üzüldüm hissettiklerinize. Tek çocuksunuz, sizi fazla sevdikleri için farkında olmadan baskı kuruyor olabilirler. Tamamen koruma içgüdüsü. Ayrı eve çıkmak size imkansız geliyor olabilir ama bunu gündeme getirdiğinizde belki kuralları biraz esnetebilirler. Bir konuda az da olsa hakları var yalnız: evet genç yetişkin bir kadınsınız ancak hala anne ve babanızın evinde yaşıyorsunuz ve o evin kurallarına uymanız daha beklenen bir duruş olur. Yukarıda yazmışlar, daha fazla iletişim kurmanız lazım. Onlara sinirlenmek yerine uzun uzun duygularınızı anlatmayı deneyin, bunu sinirle değil olgunlukla yapın. Onlara büyüdüğünüzü hatırlatın sürekli, annenizle sevgiliniz hakkında daha fazla konuşun, annenizin ilişkinizi ciddiye almasını ve sevgilinize güvenmesini sağlayın, gerekirse eve de o getirsin sizi. Rahmetli babam öyle yapmıştı, karanlık olduğunda yanınızda güvendiğiniz bir erkek olacak, eve de o bırakacak, ben göreceğim derdi. Bizim evde kimse bırakan kişi senin sevgilin mi demezdi, hepsi arkadaştı. Kimi bazen sevgiliydi ama hepsine arkadaş derdik. Rahmetli babam hep "bir kızı zincirlere de vursan istediğini yapar" derdi. Bizi sıkmamak için kendini sıkardı, kendi kurallarını bizim isteklerimize uydurmaya çalışırdı. Ruhu şad olsun, yazarken onu ne kadar özlediğimi hatırladım