Kocamdan psikolojik şiddet, aşağılama

Asdfg

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
30 Ekim 2021
13
-6
1
31
Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim eşimin üniversitede saygin bir mesleği var. Ben de lisans mezunuyum bir meslegim var. Ancak eşim beni sürekli aşagılıyor. her tartışmada sen kimsin ki, sana mı sorucam, sen ne bilirsin ki diyor. Benim kararlarima hiç önem vermiyor. Her zaman kendi istediğini yapıyor. Ben en iyisini bilir yaparım zaten diyor. Bu durumdan çok sıkıldım çok üzülüyorum kendine olan güvenimi kaybettim resmen. Ayrıca çocuğumuz da olmuyor bu durumdan ikimizinde psikolojisi çok etkilendi. Bunun da etkisi vardır ama onun karakteri bu, çocuk olsa da aynı şeyleri söyler. Bir de ailesine çok düşkün onları hep ön planda tutuyor, beni aile olarak benimsemiyor. Beni eş olarak da benimsemiyor. Düzeltmek için ne yapicam bilmiyorum 😔
 
Eşimi seviyorum da ama. Tartışma olmadığı zaman gayet sevgi doluyuz. Bir konuda zıtlaştık mı bambaşka biri oluyor sanki. Fiziksel herhangi bi zarari yok kesinlikle ama o kızgınlıkla söyledikleri çok kırıcı. Çocuğumuz da olmayınca o üzüntüyle iyice birbirimize sarıyoruz. Sık sık tartışma...
Boşanmak son çare. Ben evliliğimi daha huzurlu hale getirmek için çabalamak istiyorum öncelikle .
 
Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim eşimin üniversitede saygin bir mesleği var. Ben de lisans mezunuyum bir meslegim var. Ancak eşim beni sürekli aşagılıyor. her tartışmada sen kimsin ki, sana mı sorucam, sen ne bilirsin ki diyor. Benim kararlarima hiç önem vermiyor. Her zaman kendi istediğini yapıyor. Ben en iyisini bilir yaparım zaten diyor. Bu durumdan çok sıkıldım çok üzülüyorum kendine olan güvenimi kaybettim resmen. Ayrıca çocuğumuz da olmuyor bu durumdan ikimizinde psikolojisi çok etkilendi. Bunun da etkisi vardır ama onun karakteri bu, çocuk olsa da aynı şeyleri söyler. Bir de ailesine çok düşkün onları hep ön planda tutuyor, beni aile olarak benimsemiyor. Beni eş olarak da benimsemiyor. Düzeltmek için ne yapicam bilmiyorum 😔
Bizimde 2 yıldır çocuğumuz olmuyor ve psikolojimiz illaki etkileniyor ama buna rağmen birbirimize daha çok bağlanıyoruz, destek olup moral veriyoruz konuşuyoruz dertleşiyoruz . Çocuk olmama olayına bağlayıp bu nedene sarılmamak lazım bence. Eşinizi düzgünce karşınıza alıp konuşmalısınız kırıldığınız noktaları bir bir söylemelisiniz eğer eşinizde size sevgiyle saygıyla bağlıysa orta yol bulunur hatasınıda anlar diye düşünüyorum yok eğer konuşmanıza rağmen yine aynı şekilde aşağılamaya devam ediyorsa, davranışlarını normal görüyosa problem var demektir, terapiste gitmeyi teklif edebilirsiniz. Bunlara rağmen yine herşey böyle devam ediyosa o zaman boşanma işini düşünün derim. Karakteride bu demişsiniz ayrıca bu cümleye odaklanınca da eşinizin pek düzeleceğini sanmıyorum açıkçası hakkınızda hayırlısı olsun
 
Eşimi seviyorum da ama. Tartışma olmadığı zaman gayet sevgi doluyuz. Bir konuda zıtlaştık mı bambaşka biri oluyor sanki. Fiziksel herhangi bi zarari yok kesinlikle ama o kızgınlıkla söyledikleri çok kırıcı. Çocuğumuz da olmayınca o üzüntüyle iyice birbirimize sarıyoruz. Sık sık tartışma...
Boşanmak son çare. Ben evliliğimi daha huzurlu hale getirmek için çabalamak istiyorum öncelikle .
Illa fiziksel olmasını mı bekleyeceksiniz şiddetin? Şiddet şiddettir. Size bu şiddeti uygulayan adamı seviyor olmanız da sağlıklı bir psikolojide olmadığınızı gösterir maalesef.

Herkes zıtlaşıyor herkes tartışıyor hayatındaki insanla eş olur sevgili olur ev arkadaşı olur bu. Ama aşılmaması gereken sınırlar var. Saygı var. E bunlar sizde kalmamış. Nasipse bekleyin bu pozisyonda belki bi gün şiddet fiziksele de dönüşür. Ya da bir başkaları girer size saygısı kalmayan adamın hayatına...

Çocuk olmaması bibirine sardıran bir durum değildir. Aksine çiftleri birbirine daha çok destek olmaya iter. El ele tedavilere gidersiniz. Çıkmaza girildiği hissedildiğinde, oturup dersiniz ki tamam olmuyorsa olmuyor biz de baş başa yaşlanırız. Çocuktan sonra birbirine sarma tartışma daha çok olacaktır eklenen yorgunlukla.
 
Önce düzeltmeye değer mi, onu düşünün. Böyle bir göreviniz var mı? Böyle bir gücünüz var mı? Daha ortak hayatınız için karar vermekten yoksunken, eşiniz üzerinde değişim gücünü nasıl bulacaksınız? Sizce de imkansız değil mi? Ben 6 yaşımdaki kızımı değiştiremiyorum. Yetişkin bir insana gücünüz yeter mi? Siz de dünyaya 1 kez geldiniz. Birini size uydurmak yerine kendinize uygun birini bulabilirsiniz bence. Saygı başta yoksa sonradan oluşmaz zaten. Belli ki eşiniz, eğitim ve statü farkını çok önemsiyor. Belki de sizi küçümseyerek daha da yükseklere çıkıyordur kendi içinde. Belki de hayatı aşağılanıp eleştirilerek geçmiştir.
 
Siz kendiniz özgüveninizi asla yitirmeyin çünkü o zaman gerçekten piskolojik olarak çöküyorsunuz bende benzer sorunlar yaşadım ve panik atak oldum şuan herşey yoluna girdi çok şükür ama ben bırakıp gitmeyi boşanmayı göze aldıktan sonra düzeldi erkekler yanındakileri asla girmez sanıyor sevgimize güveniyor. Ama saygı bitince sevgide bi yere kadar gidiyor. Hakkınızda hayırlısı olsun Allah hayırlı zamanda hayırlı evlat versin inşaallah
 
Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim eşimin üniversitede saygin bir mesleği var. Ben de lisans mezunuyum bir meslegim var. Ancak eşim beni sürekli aşagılıyor. her tartışmada sen kimsin ki, sana mı sorucam, sen ne bilirsin ki diyor. Benim kararlarima hiç önem vermiyor. Her zaman kendi istediğini yapıyor. Ben en iyisini bilir yaparım zaten diyor. Bu durumdan çok sıkıldım çok üzülüyorum kendine olan güvenimi kaybettim resmen. Ayrıca çocuğumuz da olmuyor bu durumdan ikimizinde psikolojisi çok etkilendi. Bunun da etkisi vardır ama onun karakteri bu, çocuk olsa da aynı şeyleri söyler. Bir de ailesine çok düşkün onları hep ön planda tutuyor, beni aile olarak benimsemiyor. Beni eş olarak da benimsemiyor. Düzeltmek için ne yapicam bilmiyorum 😔
İnan ki çocuk yok deyince oh dedim. Düzeltmekle uğraşmayacaksın canım benim gidip tekmeyi basacaksın. Bencil pislik nesini düzelteceksin bunun kendine gel ya hu
 
Eşimi seviyorum da ama. Tartışma olmadığı zaman gayet sevgi doluyuz. Bir konuda zıtlaştık mı bambaşka biri oluyor sanki. Fiziksel herhangi bi zarari yok kesinlikle ama o kızgınlıkla söyledikleri çok kırıcı. Çocuğumuz da olmayınca o üzüntüyle iyice birbirimize sarıyoruz. Sık sık tartışma...
Boşanmak son çare. Ben evliliğimi daha huzurlu hale getirmek için çabalamak istiyorum öncelikle .
O zaman, "evet efendim sepet efendim" diye devam edeceksiniz.. Haklı olsanız da alttan alan hep siz olacaksınız.
 
Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim eşimin üniversitede saygin bir mesleği var. Ben de lisans mezunuyum bir meslegim var. Ancak eşim beni sürekli aşagılıyor. her tartışmada sen kimsin ki, sana mı sorucam, sen ne bilirsin ki diyor. Benim kararlarima hiç önem vermiyor. Her zaman kendi istediğini yapıyor. Ben en iyisini bilir yaparım zaten diyor. Bu durumdan çok sıkıldım çok üzülüyorum kendine olan güvenimi kaybettim resmen. Ayrıca çocuğumuz da olmuyor bu durumdan ikimizinde psikolojisi çok etkilendi. Bunun da etkisi vardır ama onun karakteri bu, çocuk olsa da aynı şeyleri söyler. Bir de ailesine çok düşkün onları hep ön planda tutuyor, beni aile olarak benimsemiyor. Beni eş olarak da benimsemiyor. Düzeltmek için ne yapicam bilmiyorum 😔
Düzeltmeyle ugrasmayacaksiniz

Bazen kesip atmak gerekir tümör gibi dusunun
 
Eşimi seviyorum da ama. Tartışma olmadığı zaman gayet sevgi doluyuz. Bir konuda zıtlaştık mı bambaşka biri oluyor sanki. Fiziksel herhangi bi zarari yok kesinlikle ama o kızgınlıkla söyledikleri çok kırıcı. Çocuğumuz da olmayınca o üzüntüyle iyice birbirimize sarıyoruz. Sık sık tartışma...
Boşanmak son çare. Ben evliliğimi daha huzurlu hale getirmek için çabalamak istiyorum öncelikle .
Adamin size saygisi yok. Saygi yoksa sevgi de olmaz evlilik de.. sizin kendinize sayginiz varsa size böyle davranmasina izin vermeyin.
 
Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim eşimin üniversitede saygin bir mesleği var. Ben de lisans mezunuyum bir meslegim var. Ancak eşim beni sürekli aşagılıyor. her tartışmada sen kimsin ki, sana mı sorucam, sen ne bilirsin ki diyor. Benim kararlarima hiç önem vermiyor. Her zaman kendi istediğini yapıyor. Ben en iyisini bilir yaparım zaten diyor. Bu durumdan çok sıkıldım çok üzülüyorum kendine olan güvenimi kaybettim resmen. Ayrıca çocuğumuz da olmuyor bu durumdan ikimizinde psikolojisi çok etkilendi. Bunun da etkisi vardır ama onun karakteri bu, çocuk olsa da aynı şeyleri söyler. Bir de ailesine çok düşkün onları hep ön planda tutuyor, beni aile olarak benimsemiyor. Beni eş olarak da benimsemiyor. Düzeltmek için ne yapicam bilmiyorum 😔
Ayrilin düzelir.
 
Dua edin.
Siz boşanmak son çare deyince benim aklıma bu geldi.
Yoksa Allah'tan başka hiç kimse bir insanın karakterini degistiremez.
Ama eşinizde göremeyeceğinizi bildiği için boyle. Ne yapsam çeker diye düşünüyor.
 
Aramız iyiyken sorun yok demişsiniz de
İyiyken herkes iyi zaten
Önemli olan zıtlıklarda nasıl olduğu değil mi?

Böyle aşağılandığınız evliliğe çocuk getirmek ne kadar doğru onu da bilemedim
Çocuk da ya aşağılanacak ya aşağılamanın normal bi şey olduğunu sanacak
 
Eşiniz herşey olmuş ama adam olamamiş maalesef. Yani bu durumda evlilik terapistinden yardim almak tek çare çünkü boşanmayı istemiyorsunuz. Ama eminimki eşiniz terapisttende bilgili olduğunu düşünüp gitmez.
Emin ol ki şiddetin hertürlüsü kötü ama en kötüsü psikolojik şiddet. Şimdi duymazdan geldiklerin, üstünü örttüklerin bir kaç yıl sonra sana depresyon ve anksiyete olarak geri dönecek emin ol.
Rabbim sana ev huzuru ,eşinede vicdan versin. Bence herşeyde bir hayır vardiŕ çocuk için acele etme. Böyle bir tanidik vardı kocası çocuk oluncada eşini küçümsüyor anneliginide elestiriyordu. bir zaman sonra arkadasim bunalina girdi tedavi oldu. Bu seferde tedavi oluyor diye yetersiz gördü.
 
Son düzenleme:
Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim eşimin üniversitede saygin bir mesleği var. Ben de lisans mezunuyum bir meslegim var. Ancak eşim beni sürekli aşagılıyor. her tartışmada sen kimsin ki, sana mı sorucam, sen ne bilirsin ki diyor. Benim kararlarima hiç önem vermiyor. Her zaman kendi istediğini yapıyor. Ben en iyisini bilir yaparım zaten diyor. Bu durumdan çok sıkıldım çok üzülüyorum kendine olan güvenimi kaybettim resmen. Ayrıca çocuğumuz da olmuyor bu durumdan ikimizinde psikolojisi çok etkilendi. Bunun da etkisi vardır ama onun karakteri bu, çocuk olsa da aynı şeyleri söyler. Bir de ailesine çok düşkün onları hep ön planda tutuyor, beni aile olarak benimsemiyor. Beni eş olarak da benimsemiyor. Düzeltmek için ne yapicam bilmiyorum 😔
Düzelmez. Siz de hiç kimseyi değiştiremezsiniz. Ancak, eşinize karşı tavırlarınızı değiştirerek, henüz çocuğunuz yokken ve yolun başındayken kendinize yapılan bu aşağılamalara daha fazla boyun eğmeyerek boşanabilirsiniz.
 
Back
X