Eveet yine bir atama doneminin daha sonuna geldik. Ha tercih yaptim mi? Yapmadim. Yapsaydim da gelmeyecekti. Cunku ilk defa puanimi bu kadar dusurdum. Etrafimda yine bir cok atanan var. Onlar hayatlarini kurtardi diye cok mutluyum elbette ama iclerinde en cok isteyen bendim, onlari zorla ikna ettim, calisin ozelde hayat gecmez vs vs vs diye. Sonuc ben yine ev hanimligina atandim. Bu duruma da alistim acikcasi. Ama artik bu bezginligi yasamaktan da biktim. Nasip elbette her sey. Ogrenilmis caresizlik yasiyorum resmen. Cevremde yeter artik ugrasma, birak, ozele yonel diyen kafalar var. İcim diyor bunca emegini neden bi koseye atip, pes edeceksin. Derdim bu iste. Biktim her seyden. Dunya telasindan. Surekli bir seyler icin cabalamaktan. Ve her defasinda husranla sonuclanmasindan. Hayatimda iyi giden seyler de var elbette. Hatta hayattaki en onemli seyler iyi gidiyor sukur. Ama iste sinek kucuk, mide bulandirir hesabi... Ben ne zaman tam anlamiyla mutlu olacagim? Ne zaman istegime kavusacagim? Ne zaman kutlamalar yapacagim bende? Ne zaman? Ne zaman? Ne zaman?...