Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Ben cocuklari eylemeyi severim, evde çok fazla ilgilerini çekecek şeylerim var. Boyaların, killerim, ışıklarım, yüz boyama kalemlerim. Severim de çocuklarla takılmayı.
Ama bazen dadaniyorlar ki beni pişman ediyorlar
Bizim apartmanda da dünya tatlısı bir çocuk var. Ama cidden çok tatlı, bıcır bıcır. Bir geldiklerinde saçını değişik model ördüm kizin,azıcık sevdim. Güzel de zaman geçirdik.
Ertesi akşam işten bir geldim,kız bizde.
Sonraki akşam yine geldim,yine benim dönmemi beklemiş bizde.
O gelince banyoya kaçıyorum, banyo kapısının yanında taşa oturup çıkmamı bekliyor.
Misafir arkadaşım geldiyse odamin kapısını kitliyorum , evine de gitmiyor kapının önünden delikten izlemeye çalışıyor
Birkac defa geldiğinde 'her gün misafirlik olmaz' diye gönderdim, ailesi yine de anlamadı.
Beni bedava dadı zannediyorlar.
Ben de çok 'anlarlar heralde' diye düşündüm, istemediğimi belli ettim ama yok yani,anlamiyolar
En son ailesine zaten yaşımın bilmemkac olduğunu, her is çıkışı çocukla oynamak istesem zaten kendi çocuğumu doğuracağımi açık açık söyledim.
Espri yaptım sanıp güldüler
sonra bir ayağı kesildi kızın, bir sene falan...
Derken yine dadandı , en sonunda aileyle aramızda (ben istemeden) bir münakaşa yaşandı bu sebeple. Çocuk da üzüldü,kovuldu gibi oldu. Ağladı falan...ona da çok üzüldüm. Şimdi gelmiyor eve.
Dünya tatlısı bir çocuk ama bana dadanir diye korkuma Güleryüz göstermiyorum. Suç tabii ki çocukta değil başından savip gönderen ailesinde
Siz de açık açık söyleyin, yoksa bu düzen bitmez kesinlikle
evine gidene kadar da heryeri talan ettiler. Kızlar istisnasız her gün böyle yoruluyorum artık arkalarını toplamaktan. Eşimde söyle annesine diyor söylememe gerek var mı kendisinin düşünmesi lazım çocuğunu hergun yollayan o ama söylemeden de anlamayacak belli ki şimdi ne demem lazım yardımcı olur musunuz kötü olmak da istemiyorum kadınl
benden evden gitsin kafam dinlensin diyorum 10 dakika sonra geliyorlar
