Sizi galyana getirmek istemem ama bana sorarsanız eğer bir ömür o yastığa baş koyduysanız tabi ki de birbirinizle ilgileneceksiniz. Siz eşinize göre biraz daha fazla kaygılı ve panik birisi olmanız onun size böyle davranabileceği anlamına gelmez. Bence siz ona baktınız diye değil size değer verdiği için bu süreçte ne olursa olsun yanınızda olması lazım.
Benimde eşimin bir yakını vefat etti ve ben sadece 1 gün cenaze evine gittim. Çalışıyorum, iş yerim oraya çok uzak. Eşime de annende kal dedim. Birkaç gün sonra eşimde kovid belirtileri başladı ve hasta olduğunu öğrendik.
Ben bu süreçte hep destek oldum. Sizin gibi aşırı panik biriyim ve korkuyorum, endişeleniyorum. Sevdiklerime bir şey olacak diye kahroluyorum. Belki abartıyorum ama kendimi törpüleyebildiğim kadar törpüledim, artık beni böyle kabullenmeleri de lazım. İçimde yaşadığım çoğu şeyi kimseye belli etmiyorum.
Ben kovid olmadım, zaten bu süreçte hiç bir araya gelmemiştik. Sırf nasılsın diye sordum diye azar yedim. Bu durum artık beni çok üzüyor. Hep düşünüp sonra böyle azarlanmak. Bende hayatımda ilk defa tavır yapmaya karar verdim. Görüşmüyorum, aramıyorum. Zaten kötü olursa beni ararmış, bende çok sıkmışım. Peki o zaman dedim.
Vicdanım hiç rahat değil ama elimden de bir şey gelmiyor.
Ben neler neler yaptım karşılığı bu olmamalı. Ne insanlar görüyorum çevresinde tek bir şeyi haketmeyen ama nasıl da değer görüyorlar. Artık ben patlama noktasında olduğum için böyle galiba bilmiyorum.
Biraz uzun yazdım kusura bakmayın...