Köpek sahiplendirme

Keşke baştan bu kadar yorucu olabileceğine dair biraz daha araştırma yapsaydınız.
Tuvalet eğitimi aldırabilirsiniz. Bahçeli bir eve taşınıp bahçede bakımına devam edebilirsiniz.
 
Üstte yazılması gerekeni yazmışlar zaten bari sahiplendirecekseniz takip şartıyla sahiplendirin. Cins hayvansa sözleşme falan yapın çünkü art niyetli çok fazla insan var. En azından bunu sorumluluğunuz olarak düşünün. Sahiplendirirken tuvalet eğitimini veremediğinizi de belirtin.
 
Üstte yazılması gerekeni yazmışlar zaten bari sahiplendirecekseniz takip şartıyla sahiplendirin. Cins hayvansa sözleşme falan yapın çünkü art niyetli çok fazla insan var. En azından bunu sorumluluğunuz olarak düşünün. Sahiplendirirken tuvalet eğitimini veremediğinizi de belirtin.
Köpeğe bakmayan takip eder mi Gatsby 🤦‍♀️ Kurtuldum diye zil takar oynar
 
Merhabalar 3 ay önce köpek edindik herşey başta çok güzeldi fakat zaman geçtikçe beni o kadar zorlamaya başladı ki çünkü tuvalet eğitimi yok yavru olduğu için hergün bütün evi süpürüp silmek durumunda kalıyorum çok yoruluyorum biliyorum bunları başta düşünseydiniz diyeceksiniz ama hızlı verilen bi karar oldu kötü bir dönemdeydik.şu anda sahiplendirmek istiyorum eşim karşı bu duruma haklı olarak banada tavırlı.çok üzgünüm ama yapamıyorum gerçekten. Manisa İzmir de olanlar ilgilenebilir

Lütfen pes etmeyin. Köpeğim var. Zorlandığınız konular için iletişime geçebilirsiniz. Size öyle çok alışmıştır ki. Bu kötülüğü ona yapmayın.
Tuvalet eğitimini bir türlü alamıyor ise sebebi yerleri çamaşır suyu ile silmeniz olabilir. Yerleri sirke ile silin.
Alan kısıtlaması yapın. Tüm alana çiş pedi serin. Kademeli olarak pedleri kaldırın. Aşıları bitince dışarı çıktığında her şey çok daha rahat oluyor.
 
Almadan önce arastirmaliydiniz
Başınıza neler geleceğine dair
Yok yapamıyorum demek ne demek ya
Bu kadar kolay mı vereceğim demek
Zamanla öğrenecek herseyi
Valla benim kedim yüzünden az yorgan yıkatmadim ailemde herkes karşıydı
Bende çok tükenmiş hissettim.
hala kum temizliğinde çok titiz ve birazcik pislense gözden kaçırsam yine yatakların carsaflarin üzerine işiyor
Ama bir gün olsun onu ne sahiplendirmek nede kapı dışarı etmek geldi aklıma
Şakasını yapanlara bile siz gidin evden diyorum
Erkek arkadaşım eve geldiğinde çok tüy döküyor diye yakınıyor bütün siyah elbiselerimizin üstü bembeyaz oluyor
Gelmeyin evime o zman diyorum
Cunku sahiplenecekseniz eğer evlat gibi herseyi göze alıp sahipleneceksiniz
Evlat gibi göremeyeceksiniz lütfen günahına girmeyin canların
Sabah sabah insanın sinirini bozuyorsunuz
Gidin kendinizi evlat edindirin
Eşinizle köpeği evinde mutlu mesut yaşamaya devam etsin
Yazik yaaa o çocuğa daha minicik
Güven duygusundan kopariyorsunuz
Yaziklar olsun
 
Bi heves alıyorsunuz böyle, sonra da bakamıyor, ilgilenemiyor, yeterli vakti ayırıp eğitimini veremiyor, sıkılıyor, sokağa ücraya salıyor ya da başkasına postalamaya çalışıyorsunuz. Evinize aldığınız bir canlı, iki kere, üç kere düşünmeniz gerekiyordu; kanepeden, masadan bahsetmiyoruz.

Tuvalet eğitimi olsaydı da peki sonrasında hayvan bir sakatlık geçirip altına kaçıracak olsaydı da mı aynı şeyi yapacaktınız? Muhtemelen öyle, var o kalıpsızlık belli.

Kedimiz sahiplendiğimizde sorunsuzdu, sonra kaza geçirdi ve maalesef şu an tuvaletini tutamıyor, kumuna yetişemiyor ve evin çeşitli yerlerine pisliyor. Öğrenme gibi bir ihtimali de yok, artık bu hayvan böyle, veterineri uzun vadede toparlama ihtimali olduğunu söylüyor ama zor.

Sizin aksinize ne yaptık biliyor musunuz? Halıları kaldırdık ve her gün, günde en az iki kere çamaşır sulu viledayla parke siliyoruz, elimizde ıslak mendille dışkı topluyoruz. Bir kere yapıp bitiremiyor, fıtık oluştuğu için ıkınamıyor ve parça parça defalarca dışkı düşürüyor ve yine topluyoruz ve yine topluyoruz. Çünkü o bir can, çünkü o bir evlat. Sakat kaldı, güzelliği(!) bozuldu, tuvaletini eve yaptı diye atmıyoruz. Sahiplenirken her şeyi göze aldık. Hiç hızlı karardı diye geçiştirmeyin, siz kendinize oyuncak bakmışsınız, yavruyken almışsınız ama büyümeye başlayınca, evdeki hesap çarşıya uymayınca, adam akıllı, eğitimiyle ilgilenecek totonuz olmayınca o garibe patlamış kabak tabii.

Yazık. Şu konuyu açmaya utanır insan. Sebep diye sunduğunuz sebep, sebep değil.
Umarım biri çıkar da sahiplenecek, sizin elinizden kurtarırlar garibi, siz de bir daha böyle sorumlulukların altına, kendinizi bilmeden girmemeyi öğrenirsiniz. Sizin gibilerin işi değil can sahiplenmek, siz gidin peluş ayı neyim alın.
 
Son düzenleme:
Bizim de bahçemizde golden evimizde yokshire olmak üzere iki kızımız var
Zorlandığınızı anlayabiliyorum çünkü evde ki kızımızda beni çok zorluyor.
Tuvalet eğitiminde en inatçı köpeklerden biriymiş, birazda uçuk kaçık bir yapısı var
Yaşını geçene kadar pedi haricinde yerlere de kaçırırdı ama şimdi alıştı.
Sevmek istediğinde "agucuk bugucuk" tarzı yaklaşırsan damlatıyor hala yine.
O yüzden çaktırmadan bir anda kucaklayıp seviyoruz :)) Kucakta asla kaçırmıyor.

Öncelikle sahiplendirmeyi değil eğitime gönderme seçeneğini deneyin derim.
Temel eğitim seviyesi yeterli oluyor evde yaşarken zorlanmamız adına.
Hayır gibi bazı konutları öğreniyor, tuvalet eğitimini tamamlıyor.
Bizim hatamız önünde ki su ve mama kabını sürekli dolu tutmakmış mesela.
Hayvanın fizyolojisi gereği yedikçe sindirimi çalışıyor.
Yemek ve su olayını sabah ve akşam olarak birer kez yapın.
Suyunu içince kabı boşaltın (çok sıcaklarda su olayını artırmanız lazım)
Yemeği bitince 10 dk içinde komutla dışarı çıkarın "hadi çişe gidiyoruz" gibi
Yaptığında mutlaka "aferin" gibi komutlarla başını okşayın
Evde kaçırırsa sert bir sesle "hayır" deyin. Köpekler ses tonunu benimsiyor
Bu şekilde evde yapamazsın dışarıda yapabilirsini algılayacak
Komutlarınız değişmesin yapmasını istedikleriniz ve istemediklerinizi algılaması için
Misal bizde "hayır" dediğimiz anda o yaptığı şey ne ise onu bırakıyor, istemediğimiz anlıyor
Tüy sorunu varsa bıçak gibi kesen vitaminler var. Bizim goldenımıza bile fayda etti

Özellikle golden kızımız o kadar zeki ki. Önüne koyduğumuz çok sevdiği bir yiyeceği "bekle" komutuyla içi gide gide koklar ama asla yemez. "Hadi kızım ye" dediğimiz zaman bir lokmada hüpletir.

Yaşadığım zorluklara rağmen ben yorkshire kızımızada kıyamadım hiç. Akşam işten gelince bir heyecanla karşılamaları varki hayatımda kimse beni görünce o kadar sevinmemiştir :)) Azıcık kızsam golden kızım yüzümü gözler ne zaman barışacağız diye, sevdiğim an havalara zıplar.
Kızım elleriyle yüzünü kapatıp ağlama numarası yaptı geçende, dizlerinin önüne çökmüş patisiyle ellerini açmaya çalışıyor, yalıyor, kafasını omzuna yaslıyor.
Çok hisli hayvanlar geçen akşam eve geldim baktım golden benden kaçıyor, arkasını dönüyor. Klubesine baktım terliğimi yarıya kadar kemirmiş, o terliğin ev ahalisinden kimin olduğunu biliyor. Hatasını anlamış aklınca benden kaçıyor :))

Çıkarmayın elden ya, verin eğitime çözün aranızda ki sorunları. Sahiplenmeden önce bu sözler çok anlamlı gelmezdi ama inanın "en iyi dost". Kızmaz, küsmez tek istediği azıcık oyun ve okşanmak.
 
E tuvalet eğitimi olmadığını en başta biliyorsunuz. Bu eğitimi verecek olan sizsiniz zaten. İnsanların bu sorumsuzluğuna deli oluyorum. Can o ya pelüş oyuncak değil
 
Bi heves alıyorsunuz böyle, sonra da bakamıyor, ilgilenemiyor, yeterli vakti ayırıp eğitimini veremiyor, sıkılıyor, sokağa ücraya salıyor ya da başkasına postalamaya çalışıyorsunuz. Evinize aldığınız bir canlı, iki kere, üç kere düşünmeniz gerekiyordu; kanepeden, masadan bahsetmiyoruz.

Tuvalet eğitimi olsaydı da peki sonrasında hayvan bir sakatlık geçirip altına kaçıracak olsaydı da mı aynı şeyi yapacaktınız? Muhtemelen öyle, var o kalıpsızlık belli.

Kedimiz sahiplendiğimizde sorunsuzdu, sonra kaza geçirdi ve maalesef şu an tuvaletini tutamıyor, kumuna yetişemiyor ve evin çeşitli yerlerine pisliyor. Öğrenme gibi bir ihtimali de yok, artık bu hayvan böyle, veterineri uzun vadede toparlama ihtimali olduğunu söylüyor ama zor.

Sizin aksinize ne yaptık biliyor musunuz? Halıları kaldırdık ve her gün, günde en az iki kere çamaşır sulu viledayla parke siliyoruz, elimizde ıslak mendille dışkı topluyoruz. Bir kere yapıp bitiremiyor, fıtık oluştuğu için ıkınamıyor ve parça parça defalarca dışkı düşürüyor ve yine topluyoruz ve yine topluyoruz. Çünkü o bir can, çünkü o bir evlat. Sakat kaldı, güzelliği(!) bozuldu, tuvaletini eve yaptı diye atmıyoruz. Sahiplenirken her şeyi göze aldık. Hiç hızlı karardı diye geçiştirmeyin, siz kendinize oyuncak bakmışsınız, yavruyken almışsınız ama büyümeye başlayınca, evdeki hesap çarşıya uymayınca, adam akıllı, eğitimiyle ilgilenecek totonuz olmayınca o garibe patlamış kabak tabii.

Yazık. Şu konuyu açmaya utanır insan. Sebep diye sunduğunuz sebep, sebep değil.
Umarım biri çıkar da sahiplenecek, sizin elinizden kurtarırlar garibi, siz de bir daha böyle sorumlulukların altına, kendinizi bilmeden girmemeyi öğrenirsiniz. Sizin gibilerin işi değil can sahiplenmek, siz gidin peluş ayı neyim alın.

Hızlı karar demiş bir de. Sanki marketten domates alıyor. Bu arada kedinizin boklu götünden öperim benim de dört çocuğum var Allah bana güç kudret versin bir ömür en iyi şekilde bakıcam dördüne de.
 
İlk köpek sahiplendiren insan ben değilim bu kadar lince gerek yok.
Aa bak şimdi aklıma geldi. Yan komşumuz geçen hafta sokaktan bir can sahiplendi.
Hemde çok talep gören, petshoplarda baya pahalıya satılan bir cins.
İşyerinin orada sokak köpeklerinin saldırısından kurtarmış, bir kaç gün beklemiş sahibi gelir diye
Adam gelmiş ama köpeği kendisinin saldığını söyleyince bizim komşuda almış evine getirmiş.
Şimdilik bahçede duruyor ama sürekli ağlıyor, bildiğiniz bebek gibi. Kıyamayıp gidip seviyoruz arada, bizim köpekle oynasın diye bahçemize getiriyoruz.
Belli ki eski evini, sahibini özlüyor
Sanmayın bıraktığınız anda her şey bitiyor. Evinden olan sokak çocukları gibi yuvalarını özleyip ağlıyorlar.
 
Merhabalar 3.5 yıl önce evladımız oldu. herşey başta çok güzeldi fakat zaman geçtikçe beni o kadar zorlamaya başladı ki çünkü deli. hergün bütün evi süpürüp silmek durumunda kalıyorum çok yoruluyorum biliyorum bunları başta düşünseydiniz diyeceksiniz ama hızlı verilen bi karar oldu sürprizdi. Eşimde kızıyor ne olacak mutfak çekmecesinden don çıksa diye ama ben yapamıyorum artık. Kreşte ayrı bir sorun. Napalım bunu 🤣
 
Bir evcille aynı evde yaşamak kolay değildir, o yüzden hızlı kararlarla önünü arkasını düşünmeden hareket edilmez.
6,5 yaşında bize göre dünyanın en tatlısı en güzeli olan bir köpeğimiz var, köpek diyorsam türü belli olsun diye yoksa o bizim için evlat.

Evimize geldiğinde 2,5 aylıktı tuvalet eğitimi yoktu haliyle, mizaç olarak da inatçıydı 7-8 aylık olana kadar evin her yerine tuvaletini yaptı, ne halı kaldı ne yatak yorgan, halıları attım ondan kıymetli değil ya, yatak yorganı yıkattık, 6,5 yıldır her gün bıkmadan usanmadan evi süpürüp siliyoruz, bazen midesi bulanıp yediklerini çıkarıyor temizliyoruz, bazen burnu kaşınır ya da yemek sonrası ağzını temizleme ihtiyacı duyar yakalayıp temizleyene kadar evde ağzını burnunu silmediği duvar bırakmaz, hasta olduğunda başında sabahlıyoruz, yemek yemese neden yemedi diye içimize dert oluyor, bir gün büyük tuvaletini yapmasa takibe alıyoruz.

Bir evcille yaşamak zordur, çok sevmek bebek gibi ilgilenmek gerekir, çok severseniz evde evcil değil çocuk muamelesi görüyor, o sizi anlıyor siz onu.

Bazen bize yavruları olsa her birini satarsınız fena mı diyorlar, küfür etseniz daha iyiydi diyoruz, insan evladını satar mı?

Siz zorlanıyorsunuz çünkü belki de eşiniz kadar sevmiyorsunuz evcilleri ya da onlarla aynı evde yaşama fikrini, eşiniz de tüm sorumluluğu sizin üzerinize yıktıysa ağır geliyor olabilir, evde olmasını hiç istemiyorsanız hayvancık size daha da bağlanmadan çok sevecek birilerine sahiplendirin ama biraz olsun ihtimal varsa eşinizle sorumlulukları paylaşın, o da evi silip süpürsün evcilin temizliğini yapsın ilgilensin.

Evcillerinde bizim gibi duyguları var, her şeyi hisseder anlarlar, sevilmediklerini bilmek kadar terk edilmek de o kadar üzüyor, psikolojileri alt üst oluyor.

Bir evcille yaşamak zordur çok sevmek, severken emek vermek gerekir.
 
Bir evcille aynı evde yaşamak kolay değildir, o yüzden hızlı kararlarla önünü arkasını düşünmeden hareket edilmez.
6,5 yaşında bize göre dünyanın en tatlısı en güzeli olan bir köpeğimiz var, köpek diyorsam türü belli olsun diye yoksa o bizim için evlat.

Evimize geldiğinde 2,5 aylıktı tuvalet eğitimi yoktu haliyle, mizaç olarak da inatçıydı 7-8 aylık olana kadar evin her yerine tuvaletini yaptı, ne halı kaldı ne yatak yorgan, halıları attım ondan kıymetli değil ya, yatak yorganı yıkattık, 6,5 yıldır her gün bıkmadan usanmadan evi süpürüp siliyoruz, bazen midesi bulanıp yediklerini çıkarıyor temizliyoruz, bazen burnu kaşınır ya da yemek sonrası ağzını temizleme ihtiyacı duyar yakalayıp temizleyene kadar evde ağzını burnunu silmediği duvar bırakmaz, hasta olduğunda başında sabahlıyoruz, yemek yemese neden yemedi diye içimize dert oluyor, bir gün büyük tuvaletini yapmasa takibe alıyoruz.

Bir evcille yaşamak zordur, çok sevmek bebek gibi ilgilenmek gerekir, çok severseniz evde evcil değil çocuk muamelesi görüyor, o sizi anlıyor siz onu.

Bazen bize yavruları olsa her birini satarsınız fena mı diyorlar, küfür etseniz daha iyiydi diyoruz, insan evladını satar mı?

Siz zorlanıyorsunuz çünkü belki de eşiniz kadar sevmiyorsunuz evcilleri ya da onlarla aynı evde yaşama fikrini, eşiniz de tüm sorumluluğu sizin üzerinize yıktıysa ağır geliyor olabilir, evde olmasını hiç istemiyorsanız hayvancık size daha da bağlanmadan çok sevecek birilerine sahiplendirin ama biraz olsun ihtimal varsa eşinizle sorumlulukları paylaşın, o da evi silip süpürsün evcilin temizliğini yapsın ilgilensin.

Evcillerinde bizim gibi duyguları var, her şeyi hisseder anlarlar, sevilmediklerini bilmek kadar terk edilmek de o kadar üzüyor, psikolojileri alt üst oluyor.

Bir evcille yaşamak zordur çok sevmek, severken emek vermek gerekir.
Eşim çalışıyor ben çalışmıyorum köpekle ilgili birşey istediğimde ben yorgunum ben sana dedim sen bakcaksın diyor yani bakımında yardımcı olmuyor
 
X