- Konu Sahibi pppapatyaaaa
-
- #41
yaptım sadece ilk okul zamanı öyleydim sonra arkadaşlar arasına girmeye çelıştım ama olmuyor ya bilmiyorum ben heryede her ortamda böyle oluyorum ilkokul lise yurt ... heryerde hep yanlış anlaşılıyorum bana doğru düzgün samimi arkdş gözüyle bakan hiç olmadı çok mutsuzum bu yüzden((
merhaba arkadaslar konusacak kimsem yok diye icimi size dökmek istedim .
cocuklugumdan beri sessiz sakin bir kizim konuskan degilim diye okulda hep ezildim hic kimse benimle arkadaslik yapmak istemedi bu yuzden hep yalnizdim . Okul hayatim bu yuzden hep kabusdu . Kurslara falan gitmeye calisdim ise yaramadi ayni durumu hep yasadim hep yalniz birakildim . Isanlara güler yüzle yaklasirim iyi niyetliyim ama bazen insanlar bu durumu kulandilar kulanildim. Arkadasim dostum yokkimseyle konusamyiyorum aklima konusacak birseyde gelmiyor kendimi kasiyorum titreme bile geliyor doktorlara tedaviye bile gittim ise yaramadi. üniversiteye gecde olsa baslicam ama gitmede korkuyorum evet kazik kadar oldum ama korkuyorum tek basima baska bir sehirde yurtta okulda yine yanliz kalicam kimse benimle konusmayacak yine ben kimseyle konusamicam . Kendime guvenim yok hep ezildim. Bu durumlari dusununce korku endise sariyor ve gitmekden caymak uzereyim yillardir ayni seyleri yasadim simdik yine yasiyacam biliyorum ama ne yapicam bilmiyorum
Cok uzattim biliyorum
Canım senin yaşadığını okadar iyi anlıyorum ki. Aynı bende senin gibiydim. Hatta daha da beterdim, konuşmaya çalışanlarla bile konuşmazdım. Aslında ne konuşacağımı, konuyu nasıl devam ettirmem gerektiğini düşünürdüm ama bulamazdım. Konuşsam bile ay saçmalıyorum deyip susardım. Anlayacağın hiç özgüvenim yoktu. Herkesi kendimden üstün görürdüm. Sonra bu durumdan kurtulmak için azıcık kabuğumdan sıyrılmaya karar verdim. İnsanlarla konuşmaya, onlara yakınlık göstermeye, gülümsemeye özen gösterdim. Özellikle arkadaş edinmenin en kolay yolu karşındakinin hayatıyla ilgilenmektir. Önce kendinden bahsetmek yerine, ona soru sor(her insan kendisiyle ilgilenilmesini sever.), küçük iltifatlar et, bol bol gülümse bence bu iyi bir başlangıç olur. Başladıktan sonrası da kolay zaten. Sen de kendini benim gibi ne konuşacağım diye kasma. Aklına ne gelirse söyle. Boş konuşmak bazen iyidir.
Ve ilk sene yurtta kalmanı tavsiye ederim. Hemde 2 kişilik odadan ziyade 4 kişilik çok daha iyidir, yalnız kalmamak kaynaşmak için. Tabi hiç bir şey bir anda kolaycacık olmaz. Bu nedenle sabır ve sebat çok önemli. Bir de kendini sevmek. Ben anladım ki insan ilişkilerimin kötü olması kendimi sevmemem, değer vermemem hatta başkasında gelen değeri de haketmediğimi düşünmemmiş.
Bir de kimsenin seni ezmesine izin verme. Bu en yakının bile olsa. Ben de hep bana hakaret bile edilse sadece sıusardım. Anladım ki bu hayatla başa çıkabilmek, dik durabilmek için kendini ezdirmemek başta geliyormuş. Sen hiç canını sıkma Allah'ın izniyle yalnız kalmazsın. Ama tabiki çaba sarfetmek lazım. Son olarak sakın eğitiminden eksik kalma. İnsan içine karışmayı canın istemese bile zorla kendini. Sana kendi yaşadıklarımı anlattım, inan ki imkansız değil. sen yeter ki başla.Bir de bol bol dua et. Çok şükür insanoğlu ettiği duaları hayatının bir kısmında daha iyi haliyle yaşıyor:)biraz uzun oldu ama kusura bakma lütfen...
Mrb sizi tebrik ederim ne güzel kabugunuzu kirmissiniz. Yasinizi merak ettim. Yaşınız kac ?
Canım senin yaşadığını okadar iyi anlıyorum ki. Aynı bende senin gibiydim. Hatta daha da beterdim, konuşmaya çalışanlarla bile konuşmazdım. Aslında ne konuşacağımı, konuyu nasıl devam ettirmem gerektiğini düşünürdüm ama bulamazdım. Konuşsam bile ay saçmalıyorum deyip susardım. Anlayacağın hiç özgüvenim yoktu. Herkesi kendimden üstün görürdüm. Sonra bu durumdan kurtulmak için azıcık kabuğumdan sıyrılmaya karar verdim. İnsanlarla konuşmaya, onlara yakınlık göstermeye, gülümsemeye özen gösterdim. Özellikle arkadaş edinmenin en kolay yolu karşındakinin hayatıyla ilgilenmektir. Önce kendinden bahsetmek yerine, ona soru sor(her insan kendisiyle ilgilenilmesini sever.), küçük iltifatlar et, bol bol gülümse bence bu iyi bir başlangıç olur. Başladıktan sonrası da kolay zaten. Sen de kendini benim gibi ne konuşacağım diye kasma. Aklına ne gelirse söyle. Boş konuşmak bazen iyidir.
Ve ilk sene yurtta kalmanı tavsiye ederim. Hemde 2 kişilik odadan ziyade 4 kişilik çok daha iyidir, yalnız kalmamak kaynaşmak için. Tabi hiç bir şey bir anda kolaycacık olmaz. Bu nedenle sabır ve sebat çok önemli. Bir de kendini sevmek. Ben anladım ki insan ilişkilerimin kötü olması kendimi sevmemem, değer vermemem hatta başkasında gelen değeri de haketmediğimi düşünmemmiş.
Bir de kimsenin seni ezmesine izin verme. Bu en yakının bile olsa. Ben de hep bana hakaret bile edilse sadece sıusardım. Anladım ki bu hayatla başa çıkabilmek, dik durabilmek için kendini ezdirmemek başta geliyormuş. Sen hiç canını sıkma Allah'ın izniyle yalnız kalmazsın. Ama tabiki çaba sarfetmek lazım. Son olarak sakın eğitiminden eksik kalma. İnsan içine karışmayı canın istemese bile zorla kendini. Sana kendi yaşadıklarımı anlattım, inan ki imkansız değil. sen yeter ki başla.Bir de bol bol dua et. Çok şükür insanoğlu ettiği duaları hayatının bir kısmında daha iyi haliyle yaşıyor:)biraz uzun oldu ama kusura bakma lütfen...
Hayata hepimiz birer kere geliyoruz, bu zamana kadar çekingenliğinden şikayet ederek bir hayat geçirdiysen, üniversitede yepyeni bir hayata başlayacağına dair kendini motive edebilirsin. Birileriyle konuşmanın hiç bir şekilde utanılcak bir şey olmadığını sık sık aklına getir, eğer ilgilendiğin şeyler varsa mesela müzik olabilir spor olabilir çok basit konulardan bile sohbete başlayabilirsin. Kendini bu kadar kapama, özgüven ileriki yaşlarda da elde edilebilir, bence hoşuna giden şeyler hakkında konuşmakla başla işe. Gülümseyerek yaklaşıyormuşsun zaten, bunu kim istemez. Biraz kendine güven, hayat çok kısa, üniversite yıllarını da bu şekilde geçirirsen daha da zor olur senin için. Biraz pozitif düşün ve harekete geç
bu durumu asmayi cok istiyorum tabiki ama birden bir heyecan bir titreme basliyor kendim kontrol edemiyorum bazen yada bazen karsidaki kisiyle konusacak birsey gelmiyor aklima skliyor karsi taraf
hic uzun olmadikeyifle okudum cok tesekkürler birkac sayfa bile yazsan okurum cünki benimle ayni durumda olup bu durumu asan insanlari daha cok merak ederim . ..
bende bir anda kendime bir güven gelse adim atiyorum ama o anda titreme geliyor basim titriyor yaa karsidan garip bir bakis beni daha cok endiselendiriyorkonusacak birseyler bile bulamiyorum kafam bos oluyor
Canım senin yaşadığını okadar iyi anlıyorum ki. Aynı bende senin gibiydim. Hatta daha da beterdim, konuşmaya çalışanlarla bile konuşmazdım. Aslında ne konuşacağımı, konuyu nasıl devam ettirmem gerektiğini düşünürdüm ama bulamazdım. Konuşsam bile ay saçmalıyorum deyip susardım. Anlayacağın hiç özgüvenim yoktu. Herkesi kendimden üstün görürdüm. Sonra bu durumdan kurtulmak için azıcık kabuğumdan sıyrılmaya karar verdim. İnsanlarla konuşmaya, onlara yakınlık göstermeye, gülümsemeye özen gösterdim. Özellikle arkadaş edinmenin en kolay yolu karşındakinin hayatıyla ilgilenmektir. Önce kendinden bahsetmek yerine, ona soru sor(her insan kendisiyle ilgilenilmesini sever.), küçük iltifatlar et, bol bol gülümse bence bu iyi bir başlangıç olur. Başladıktan sonrası da kolay zaten. Sen de kendini benim gibi ne konuşacağım diye kasma. Aklına ne gelirse söyle. Boş konuşmak bazen iyidir.
Ve ilk sene yurtta kalmanı tavsiye ederim. Hemde 2 kişilik odadan ziyade 4 kişilik çok daha iyidir, yalnız kalmamak kaynaşmak için. Tabi hiç bir şey bir anda kolaycacık olmaz. Bu nedenle sabır ve sebat çok önemli. Bir de kendini sevmek. Ben anladım ki insan ilişkilerimin kötü olması kendimi sevmemem, değer vermemem hatta başkasında gelen değeri de haketmediğimi düşünmemmiş.
Bir de kimsenin seni ezmesine izin verme. Bu en yakının bile olsa. Ben de hep bana hakaret bile edilse sadece sıusardım. Anladım ki bu hayatla başa çıkabilmek, dik durabilmek için kendini ezdirmemek başta geliyormuş. Sen hiç canını sıkma Allah'ın izniyle yalnız kalmazsın. Ama tabiki çaba sarfetmek lazım. Son olarak sakın eğitiminden eksik kalma. İnsan içine karışmayı canın istemese bile zorla kendini. Sana kendi yaşadıklarımı anlattım, inan ki imkansız değil. sen yeter ki başla.Bir de bol bol dua et. Çok şükür insanoğlu ettiği duaları hayatının bir kısmında daha iyi haliyle yaşıyor:)biraz uzun oldu ama kusura bakma lütfen...
yorumları okumadım belki benim söyliceklerimi söyleyenler olmuştur ama cnm bende aynı senin gibiydim ta ki liseye kadar..kimseyle arkadaş olamıyodum,yakın bi arkadaşım dostum sırdaşım yoktu,herkes bana gıcık oluyomuş gibi hissediyodum..lise 1 de sınıfta kaldım ve tatamm:)kendi kendime dedim ki sıfırdan başlicam,ben kendimi nasıl tanıtırsam bundan sonra okul bitene kadar herkes beni böyle bilicek..okul başlayınca herkesle muhabbet ettim,herkesin her lafına atladım bile diyebilirim..önceden herkesin bi grubu vardı ben hep tek kalırdım,beden derslerinde hep sınıfta nöbetçi olmak isterdim çünkü beden hocamız serbest bırakırdı ve ben sap gibi tek başıma otururdum..sonra herşey değişti,çok mu popüler oldum hayır..çok güzel bi kız değildim zaten ama beni böyle kabullenmişlerdi artık...sonra ünv kazandım,şehir dışına gittim..yapayalnız kalıcam korkusu vardı içimde ama yine aynı mantıkla harekete geçtim,okulda yurtta herkes beni çok sevdi,arkadaşlarla evde kalıyorduk millet ne giyeceğine kadar bana sormaya başlamıştı:)yani canım anlican işin sırrı sende..sen kendini nasıl tanıtırsın öyle başlar öyle gider...ortama pasif girdikten sonra kendini değiştirmeye kalkarsan kabullenemezler seni...rahat ol,açık sözlü ol,kendinden farklı yapmacık ol demiyorum ama asıl içindeki seni göster herkese...ben hep derdimki aslında iyi bi kızım ama kimse benim içimi bilmiyo çünkü göstermiyorum ve tanıyamıyolar..seni tanımalarına izin ver
Evet cnm hala yurta kalıyorum hatta. Yurtta arkadaş bulmak çok çok daha kolay. Sadece kendi odandakilerle değil komşu odadakilerle, kantinde, dinlenme salonundakilerlede yakınlık kuruyorsun. İstemesen bile çevrende bir sürü insan oluyor. Anlayacağın çekimser biri bile olsan bir sürü arkadaş edinip diyolağa giriyorsun.sen yurtta mı kaldın canım ?
orada ne yaptın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?