Çocukların çevreden duydukları çok etkili, konu sahibinin nasıl bir çevresi vardı bilmiyoruz, özellikle tacize maruz kalan çocuklar bu tarz şeyleri çabuk öğrenme durumunda oluyorlar. Hatta bizler çocukken tecavüze veya tacize uğrayan insanları veya gençlerin tamamen cinsellik yaşamaktan kaçacağına dair bir algı oluşturmuşuz toplum olarak.Ama gerçek böyle değil, çocukluğunda tacize uğrayan kişilerin çoğunlukla buna hastalık derecesinde bir ilgisi olduğu gibi bir gerçek var olabiliyor. Belki çevresi çok farklıdır.
Haklısınız çok dilimiz yandı kk'de bu konuda. Ankarada yaşadığım zamanlarda şehrin bir artı birlik, eşyalı falan evlerinin bulunduğu bir bölgesindeydik. oğlumu okula gönderiyordum ve daha sekiz yaşındaydı, çocuklar sürekli uygunsuz hareketlerde bulunuyor ve oğlum hergün şikayet ediyordu.Öğretmenine gittim, durumu anlattım kadın bana burada bu durumun çok yaygın olduğunu, baş etmeye çalıştıklarını, çocukların ailelerinin durumlarından dolayı birçok şeye erkenden maruz kaldığını falan anlatmıştı. Benim de o aklıma geldi.Evet dogrudur her aile bir degil.
Herkes mahremiyeti kapali kapilar ardinda yasamiyor bunu bile goruyor duyuyoruz
Ben sadece oyle hissettim. Ilk uyelik ve ilk konu ustelik konu sahibi ortada yok. Benzer bi konu varken insanlara destek almalimiyim diye sormasi bile abes geldi bana..
Insallah yanilmiyorumdur. Inanmak istemiyorum belki de bilemiyorum dusuncemi yazmak istedim sadece..
Ben olabileceğine inanıyorumKonu sadece bana mi inandirici gelmedi acaba?
8 yasinda hamile kalmaktan korkmak bana cok uc geldi.. 8 yasindaki bir cocuk nasil bebek sahibi olunacagini bilmez cunku
Birde 10yil oncesinden bahsediyoruz bukadar teknoloji vs yok iken yani..
8yasinda oglum var cocugum dunyadan bihaber buanlamda.. bizmi cok saf yetistiriyoruz anlamadim
Kendimi dusunuyorum belli bir yasa kadar cinselligi sadece opusmekten ibaret saniyordum
Yani bana tutarsiz geldi 8 yasina kadar oyun san sonra bebegim olacak diye korku yasa
Bir uzmandan yardım alın ve bunu dile getirin belki bu kişi başkalarınada zarar veriyordur
Annneler amca dayı vs demeyin lütfen çocuklarınızı takip edin kimseye güvenmeyin
Bir anne çacuğunu korumakta ön önce gelen kişidir
Gittikçe daha da rahatsız olmaya başladım. Ama aileme anlatamam 10 yıl sonra. Kimden yardım almalıyım ? Unutmak istiyorum bir yandan kimseye anlatmamak ama 10 yıldır unutamadım. Kurtulmak istiyorumm yük gibi...birisiyle konuşmadığın müddetçe rahat edemeyeceksin...
Gittikçe daha da rahatsız olmaya başladım. Ama aileme anlatamam 10 yıl sonra. Kimden yardım almalıyım ? Unutmak istiyorum bir yandan kimseye anlatmamak ama 10 yıldır unutamadım. Kurtulmak istiyorumm yük gibi...birisiyle konuşmadığın müddetçe rahat edemeyeceksin...
Evet dogrudur her aile bir degil.
Herkes mahremiyeti kapali kapilar ardinda yasamiyor bunu bile goruyor duyuyoruz
Ben sadece oyle hissettim. Ilk uyelik ve ilk konu ustelik konu sahibi ortada yok. Benzer bi konu varken insanlara destek almalimiyim diye sormasi bile abes geldi bana..
Insallah yanilmiyorumdur. Inanmak istemiyorum belki de bilemiyorum dusuncemi yazmak istedim sadece..
Kimseye anlatamadığım için buraya bu soruyu sormak için üye oldum.Tanimadiğım biri belki çözüm bulur diye.Evet dogrudur her aile bir degil.
Herkes mahremiyeti kapali kapilar ardinda yasamiyor bunu bile goruyor duyuyoruz
Ben sadece oyle hissettim. Ilk uyelik ve ilk konu ustelik konu sahibi ortada yok. Benzer bi konu varken insanlara destek almalimiyim diye sormasi bile abes geldi bana..
Insallah yanilmiyorumdur. Inanmak istemiyorum belki de bilemiyorum dusuncemi yazmak istedim sadece..
10 yıl sonra cesaret edemem. O zaman da edemedim. Ya beni suçlarlar ailelerin arası bozulur diye. Arkadasim bir psikolog a gidiyor. Bana bir onunla görüş diyor ama ya ailemin bundan haberi olursa.Uzman yardımı almadığın ve kimseye anlatmadığın sürece daha kötüye gidecek bu durumun emin ol..
Şimdi de şikayetçi olabilirsin adli olarak. Hiç bir ceza almasa bile herkesin o kişiyi sapık olarak bilmesi, sosyal açıdan rahatsız olması içini rahatlatmaz mı bir düşünsene?
10 yıl sonra cesaret edemem. O zaman da edemedim. Ya beni suçlarlar ailelerin arası bozulur diye. Arkadasim bir psikolog a gidiyor. Bana bir onunla görüş diyor ama ya ailemin bundan haberi olursa.
Bana karşı şimdi çok iyi. Yada soyleyecegimden korkuyor. Buraya bunu sormak için üye olmuştum. Konu siliniyor mu ? Yada hesap? Bazı kişiler inandırıcı gelmedi deyince daha da korktum. Burada ki insanlar bile inanmazken nasıl kime anlata bilirim kiPsikoloğa ailene söylesen de söylemesen de gitmen şart.
Ailen duymaz bence ama duyarsa duysun araları bozulursa bozulsun. Senden önemli değiller. Kendi öneminin farkına var.
Ailen biraz mantık sahibi insanlarsa senin yalan söylemeyeceğini bilir..
O kişiyi sürekli görmek sana nasıl bir eziyet. Bırak biraz da o rahatsız olsun..
Benim annem 19 yaşındayım bir kere arkasımin evine gitmeme bile izin vermedi. Çok koruyucudur. Ama ona kaç defa emanet etti beni. Çok yakınım ailelerimiz iç içe.Yıllarca diyorsunuz, ve bunu hiç fark eden olmadı mı? Ne biçim aileler var.
Onlar sizi koruyamamış, siz de asla onları düşünmeyin. Yok ailelerin arası bozulacakmış, gerekirse bir birlerini yesinler, ama size zarar veren pislik mutlaka teşhir edilsin.
Benim annem 19 yaşındayım bir kere arkasımin evine gitmeme bile izin vermedi. Çok koruyucudur. Ama ona kaç defa emanet etti beni. Çok yakınım ailelerimiz iç içe.
Bakın anne bu, ona yakıştırmadıysa bile sizde ki değişimi hissetmeliydi. Sorgulamalıydı.Benim annem 19 yaşındayım bir kere arkasımin evine gitmeme bile izin vermedi. Çok koruyucudur. Ama ona kaç defa emanet etti beni. Çok yakınım ailelerimiz iç içe.
Şuanda 30 vardırO kaç yaşında?
Burada bile bana inandırıcı gelmedi diyenler varken nasıl söylerim. Buraya bu soru için üye olmuştum ama hep korktum.Bu ülkede Kadınlara acıyorum küçük çocuklara daha çok acıyorum . Mağdur olan kadınlar utanan yine kadınlar .
Konu sahibi sonucu ne olursa olsun isterse kan çıksın durumu anlatın babanıza iki aile arası daha mı değerli sizden . Ve mutlaka yardım alın.
Ben üniversite okuyorum farklı bir şehirde. Buradakiler nasıl olsa aileme söylemez diye anlatıyorum. Ama Samsunda söyleyemem. Teşekkür ederim yorumunuz için bende sizin gibi unuturum inşAllahYa ben bu durumu anlayamiyorum. Gercekten küçücük yaşta bile ugradigimiz taciz/tecavuzden kendimizi sorumlu tutuyoruz. Nasil bir çarpıklık, nasil bir baskidir arkadas. Resmen bok cukuruna gömülü bir toplum su ortadogu.
Küçücük bedenlerimizle bu iğrençliği yaşadığımız yetmiyor, bir de ortaya çıkarsa babam katil olur, anam kahrindan ölür diye onlari korumak zorunda kalıyoruz. Ben de ailenin cok yakinlarindan birinden tacize ugramis biri olarak, cocugum bir gun bunu yasar da saklarsa/ben fark etmezsem diye simdiden kahroluyorum.
Ne demek lazim, nasil eğitmek lazim bilemiyorum.
Hem her durumda yaninda olacagimizi, koruyacagimizi hissettirmek hem de katil olmak gibi bir seyi aklina getirmemesini saglamak nasil olur. Gercekten cocuk buyutmek cok zor.
Konu sahibi senin yaşlarında ben de oyleydim. 20 yasina kadar aglamadan, beddua etmeden uyudugum geceler cok azdi. Sonra büyüdükçe, kendimi ve hayat görüşümu iyilestirdikce, bu durum sakladigim bir sey olmaktan çıktı. Insanlara anlatabilmek benim icin büyük bir adimdi. Toplumun igrencligi üstümüze o kadar siniyor ki, bu durumun bilinmesi sanki insanlara açık vermisiz hissi yaratiyor. Anlattikca bunun bir suc olmadigini gördüm. Ben kurbandim. Bu bir leke, açık ya da suc degildi. Magdur olandim. Zamanla bunu ustumden attim. Simdi 27 yasindayim aklima bile gelmiyor. Geldiğinde de aglamiyorum. Sadece nefretle ve ileride bir cocugum olursa onu nasil koruyacağım endisesiyle doluyorum o kadar.
Sen de anlat. Anlatırsan kabullenmen daha kolay olacak bak gor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?