- 10 Kasım 2017
- 172
- 69
- 13
- 25
- Konu Sahibi -stargirl-
- #1
Ablalarım merhaba ben 17 yaşındayım. Babamla kalıyorum, annem bizimle görüşmüyor. Hayatım iğrenç iğrenç ötesi. Babannem sinir köpü ve onunla kalıyoruz. Bana hakaretler ediyor. Babam da öyle,beni zorla istemediğim bir bölümde okutturacak. Çok da sinirli biri ayrıca. Hiç mutlu değilim evde. Aslında okulda da mutlu değilim. Öğretmenlerim hep derslerinde başarılı iyi öğrencileri ya da kendileriyle sohbet kurma çabasında olan yalakaları seviyor.
Hiçbir yerde beni anlayan biri yok. İçime atmayı sevmiyorum. Dertlerim paylaşılınca da azalmıyor. Eve gidiyorum ve her şey iğrençleşiyor işte. Derslerim de kötü. Ailem beni hiç hiç hiç anlamıyor. Şimdi çoğunuz ergenlik falan dersiniz ama aşk acısı gibi bir sebepten kendini kesecek kadar salak bir kız değilim. Kendimi kesmiyorum da sadece cok derin olmayan izler atıyorum işte. Yaparken rahatlıyorum. Ilerde pişman olurum biliyorum ama durduramıyorum.
Sizce nasıl bunu bırakabilirim?Evde çok doluyorum sinirimi nasıl atabilirim. Eskiden hüngür hüngür ağlar rahatlardım ama artık ağlayamıyorum bile.
Hiçbir yerde beni anlayan biri yok. İçime atmayı sevmiyorum. Dertlerim paylaşılınca da azalmıyor. Eve gidiyorum ve her şey iğrençleşiyor işte. Derslerim de kötü. Ailem beni hiç hiç hiç anlamıyor. Şimdi çoğunuz ergenlik falan dersiniz ama aşk acısı gibi bir sebepten kendini kesecek kadar salak bir kız değilim. Kendimi kesmiyorum da sadece cok derin olmayan izler atıyorum işte. Yaparken rahatlıyorum. Ilerde pişman olurum biliyorum ama durduramıyorum.
Sizce nasıl bunu bırakabilirim?Evde çok doluyorum sinirimi nasıl atabilirim. Eskiden hüngür hüngür ağlar rahatlardım ama artık ağlayamıyorum bile.