düşündüğünüz şeyler için hiç şükrettiniz mi yaradana?
çocuğum olmasa da çok güzel bir hayat verdin bana diyebiliyormusunuz? yoksa onlara verdin bana vermedin diye isyan mı ediyorsunuz?
çocuk ohh işte benimde var diyebileceğiniz bir güç unsuru değil... Allah tez zamanda nasip etsin ama biraz insanları yargılayacağınız yerde dönüp kendinize bir bakın... o iğneyi önce bir kendinize batırın...

Genişletmek için tıkla...

peteknur .!.:

5 Yıldır evliliğimize heyecan katacak bir bebeğin özlemiyle hasretiyle yaşıyorum.Aşılamaydı, tüp bebekti derken o kadar yıprandım ki anlatamam.Çocuklu hiç kimseyle görüşemez oldum.Onları görünce kıskançlıktan çıldırıyorum.Oysa ben eskiden kıskanç bir insan değildim, her zaman elindekilerle yetinmeyi bildim.Şimdi neden böyle oldugumu bende anlamıyorum.
Son iki yıldır ailem dışında çocuklu olan hiç kimseyle görüşmüyorum.Kafam daha rahat oluyor.Bu arada bekar arkadaşlarımız evlendi çevremiz genişledi, günler daha dolu geçmeye başladı.Bende çocuk meselesini çok kafama takmamaya başladım.Eskiden oldugu gibi hep içime atmak yerine bazı arkadaşlarımla paylaşmaya basladım.Sadece anlatmak bile beni rahatlatıyordu.
Yaklaşık bir ay önce çok sevdiğim bir arkadaşım telefonla aradı,hal hatır derken bebek yokmu hala dedi.Yok dedim tabi.Hemen ardından ikinci çocuğu düşündüklerini falan anlatmaya basladı.Çok sinirlendim ama bişey demedim tabi.Birdaha onunla görüşmek istemedim.Birkaçgün sonra başka bir arkadaşım arayıp o gün test yaptıgını ve hamile oldugunu söyledi,müjdeledi ,hamileliğin ne kadar zor oldugunu anlatmaya basladı , ne diyim allah yardım etsin dedim kapattım.Bir daha onuda aramadım.Daha gecen hafta derdimi paylaşabileceğim kalan tek bir arkadaşımla dertleştik.Ona hamile görmeye yada bebek görmeye dayanamadıgımı anlattım.Psikolojim çok bozuk oldugunu hatta bu konuda yardım almayı bile düşündüğümü anlattım.Bu gün o arkadaşım beni telefonla arayıp müjdesini verdi.Çok mutlu olucam ya bana hamilelik haberini verdi.Telefonu kapatınca saatlerce ağladım.Neden bana nispet yapıyorlar gibi ilk önce beni arayıp hamileyim diyorlar ki.
Sonra uzun uzun düşündüm.Bunun tek bir açıklaması olabilirdi.Arkadaşım dediğim insanlar aslında hep beni kıskandılar.İlk defa benim olmayan ve kendilerinin sahip oldugu bişey var ve bunu gözüme gözüme sokmak istiyorlar.Bilmiyorum belkide çok duygusal düşünüyorum ama anladığım bişey var.Dost diyebileceğim kimsem kalmamış etrafımda.Çok üzgünüm, çok yalnızım inşsallah rabbim yalnızlığıma ortak bir melekte bana verir birgün.:sinifsinif:

Genişletmek için tıkla...

peteknur .!.:

Evet bana göre gayet sıradan onlara göre daha güzel bir hayatım var ve bunu herzaman kendileri söyler.Ben hiçbir zaman kimseye üstünliük taslamam.İlk yazımıda okuduysan görmüşssündür.Bugüne kadar hep elimdekilerle yetindim.Sahip olamadığım şeyler için asla isyan etmedim.Sahip olduklarım için de şükretmesini bilirim.Dua ederken rabbimden banada bir çocuk ver diye istemiyorum eğer bir çocuk sahibi olmak hakkımızda hayırlı olacaksa ver diyorum.
Yukarıda yengecburcu arkadaşımızın yazdığı gibi çocuk sahibi olamayan bir kadınla,çocuk sahibi olan bir kadın asla birbirlerini anlıyamazlar .Bende burdaki herkesin beni anlamasını beklemiyorum.Yorumlarınız için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...