Merhabalar içimi dökmeye geldim.
Eski nişanlım 15 gün kadar önce karşıma çıktı. Allaha benimle son kez görüşebilmek için dua ettiğini söyleyip benden onu dinlememi istedi.
Dinledim.Çok uzatmak istemiyorum kısaca yazacağım.
Bana yaşattığı her kötü şeyi, söylediği her kötü sözü hatırladığını ve bunlar için çok pişman olduğunu, bana ölene kadar minnet duyacağını, her zaman da seveceğini vb.söyledi.Beni haketmediğini, ailelere karşı yüzü olmadığı için asla dönemeyeceğini söyleyip, benim mutlu olmamı çok istediğini de ekledi. Kısacası yıllar önce birgün bunları yaşayacak, bunların farkına varıp söyleyecek dediğim ne varsa bana söyledi, günah çıkarıp af diledi..Benden helallik istedi.. Beni eleştirdiği ne varsa hayat 2-3 katını karşısına çıkartıp yaşatmış, mutlu değilmiş, olamıyormuş söylediğine göre..
Çok geç kalınmış sözler, af dilemeler, sözcükler.. Evet İlahi adalet bu ise, tecelli etti.. Ama ben sandığım gibi bunları duyunca mutlu olmadım, sadece ona bunları yapıp yok yere bizi bitirdiği için kinimi kustum..
Bu arada bu bir barışma isteği görüşmesi değildi, yanlış anlaşılmasın.Hayatında sürekli başına kötü şeyler gelmesiyle birlikte hatalarını anlayıp helallik istemeye gelmiş karşıma.. Ben affedince yaşadığı kötü karmaları kapatacağını, huzuru falan bulabileceğini düşünüyor sanırım.
Affetmedim, haklarımı helal de etmedim. Yapamam çünkü..
Sizce yanlış mı yapıyorum? Affedersem ben huzur bulur muyum?
Ben mutlu olmadan onun mutlu olmasını istemiyorum,asla bunu haketmiyor çünkü..
beter olsunlar nefret filan kalmadı da o mutlu olsun diye de uğraşacak değilim yani
