- 11 Ağustos 2021
- 660
- 1.052
- 41
Merhaba herkese,
Hani denir ya "iyiler erken ölür" veya "iyiler kaybeder", "iyilerin başına kötü birşey gelir" gibi gibi...Gerçekten sanki bu sözlerin doğruluğunu kanıtlayacak şeyler yaşadım, yaşıyorum...Çok sevdiğim, güler yüzlü, tatlı bir arkadaşım 1 haftalıkken oğlunu kaybetti. Bebek doğum anomalisine sahipti zaten. O arkadaşıma çok üzülmüştüm çünkü dünya tatlısı biriydi ve haketmiyordu diye düşündüm. Ondan bir-iki sene sonra yine çok sevdiğim başka bir arkadaşım eşini kaybetti. 7 yaşındaki oğlu ile başbaşa kaldı...Derken ben de iki sene önce canım, dünya iyisi, kalbi melek gibi olan kızkardeşimi kaybettim. Sadece kızkardeşimi de değil, yeğenlerimiz de kocası tarafından gösterilmediği için onları da göremiyoruz. Aile olarak kimseye kötülüğümüz dokunmadı, kendi halinde olan insanlardık. Hatta tam tersine merhamet duygum çoktur. Filmlerde kötü insanların bile ölümüne üzülürüm o derece...Yine geçen gün işyerinden mülayim, kendi halinde olan, yüzünden saflık akan bir çalışanın eşinin kanser hastası olduğunu öğrendim. Artık iyilerin hep yaşam savaşını kaybettiği tezine inanır oldum. Bir idarecim var. O kadar korkunç biri ki, yaptığı eziyetlerin haddi hesabı yok. Çoğu kişi tarafından da sevilmez. Ama görün ki tırnağına bir taş bile değmedi bugüne kadar. Sağlığı, rahatı yerinde, maddi durumu çok iyi.. Gerçekten böylesi gücüme gidiyor. Bakıyorsunuz savaş emrini vermiş, yaşı geçmiş birçok dünya lideri güllük gülistanlık yaşıyor. Bir gece ansızın kalp krizide mi geçirmez bunlar? ya da tesadüfen kayıp düşerek bir yerlerini incitmezler mi hiç? Yaşam bu kadar mı iyi davranıyor onlara?..Gece gece bunları düşünüverdim, saçma veya değil....
Hani denir ya "iyiler erken ölür" veya "iyiler kaybeder", "iyilerin başına kötü birşey gelir" gibi gibi...Gerçekten sanki bu sözlerin doğruluğunu kanıtlayacak şeyler yaşadım, yaşıyorum...Çok sevdiğim, güler yüzlü, tatlı bir arkadaşım 1 haftalıkken oğlunu kaybetti. Bebek doğum anomalisine sahipti zaten. O arkadaşıma çok üzülmüştüm çünkü dünya tatlısı biriydi ve haketmiyordu diye düşündüm. Ondan bir-iki sene sonra yine çok sevdiğim başka bir arkadaşım eşini kaybetti. 7 yaşındaki oğlu ile başbaşa kaldı...Derken ben de iki sene önce canım, dünya iyisi, kalbi melek gibi olan kızkardeşimi kaybettim. Sadece kızkardeşimi de değil, yeğenlerimiz de kocası tarafından gösterilmediği için onları da göremiyoruz. Aile olarak kimseye kötülüğümüz dokunmadı, kendi halinde olan insanlardık. Hatta tam tersine merhamet duygum çoktur. Filmlerde kötü insanların bile ölümüne üzülürüm o derece...Yine geçen gün işyerinden mülayim, kendi halinde olan, yüzünden saflık akan bir çalışanın eşinin kanser hastası olduğunu öğrendim. Artık iyilerin hep yaşam savaşını kaybettiği tezine inanır oldum. Bir idarecim var. O kadar korkunç biri ki, yaptığı eziyetlerin haddi hesabı yok. Çoğu kişi tarafından da sevilmez. Ama görün ki tırnağına bir taş bile değmedi bugüne kadar. Sağlığı, rahatı yerinde, maddi durumu çok iyi.. Gerçekten böylesi gücüme gidiyor. Bakıyorsunuz savaş emrini vermiş, yaşı geçmiş birçok dünya lideri güllük gülistanlık yaşıyor. Bir gece ansızın kalp krizide mi geçirmez bunlar? ya da tesadüfen kayıp düşerek bir yerlerini incitmezler mi hiç? Yaşam bu kadar mı iyi davranıyor onlara?..Gece gece bunları düşünüverdim, saçma veya değil....
Nazım Hikmet'in şiiri geldi aklıma 
