Konuşurken Heyecanlanma Sorunsali

Merhaba hanimlar ben görünüşte çok fazla dışa dönük konuşkan girişken özgüven li biriyim. Aslında yeni insanlarla tanışmayı Konuşmayı çok seviyorum fakat konuşurken hep heyecanlanıyorum . Sessizlik olmasın diye genelde hep konuşmayı başlatan biri oluyorum ve bu durumdan çok rahatsızım. Heyecanlandiğimi kolay kolay kimse anlamaz iyi kamufle ediyorum. Bu durum beni çok sıkmaya başladı özellikle eşimin akrabalarına karşı öyleyim. Onlar tabi anlamıyor bu durumu Allahtan. Açıkçası evlendikten sonra böyle oldum. Konuşmayı sohbet etmeyi seven biriyim ama hep konuşmayı sürdürmeyı devam ettiren biri oluyorum . Biyere de gitsem- bizede gelseler konuşmayi başlatmak zorunda gibi hissediyorum.sessizlik olmasın diye stres oluyorum heyecanlanıyorum malesef üst üste konüşüyorum bu yüzden bazen ,,anlatmak istediğimi tam anlatamıyorum. Tek yaptığım şey bunları çok güzel kamufle etmek.. mesela telefonda konuşmaktan nefret ediyorum. Açınca konuşuyorum baya rahat gibi güle eğlene ama aslında stres oluyorum .
Bazen kendimi korurken ses tonunu ayarlayamiyorum kavgaya dönebiliyor durum. Ne yapmam lazım bu konuda tafsiyeniz varmı? Ben gorunduğÜm gibi olmak istiyorum kamufle etmeden.
Beni tanıyan birine bunu anlatsam inanmaz sanırım

Kimseyle konuşmak zorunda değilsiniz biraz zoraki sohbetlerde olur bunlar

Malesef ben hep böyle oluyorum. İçimden öyle söylüyorum ama niye böyle oluyor sonunda bilmiyorum. Kendimi dövesim var aynada calistim dışarı çıkicam birileriyle bulusucaz bakalım inşallah heyecan yapmam. Aslında bu durumu kendime bile zor itiraf ettim kafamda deli sorunlar