Kosulsuz itaat ediyormusunuz?

Vicdan yapacak birsey yok. Emin ol, kusseler de uzun surmez. Ben kendimden biliyorum. Bu yaptiklari sadece duygu somurusu. Anne baba olmak once kendi cocugunun mutluluğunu düşünmektir. Eger bunu beceremiyorlarsa uzak dursunlar daha iyi. Herkes yerinde sag olsun
 
Dik durunca da kirilip küsüyorlar. Bu sefer kendi vicdanim beni rahatsiz ediyor. Hadi birine bir sey olsa sonra ben ne yaprim diye.
zaten uzaktasın. 24 saatin 5 dk sını onlara ayırıp arayabilirsin. herşeyi olduğu gibi söylemek zorunda değilsin. seni kontrol etme şansları bile yok. neden bu kadar etkileniyorsun ki bu kadar
 
Kimseye koşulsuz itaat etmedim etmemde karakterime ters :deli: bu yüzden babamla hep kötü oldum bundan da hiç korkmadım anam babam diye niye itaat edicem hep kendi kararlarimı verdim zaten bana baskı yapsalar bile tam tersi sonuç alırlardı babam gayette baskicı bir adamdı hala öyle ama hala anlaşamam ben ne istiyorsam onu yaparim anam babam kocam hiç farketmez :KK66:
Maddi manevi bir bagimliliginiz yoksa istediginiz gibi hareket edebilirsiniz ama genclik yillarinda öyle bir özgürlügüm yoktu o yüzden kabul ettim bir cok seyi. Zaten bizim toplumumuzda genelde anne baba ne derse o oluru bize asiladiklari icin ne dogru ne yanlis onu bile ayirt edemiyordum.
 
zaten uzaktasın. 24 saatin 5 dk sını onlara ayırıp arayabilirsin. herşeyi olduğu gibi söylemek zorunda değilsin. seni kontrol etme şansları bile yok. neden bu kadar etkileniyorsun ki bu kadar
Cünkü bazen hergün bes dakika bile olsa aramak istemiyorum. Gecmisteki bu olaylar yüzünden ben sogudum biraz ama vicdanimla cebellesiyorum.
 
Maddi manevi bir bagimliliginiz yoksa istediginiz gibi hareket edebilirsiniz ama genclik yillarinda öyle bir özgürlügüm yoktu o yüzden kabul ettim bir cok seyi. Zaten bizim toplumumuzda genelde anne baba ne derse o oluru bize asiladiklari icin ne dogru ne yanlis onu bile ayirt edemiyordum.
Maddi manevi bağımlılığım vardı ama hiç öyle boyin eğen bir karakter olmadım 32 yaşıma kadar ailemle yaşadım sonrada evlendim ;)
 
Cünkü bazen hergün bes dakika bile olsa aramak istemiyorum. Gecmisteki bu olaylar yüzünden ben sogudum biraz ama vicdanimla cebellesiyorum.
anladım ama evet vicdan diye de birşey var. şuan kendimi senin yerine koydum da istemeyerek de olsa aramalısın bence. hayattaki herşeyi isteyerek yapmıyoruz. bunu bir görev olarak benimseyip ileride belki onların yaşına geldiğinde vicdan azabı çekmemek adına yine kendi için bunu yapmalısın. ha bunları sana değil tamamen kendime de söylüyorum. çünkü insanoğlu benzen şeyler yaşıyoruz hepimiz
 
Maddi manevi bağımlılığım vardı ama hiç öyle boyin eğen bir karakter olmadım 32 yaşıma kadar ailemle yaşadım sonrada evlendim :KK66:
Belkide anne babaniz benimkiler kadar baskici degildi bilemiyorum, takip ediyorlardi bazen beni o kadar:)
 
anladım ama evet vicdan diye de birşey var. şuan kendimi senin yerine koydum da istemeyerek de olsa aramalısın bence. hayattaki herşeyi isteyerek yapmıyoruz. bunu bir görev olarak benimseyip ileride belki onların yaşına geldiğinde vicdan azabı çekmemek adına yine kendi için bunu yapmalısın. ha bunları sana değil tamamen kendime de söylüyorum. çünkü insanoğlu benzen şeyler yaşıyoruz hepimiz
Zaten nerdeyse her gün konusuyoruz, konustuktan bir saat sonra tekrar ne yapiyorsun diye mesaj atiyorlar. Ben can skintisina bagliyorum artik. Sosyal hayatlari hobileri olsa bu kadar bana vakit ayiramazlar.
 
Herkese iyi pazarlar, benim sorunum aileyle ilgili. Ailem baskici ve kontrolcü diyebilcegim aile türlerinden. Asiri elestirmek ve begenmemek gibi huylari var. Eskiden ilkokul ve lise döneminde o kadar baskiciydilar ki karnemdeki kötü not yüzünden eve gitmemeyi bile düsünürdüm. O karneyi gördüklerinde biz seni okula bosa gönderiyoruz evde otur sen falan gibi laflar ederlerdi. Üniversitede hangi sehre gitcegime ve bölümüme onlar karar verdiler. Üniversitede yabanci bir ülkede bir dönem okuma imkanim vardi izin vermediler. Disari cikarken hep sorun yaptilar. Yasim 25 in üzerindeydi annemin dedigi saatten bes dakika gec kalsam kiyamet kopardi. Arkadaslarla oturdugumuz kafeye kadar kontrole gelirlerdi. Arkadaslarim dalga gecerdi senin ailen neden böyle diye. Üniversitede görüstügüm biri oldugunu duymus babam, ben seni oraya bilmem ne yap diye mi gönderiyorum demisligi var. Sonra evlendim evliligimde siddet gördüm, arkamda durdular ama tam bekledigim gibi degil. Inatsin ondan mi böyle oldu falan diye sordular. Evlilikte olur böyle seyler bile dediler ayrilmayayim diye. Neyse anlayacaginiz despot süpheci ve kontrolcüydüler hep. Esimden ayrildim ailemden baska sehirde yasiyorum. Tam anlamiyla hayatimin kendim icin en güzel yillarini yasiyorum. Kendi kararlarimi kendim veriyorum. Yanlis olan seyler uzak duruyorum kendi istegimle. Bu seferde babam hergün yaziyor, her gün.. Napiyosun, niye gec cevap verdin bugün niye aramadin, baska cocuklar ailesine nasil düskün ve hala cok elestiriyorlar bir sey deyincede biz senin aileniz kötülügünü mü istiyoruz diye konusuyorlar. Asiri mükemmeliyetciler ama siz bugüne kadar ne yaptinizda benden bunu bekliyorsunuz diyemiyor insan. Her gün aramayincada duygu sömürüsü yapiyorlar biz yasliyiz bu gün variz yarin yok diye yaslari ellilerde bu arada. Kendimi kötü hissediyorum sonra. Ailemle nasil iletisim kurmaliyim nasil davranmaliyim?
Sınırlarının olduğunu hemen kabul etmeyecekler senin net bi tavrın olmalı
 
Benimkilerde tam tamına seninkiler gibi. Ben üniversite tercihimi onlara haber dahi vermeden yaptım. Çektim gittim 7 8 yıldır da ayrı yaşıyorum. Mümkün olduğunca az müdahale edebiliyorlar artık.
 
Herkese iyi pazarlar, benim sorunum aileyle ilgili. Ailem baskici ve kontrolcü diyebilcegim aile türlerinden. Asiri elestirmek ve begenmemek gibi huylari var. Eskiden ilkokul ve lise döneminde o kadar baskiciydilar ki karnemdeki kötü not yüzünden eve gitmemeyi bile düsünürdüm. O karneyi gördüklerinde biz seni okula bosa gönderiyoruz evde otur sen falan gibi laflar ederlerdi. Üniversitede hangi sehre gitcegime ve bölümüme onlar karar verdiler. Üniversitede yabanci bir ülkede bir dönem okuma imkanim vardi izin vermediler. Disari cikarken hep sorun yaptilar. Yasim 25 in üzerindeydi annemin dedigi saatten bes dakika gec kalsam kiyamet kopardi. Arkadaslarla oturdugumuz kafeye kadar kontrole gelirlerdi. Arkadaslarim dalga gecerdi senin ailen neden böyle diye. Üniversitede görüstügüm biri oldugunu duymus babam, ben seni oraya bilmem ne yap diye mi gönderiyorum demisligi var. Sonra evlendim evliligimde siddet gördüm, arkamda durdular ama tam bekledigim gibi degil. Inatsin ondan mi böyle oldu falan diye sordular. Evlilikte olur böyle seyler bile dediler ayrilmayayim diye. Neyse anlayacaginiz despot süpheci ve kontrolcüydüler hep. Esimden ayrildim ailemden baska sehirde yasiyorum. Tam anlamiyla hayatimin kendim icin en güzel yillarini yasiyorum. Kendi kararlarimi kendim veriyorum. Yanlis olan seyler uzak duruyorum kendi istegimle. Bu seferde babam hergün yaziyor, her gün.. Napiyosun, niye gec cevap verdin bugün niye aramadin, baska cocuklar ailesine nasil düskün ve hala cok elestiriyorlar bir sey deyincede biz senin aileniz kötülügünü mü istiyoruz diye konusuyorlar. Asiri mükemmeliyetciler ama siz bugüne kadar ne yaptinizda benden bunu bekliyorsunuz diyemiyor insan. Her gün aramayincada duygu sömürüsü yapiyorlar biz yasliyiz bu gün variz yarin yok diye yaslari ellilerde bu arada. Kendimi kötü hissediyorum sonra. Ailemle nasil iletisim kurmaliyim nasil davranmaliyim?
Siz iyi olun başarılı olun diye kurmuşlar o baskıyı. Yanlış ama olan olmuş. Artık daha özgürsünüz. Sık sık görüşün. İhmal etmeyin onları.
 
Valla benim ailemde baskıcıydı ama böyle değil dışarı çıktığımda annem hayatta aramaz babam sık sık arardı ama ben bunalmazdım çünkü babam bana akşamları alır karşısına kızım ders çalışıyorsun çık gez istediğin kadar para vereyim ki 26 yaşındayım hala aynı tek isteği arkadaşlarını tanıyım kimle nerdesin bileyim çevre kötü diye nasihat eder ki haklıda şu an neler görüyoruz haberlerde o yüzden hiç takmıyorum ama bu kadar baskı görmedim hatta işteyken aramadığımda trip dahi atar beni niye hiç aramıyorsun kızım diye gönlü olsun diye sık sık ararım onların gözünde hep çocuğuz korumak kollamak isterler. Üni de kızım ya memleket ya istanbul başka şehre yollamam senden ayrı kalamam yoksa özele git derdi ki yakın yer çıktı servisle yolladı bana hala çocuk muamelesi yapar bazen bende baba bana çocuk gibi karışma diyince alınır sen isterse 50 yaşında ol ne değişicek ben senin babanım evlensende bir şeye ihtiyaç duyduğunda ben arkanda olcam der. Bazen baskı ıle korumacılığı karıştırıp çok karışıyorsunuz demek de yanlış eğer ki çok baskıcılarsa al karşına konuş ben bir bireyim diye büyüdüm kendi kararlarımı kendım verırım dıye güzelce konuş
 
Dik durunca da kirilip küsüyorlar. Bu sefer kendi vicdanim beni rahatsiz ediyor. Hadi birine bir sey olsa sonra ben ne yaprim diye.

Ölüm herkese var. 10 yasindaki çoçukta ölebilir. Hayatin bir parçasidir. Bu demek degil ki sirf ilerde ölecegiz diye istedigimiz gibi davranalim diye.

Ailen sana psikolojik zarar veriyor. Yaptiklari siddettir. Vicdan yapilcak hiçbirsey yok. Seni dünyaya getirmeyi kendi seçtiler, sen bu seçimin kurbani olamazsin. Mecbur degilsin onlarin siddetine razi gelmeye.

Annenler ile okkali bir konusma yapmanin zamani çoktandir geldi geçti bile. Eger beni hayatinizda istiyorsaniz, beni bogmayacaksiniz. Istedigim sekilde yasayacagim ve istedigim sekilde karar verecegim. Beni bogmaya devam ederseniz, demagoji yapmaya devam ederseniz artik beni hiç görmezseniz.

Bu kadar.
 
Ben umursamıyorum
Hele maddi güç elde ettikten sonra yapılan duygu sömürülerini duymuyorum
Yaptıkları baskı ve verdikleri mutsuzluk bana yetti artık
Onlardan uzak çok mutluyum çok çok şükür
 
Back
X