Fikir almak istediğim onemli bir konu var.
Nişanlıyım, dugune az kaldi, ancak hata yaptığımı hissediyorum sanki
Nişanlımla aramızda eğitim farkı var, aileler arasında da ekonomik denksizlik var. Bu başlardan beri kafamda bir soru işaretiydi ama yinede yaptık nişanı..
Kız isteme söz aşamasında ailesi ozellikle babası cok ilgisiz kaldi sanki komşunun oğlunun nisanına gitmiş gibiydi. Bunlar kendi planlarından bahsetmeyince babamda bize bir ev aldı oturmamız icin hatta nişanlıma ailenle konuşalım benim bole bi planım var ama aileni saymamış gibi olmasın dedi, o da onlara farketmez ben tamam dedikten sonra falan dedi, nese ev alındı. Iste galiba bu en büyük hata oldu, oysaki babam özel sektörde calisiyo maaşı az kira sıkıntısı cekmeyelim diye düşünmüştü. Biz evin tadilatını da yaptık bu arada, sonradan yaptirmak zor olur eve girmeden yapılsın diye.
Tadilattan ailesinin de haberi var, ama bu süreçte bi gelip de bakmadılar, ne yapiyosunuz bizimde halledebilcegimiz bişey var mi diye nezaketen bile ne nişanlım ne ailesi sormadı, sanki yapıyosa kendi evini yaptırıyo havası sezdim.
Üstelik eşyalar alınmaya başlanınca da hep bi geriden durdular, mesela iki şey alınacaksa birini alıp birini almak istemedi, bak bunuda yapmamız lazım su isi de halletmemiz lazim diye hep dürtuklemem gerekti, onu da evlenince yaparız diye herşeyi yarim yamalak yapmak istiyor.
Bu sefer benim gözüme iyice batmaya başladı, hani biz evlenince sikinti cekmeyelim diye bütün bi evi özenle yaptırdık, alincak eşyaları tastamam aldık, hem ev hem tadilat hem eşyalar derken nerdeyse bütün birikimini harcadı ailem ve ben de ole. Ama karşı taraftan bir özen bir heves göremiyorum, sanki nerden ne kırpsam hesabı yapmaya başladılar iyice. Prizleri degistirmenin bile hesabini yapiyo. Bunlar bu kadar sey yaptirdi bizde yapcagimiz isleri en guzel sekilde yapalim mahcup olmayalim diye dusunmesi gerekmez mi?
Aileler arası arayıp sorma diyalog zaten yok, biz de tartıştık 3gundur hic ses seda yok dugune cok az kaldı yapılacak cok is var, sipariş verilecek eşyalar var verdi mi halletti mi bilmiyorum benim sormam gerek, ev yerlerscek temizlencek sanki Ben tek yasiycakmisim gibi nasi yapcaksiniz diye soran yok.. Sorumsuzluk degil mi?
Nasıl desem, bazı şeyler nezaket gereğidir, sorulur yapılır ilgilenilir ya, gorgudendir, o eksik sanki.. değer verilmiyomus gibi hissediyorum. Siz ne dersiniz?
Nişanlıyım, dugune az kaldi, ancak hata yaptığımı hissediyorum sanki
Nişanlımla aramızda eğitim farkı var, aileler arasında da ekonomik denksizlik var. Bu başlardan beri kafamda bir soru işaretiydi ama yinede yaptık nişanı..
Kız isteme söz aşamasında ailesi ozellikle babası cok ilgisiz kaldi sanki komşunun oğlunun nisanına gitmiş gibiydi. Bunlar kendi planlarından bahsetmeyince babamda bize bir ev aldı oturmamız icin hatta nişanlıma ailenle konuşalım benim bole bi planım var ama aileni saymamış gibi olmasın dedi, o da onlara farketmez ben tamam dedikten sonra falan dedi, nese ev alındı. Iste galiba bu en büyük hata oldu, oysaki babam özel sektörde calisiyo maaşı az kira sıkıntısı cekmeyelim diye düşünmüştü. Biz evin tadilatını da yaptık bu arada, sonradan yaptirmak zor olur eve girmeden yapılsın diye.
Tadilattan ailesinin de haberi var, ama bu süreçte bi gelip de bakmadılar, ne yapiyosunuz bizimde halledebilcegimiz bişey var mi diye nezaketen bile ne nişanlım ne ailesi sormadı, sanki yapıyosa kendi evini yaptırıyo havası sezdim.
Üstelik eşyalar alınmaya başlanınca da hep bi geriden durdular, mesela iki şey alınacaksa birini alıp birini almak istemedi, bak bunuda yapmamız lazım su isi de halletmemiz lazim diye hep dürtuklemem gerekti, onu da evlenince yaparız diye herşeyi yarim yamalak yapmak istiyor.
Bu sefer benim gözüme iyice batmaya başladı, hani biz evlenince sikinti cekmeyelim diye bütün bi evi özenle yaptırdık, alincak eşyaları tastamam aldık, hem ev hem tadilat hem eşyalar derken nerdeyse bütün birikimini harcadı ailem ve ben de ole. Ama karşı taraftan bir özen bir heves göremiyorum, sanki nerden ne kırpsam hesabı yapmaya başladılar iyice. Prizleri degistirmenin bile hesabini yapiyo. Bunlar bu kadar sey yaptirdi bizde yapcagimiz isleri en guzel sekilde yapalim mahcup olmayalim diye dusunmesi gerekmez mi?
Aileler arası arayıp sorma diyalog zaten yok, biz de tartıştık 3gundur hic ses seda yok dugune cok az kaldı yapılacak cok is var, sipariş verilecek eşyalar var verdi mi halletti mi bilmiyorum benim sormam gerek, ev yerlerscek temizlencek sanki Ben tek yasiycakmisim gibi nasi yapcaksiniz diye soran yok.. Sorumsuzluk degil mi?
Nasıl desem, bazı şeyler nezaket gereğidir, sorulur yapılır ilgilenilir ya, gorgudendir, o eksik sanki.. değer verilmiyomus gibi hissediyorum. Siz ne dersiniz?
