Yok ben sadece belli başlı şeyleri atarım. Ben işteyken gece eve gelmediğim için o da atar. Şu çürümüş bu böyle olmuş atıyorum diye. Annem ya da eşim böyle olsa wptan sessize alırdım ben görmemek için.
Tez elden kontrolü elinize almazsaniz evlenince daha kötü durumlar yasarsiniz. Özgüveniniz düşüyor cünki.Arkadaşlar çok saçma bir şey anlatacağım ve sonunda fikrinizi alacağım. Herhangi bir şey olduğu zaman benim o günüm asla iyi geçmiyor. Hele de kontrol edemediğim şeyleri düzeltememek canımı gerçekten çok sıkıyor.
Mesela annemle yaşıyoruz, evle ilgili bir hatam olduğunda eğer ben evde yoksam annem bana resmen fotoğrafla hesap soruyor(yani gülüyorum ama gerçekten aslında çok saçma bir durum) yani mesela fotoğraf atıyor bu neden böyleydi, o neden orada, şunu neden şuraya koydun gibi. Ben bunu gördükten sonra o günüm hiç iyi geçmiyor. İşteysem hatalar yapmaya başlıyorum, eğer öylesine dışarıdaysam direkt eve dönmeye çalışıyorum, eğer dönemeyecek durumdaysam yani yanımda birisi varsa da direkt keyfim kaçıyor.
Yani tamam hatalı olduğum bir durum, buna bir şey demiyorum ama o an hesap sormasının bana hiçbir getirisi olmayacak. Sonuçta ben çalışıyorsam kalkıp işten çıkıp onu düzeltip işe geri dönemeyeceğim. Ya da atıyorum kurstaysam dersi bırakıp düzeltip derse gelemeyeceğim. Gerçekten huzurum kaçıyor böyle bir şey olduğunda. Eve geldiğimde hesap sorsa yine kabulüm.
Sizde de var mı böyle bir durum? Yani takıntı değildir ama ne olduğunu cidden bilemiyorum, sakinleştirici almayı bile düşünmeye başladım gülüp geçebilmek için. Lütfen beğenmedim atmayın, sadece fikir almak için soruyorum. Öyle bir duruma gelmek istiyorum ki birisi bana kızsın ben sadece gülüp geçeyim istiyorum
Cumartesi akşamından Whatsappta sessize al veya arşivle derim. İşyerindeyken de aynı şekilde, öyle kalsın. Gerekli durumda zaten girip bakarsın. Dışarıda arkadaşlarınlayken telefon ederse açma veya telefonunun sesini kıs çantana koy (Önemli bir durum olsa açarsın tabi orası ayrı) Beni böyle olur olmaz arayan bir arkadaşım vardı ona ayrı bir zil sesi ayarladım çok hafif sessiz. Ben uyurken aramış duymadım bile bu sayedeArkadaşlar çok saçma bir şey anlatacağım ve sonunda fikrinizi alacağım. Herhangi bir şey olduğu zaman benim o günüm asla iyi geçmiyor. Hele de kontrol edemediğim şeyleri düzeltememek canımı gerçekten çok sıkıyor.
Mesela annemle yaşıyoruz, evle ilgili bir hatam olduğunda eğer ben evde yoksam annem bana resmen fotoğrafla hesap soruyor
Yani tamam hatalı olduğum bir durum, buna bir şey demiyorum ama o an hesap sormasının bana hiçbir getirisi olmayacak. Sonuçta ben çalışıyorsam kalkıp işten çıkıp onu düzeltip işe geri dönemeyeceğim. Ya da atıyorum kurstaysam dersi bırakıp düzeltip derse gelemeyeceğim. Gerçekten huzurum kaçıyor böyle bir şey olduğunda. Eve geldiğimde hesap sorsa yine kabulüm.
Sizde de var mı böyle bir durum? Yani takıntı değildir ama ne olduğunu cidden bilemiyorum, sakinleştirici almayı bile düşünmeye başladım gülüp geçebilmek için. Lütfen beğenmedim atmayın, sadece fikir almak için soruyorum. Öyle bir duruma gelmek istiyorum ki birisi bana kızsın ben sadece gülüp geçeyim istiyorum
Sessizde kalınca mesajlarına, aramalarına geç döndükçe iyi oluyor diye düşünüyorum. Anlık etkileşim alamadıkça en azından eskisi gibi devam etmeyebilir
Cumartesi akşamından Whatsappta sessize al veya arşivle derim. İşyerindeyken de aynı şekilde, öyle kalsın. Gerekli durumda zaten girip bakarsın. Dışarıda arkadaşlarınlayken telefon ederse açma veya telefonunun sesini kıs çantana koy (Önemli bir durum olsa açarsın tabi orası ayrı) Beni böyle olur olmaz arayan bir arkadaşım vardı ona ayrı bir zil sesi ayarladım çok hafif sessiz. Ben uyurken aramış duymadım bile bu sayede
Annenız keske whatsap kullanmayı bılmese .Bence annenızde sorun var .Yanı takıntı olanılır.Yoksa anneler bole seyler yapmaz .Çocugun sklını dagıtmaz.Kızsan ne dayda canım .Arkadaşlar çok saçma bir şey anlatacağım ve sonunda fikrinizi alacağım. Herhangi bir şey olduğu zaman benim o günüm asla iyi geçmiyor. Hele de kontrol edemediğim şeyleri düzeltememek canımı gerçekten çok sıkıyor.
Mesela annemle yaşıyoruz, evle ilgili bir hatam olduğunda eğer ben evde yoksam annem bana resmen fotoğrafla hesap soruyor
Yani tamam hatalı olduğum bir durum, buna bir şey demiyorum ama o an hesap sormasının bana hiçbir getirisi olmayacak. Sonuçta ben çalışıyorsam kalkıp işten çıkıp onu düzeltip işe geri dönemeyeceğim. Ya da atıyorum kurstaysam dersi bırakıp düzeltip derse gelemeyeceğim. Gerçekten huzurum kaçıyor böyle bir şey olduğunda. Eve geldiğimde hesap sorsa yine kabulüm.
Sizde de var mı böyle bir durum? Yani takıntı değildir ama ne olduğunu cidden bilemiyorum, sakinleştirici almayı bile düşünmeye başladım gülüp geçebilmek için. Lütfen beğenmedim atmayın, sadece fikir almak için soruyorum. Öyle bir duruma gelmek istiyorum ki birisi bana kızsın ben sadece gülüp geçeyim istiyorum
Evden çıkarken anneni telefondan engelle eve gidince açarsınArkadaşlar çok saçma bir şey anlatacağım ve sonunda fikrinizi alacağım. Herhangi bir şey olduğu zaman benim o günüm asla iyi geçmiyor. Hele de kontrol edemediğim şeyleri düzeltememek canımı gerçekten çok sıkıyor.
Mesela annemle yaşıyoruz, evle ilgili bir hatam olduğunda eğer ben evde yoksam annem bana resmen fotoğrafla hesap soruyor
Yani tamam hatalı olduğum bir durum, buna bir şey demiyorum ama o an hesap sormasının bana hiçbir getirisi olmayacak. Sonuçta ben çalışıyorsam kalkıp işten çıkıp onu düzeltip işe geri dönemeyeceğim. Ya da atıyorum kurstaysam dersi bırakıp düzeltip derse gelemeyeceğim. Gerçekten huzurum kaçıyor böyle bir şey olduğunda. Eve geldiğimde hesap sorsa yine kabulüm.
Sizde de var mı böyle bir durum? Yani takıntı değildir ama ne olduğunu cidden bilemiyorum, sakinleştirici almayı bile düşünmeye başladım gülüp geçebilmek için. Lütfen beğenmedim atmayın, sadece fikir almak için soruyorum. Öyle bir duruma gelmek istiyorum ki birisi bana kızsın ben sadece gülüp geçeyim istiyorum
Mesela bugün olan olay, iç çamaşırlarımı neden poşetle koymamışım kirliye. Tamam söylüyor yapmamı ama gerçekten bende unutma sıkıntısı var. Bir de yani tamam hijyen ayrı bir şey ama kendi de koymuyor poşetle ? Tamam hijyene önem vermek ayrı ama onunki takıntı şeklinde.Yorumlari okumadim yazdiysaniz ama evde ne gibi hatalar yapiyor olabilirsiniz ki?
Tehlike olusturan bir şeyler mi yapiyorsunuz?
Hiç hayatimda annem evde şunu yapmissin diye fotograf atmadi. En fazla bir şeyleri daginik vs birakmisimdir ki çogu zaman oyle yapardim zaten. Mesele daginikliksa anneniz de garip, siz ondan daha garip ikinizde de yoğun takinti olmuş Evde bir seyi yanlis yere koydum veya yerine koymadim diye butun gun huzursuz olmazdim isterse 6262625 tane foto atsin.
Annenize yasadiginiz durumu belirtin ve foto atma diyin. Buna ragmen atiyorsa engelleyecegimi ve gercekten ihtiyac oldugunda birbirimize ulasmakta gucluk cekecegimizi soylerdim.
Anneniz kesinlikle normal değil, hatta ömür törpüsü derler ya tam öyle bir tip.onun garip dünyasının içinden çıkmanız lazım, terapi almanız şart, daha öncede yazmıştık. Bu garip dünyayı öyle normalleştirmişsinizki en büyük problem bu bence. Normal değil bunu bu kadar kafaya takmanız. Lavabonun içinde fincan kalsa ne olur, kalmasa ne olur. Anneniz sinirleniyorsa sinirlensin neden bütün gününüz mahvoluyor.Güncelleme geçiyorum
Sabah kahve yapmıştım. Yalnız pres olur ya ufak, onu lavaboda bıraktım çünkü bazen kendi de fincanını orada bırakıyor diye ve problem olmuyor. Benim gerçekten iş yaptırma niyetim yoktu ki, eve gelince kendim halledecektim sabah halledemedim.
Fotoğrafla hesap soruyor bu ne diye. Anne dedim ben senden bir şey beklemiyorum akşam halledeceğim. Bir sürü söylendi durdu. Sonra bir fotoğraf geldi, presi yatağıma fırlatmış al akşam yaparsın diye. Hayır nedir bu? Gerçekten şu an işten izin alıp eve gidesim geldi böyle çalışamam ki ben. İşin acısı daha sabah. Nasıl çalışacağım bütün gün şimdi? Daha şimdi iş arkadaşım soru sordu "bir saniye cidden kafam dolu" diye cevap verdim
Tamam bende de hata var, en azından makineye koyabilirdim ama aynı şeyi kendisi yapınca sorun çıkmıyor, ben de yapabilirim diye düşünmüştüm. Bunu böyle söyleyince de "neden böyle sürekli bir rekabet halindesin" diye kızıyor. Bir de yani en azından gördün değil mi, yapma bir şey, ben böyle durumlarda ne yapıyorum dokunmuyorum "annecim bilemedim senin bir bildiğin vardır diye dokunmadım" diyorum. Yani akşam eve gelmemi bekle, daha geçen hafta bu konuyu konuştuk değil mi ben dedim huzursuz oluyorum işteysem çalışamıyorum sokaktaysan eve gelmeye çalışıyorum. Kasıtlı yaptığını düşünmeye başladım. "Ben mutsuzsam kadeyif de mutsuz olacak" gibi. Ki hani çok saçma.
Sonra niye mesafelisin?
Aslında gittiğim psikiyatrist var ama haftalardır bir türlü denk getiremiyoruz seansları. İzinli olduğum gün hastalandı, bu hafta da eğitimi varmış bir türlü denk gelmiyor.
Bunun normal olmadığını kabul ediyor musunuz bari. “Tamam söylesinde işte söylemesin eve gelince söylesin” çizgisinden çıkmanız lazım. Sadece annenizle alakalı değil,bu durumu normalleştirirseniz duygusal ilişkidede gidip size böyle davranan birini bulursunuz. Siz annenizin tüm isteklerini karşılamaktan sorumlu, onu sürekli memnun etmek zorunda olan bir emir eri değilsiniz. Beğenmeyen kalksın kendi yapsın.
Ona şunu da söyledim, sen kendi kendini her şeye yetişmeliyim psikolojisine sokuyorsun. Tamam ev işlerine çok yatkın olmadığım için onun kadar iyi yapamıyorum hiçbir şeyi ama bu kadarına gerek yok.
bence de gun icinde mesajlarini okumayin. acil durum olsa arar zaten.
Hayır ama aynı evde yaşayınca insan zorlanıyor. İştekilerle de kavga ediyorum mesela ama sonuçta akşam herkes evlere dağılıyor. Annemle öyle olmuyor tabii. Eve girince göreceğim yani. Çünkü ben biliyorum bununla kalmayacak.boyle hayat mi cekilir ya?
sizde bir sorun yok. hangimiz yatagi acik birakip, mutfaga bardak birakip ise gitmedik ki?
terapiye en cok ihtiyaci olan anneniz bence.
sizin bu durumu kafaya takmanizin sebebinin de, annenize yaranabilmek, onun gozunde bir yere gelebilmek, saygisini ve ovgusunu kazanabilmek oldugunu dusunuyorum.
bilincaltiniza bu durumun boyle kodlandigini dusunuyorum. travmatik yani.
vallahi uzuldum durumunuza.
Bence annenizde biliyor o an düzeltemeyeceğinizi ama sonradan tekrarlanmaması için o şekilde davranıyor böyle düşünün.Arkadaşlar çok saçma bir şey anlatacağım ve sonunda fikrinizi alacağım. Herhangi bir şey olduğu zaman benim o günüm asla iyi geçmiyor. Hele de kontrol edemediğim şeyleri düzeltememek canımı gerçekten çok sıkıyor.
Mesela annemle yaşıyoruz, evle ilgili bir hatam olduğunda eğer ben evde yoksam annem bana resmen fotoğrafla hesap soruyor
Yani tamam hatalı olduğum bir durum, buna bir şey demiyorum ama o an hesap sormasının bana hiçbir getirisi olmayacak. Sonuçta ben çalışıyorsam kalkıp işten çıkıp onu düzeltip işe geri dönemeyeceğim. Ya da atıyorum kurstaysam dersi bırakıp düzeltip derse gelemeyeceğim. Gerçekten huzurum kaçıyor böyle bir şey olduğunda. Eve geldiğimde hesap sorsa yine kabulüm.
Sizde de var mı böyle bir durum? Yani takıntı değildir ama ne olduğunu cidden bilemiyorum, sakinleştirici almayı bile düşünmeye başladım gülüp geçebilmek için. Lütfen beğenmedim atmayın, sadece fikir almak için soruyorum. Öyle bir duruma gelmek istiyorum ki birisi bana kızsın ben sadece gülüp geçeyim istiyorum
