Merhaba sanırım buraya yazıp içimi rahatlatmak istiyorum bu akşam.. Şehir dışında üniversite okuyorum.. Annemden babamdan ailemden çok uzağım sayılı günlerim kaldı okulumu bitirmeme, ama inanın bana birşey olmasından korkuyorum bitiremeden.. . Ailevi sorunlarım var. Ablam eşiyle ilgili proplemleri var ve dolayısıyla cözülmeyecek derece kör düğüm oldular. Ve bundan etkilenen hasta bir annem var telefonda dayanamayıp ağlayan bizi yetiştirene kadar ne sıkıntılar çeken annem.. Ama ablam öyle biri olduki çook değişti kardeşini bile hiçbirsekilde aramaz sormaz oldu ve öfke dolu sürekli kendini benle kıyaslar oldu ve bir çok hata yapıyor uyardığımdada ise benden kötüsü yok. çözülmicek bir sorunu yok inanın eşiyle ikisinde var hatalı dinlendiğinde biz uyarıncada annemden kötüsü yok . oda zor durumda bılıyorum depresyonda üzülüyorumda ama yoruldum artık annemin üzülmesinden, ablamın durumundan herşeyden yoruldum,üstüne bide gurbet elde tek başımayım sürekli bir korku sürekli elim telefonda, Hadi bu zor zamanlar geçicek deyip teselli verirken 5 yıllık sevdiğim yanımda yok değiştiii sanki gözümün içine bakardı ben gidicem diye ödü kopardı şimdi ise yeni hayatı yeni işi, yeni cevresi ortamı dostları var. ve inanın beni kaybetmekten korkmuyor.kalmam yada gitmem birsey ifade etmıyor onun içinde Ve ben bunları takmaktan bunları düşünmekten gerçekten yorulmuşum, hastalanmışım kendime acır hale geldim, vucudum sürekli kaşınıp şişiyor davul gibi oluyor. morarıyor sonrada,,tahlil herseyi oldum sıkıntı strestten baska birsey değil dediler,Ama şu günler geçsin eskisi gibi mutlu günlerime döneyim . Tekde olsam atlatayım Allahın izniyle herşeyi..