• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kürtaj oldum ve çok pişmanım

simgee37

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
15 Ekim 2025
3
0
1
33
32 yaşında 2.5 yaşında bir anneyim. Maddi manevi sıkıntılardan dolayı çocuğuma bir kardeş istiyorduk ama henüz hazır olmadığımız için 3-4 sene sonra istiyorduk ve bu yüzden doktor kontrollerime giderek spiralle korunuyorduk ama bir hafta önce hamile olduğumu öğrendim. Çok zorlu bir hayat geçiriyoruz çok fazla borcumuz var. Eşimin kimsesi yok anne babası çok küçükken vefat etmiş ve bu yaşa kendi çalışarak gelmiş. 6 yıllık evliyiz ve evlenirken de kendi ailemden desteği kabul etmediği için herşeyi kendimiz yaparak evlendik nihayetinde daha evlenirken borçla evlendik. Çocuğuma kreşe vermek istemedik ve bu yaşa kadar sıfır destekle kendimiz getirdik. Evet bu yapmamız gereken ama bu süreçte çok zorlandım hem sağlık açısından zorlu şeyler geçirdik hem maddi olarak bu yüzden çocuğum kreşe verip işe başlamaya hazırlığındaydık. Çünkü eşim artık tek başına idare edemiyor İzmir’de yaşıyoruz eşim her sabah işe Manisa’ya gidip geliyor. İki bankadan borçlarımızı ödeyemediğimiz için icralığız. Kızım doğduktan 7 ay sonra da işsiz kaldı ve çok zor günler geçirdikBende artık psikolojik olarak çok yıprandım ve işe başladım.Bu sebeplerden eşim her kararda arkandayım dedi ama ben baş edemeyeceğimiz için 4.5 haftalıkken öğrendikten 3 gün sonra kürtaj oldum. Çok zor karar verdim bir kaç gün daha beklesem belki aldıramayacaktım… ağlaya ağlaya karar verdim ağlaya ağlaya operasyon geçirdim. Üzerinden 1 ay geçti psikolojik destekte alıyorum ama durumu aşamıyorum. Mantık olarak doğru yaptığımızı düşünüyorum ama vicdanım… sanki bir daha birşey eskisi gibi olmayacak bir daha bebeğim olmayacak… insanlar nasıl korunurken hamile kalıyor ve bebeklerine kıyar der dururdum. Şimdi aynı durumu yaşıyorum. Kızımın eline diken batsa kendimi yer dururdum ben nasıl anneyim diye Şimdi mecburi sebeplerden yapmış olsam da aşamıyorum kendime gelemiyorum toparlanamıyorum… kendi isteği ile bebeğinden vazgeçip tekrar anne olanlar var mı geçecek mi bu pişmanlık vicdan azabı…
 
Olan olmuş kararını doğru veya yanlış diyemem ama bir karar verip uygulamışsın bence arkasında dur kararın ve önüne bak farklı şeylere odaklan böyle sürekli bu düşünceler sana zarar verir
 
Siz güçlü bir annesiniz. Kendinizi, çocuğunuzu, aile huzurunuzu düşünmüşsünüz. Ailenizi kaldıramayacağı bir yükün altına sokmak istememişsiniz. Eşinizin sizin tarafınızda olması büyük bir şans. Birlikte atlatabilirsiniz. Vicdan yapmanız çok normal insani bir durum. Kendinize bu kadar yüklenmeyin. Gücünüzü yeniden toplamanız için zaman verin.
 
32 yaşında 2.5 yaşında bir anneyim. Maddi manevi sıkıntılardan dolayı çocuğuma bir kardeş istiyorduk ama henüz hazır olmadığımız için 3-4 sene sonra istiyorduk ve bu yüzden doktor kontrollerime giderek spiralle korunuyorduk ama bir hafta önce hamile olduğumu öğrendim. Çok zorlu bir hayat geçiriyoruz çok fazla borcumuz var. Eşimin kimsesi yok anne babası çok küçükken vefat etmiş ve bu yaşa kendi çalışarak gelmiş. 6 yıllık evliyiz ve evlenirken de kendi ailemden desteği kabul etmediği için herşeyi kendimiz yaparak evlendik nihayetinde daha evlenirken borçla evlendik. Çocuğuma kreşe vermek istemedik ve bu yaşa kadar sıfır destekle kendimiz getirdik. Evet bu yapmamız gereken ama bu süreçte çok zorlandım hem sağlık açısından zorlu şeyler geçirdik hem maddi olarak bu yüzden çocuğum kreşe verip işe başlamaya hazırlığındaydık. Çünkü eşim artık tek başına idare edemiyor İzmir’de yaşıyoruz eşim her sabah işe Manisa’ya gidip geliyor. İki bankadan borçlarımızı ödeyemediğimiz için icralığız. Kızım doğduktan 7 ay sonra da işsiz kaldı ve çok zor günler geçirdikBende artık psikolojik olarak çok yıprandım ve işe başladım.Bu sebeplerden eşim her kararda arkandayım dedi ama ben baş edemeyeceğimiz için 4.5 haftalıkken öğrendikten 3 gün sonra kürtaj oldum. Çok zor karar verdim bir kaç gün daha beklesem belki aldıramayacaktım… ağlaya ağlaya karar verdim ağlaya ağlaya operasyon geçirdim. Üzerinden 1 ay geçti psikolojik destekte alıyorum ama durumu aşamıyorum. Mantık olarak doğru yaptığımızı düşünüyorum ama vicdanım… sanki bir daha birşey eskisi gibi olmayacak bir daha bebeğim olmayacak… insanlar nasıl korunurken hamile kalıyor ve bebeklerine kıyar der dururdum. Şimdi aynı durumu yaşıyorum. Kızımın eline diken batsa kendimi yer dururdum ben nasıl anneyim diye Şimdi mecburi sebeplerden yapmış olsam da aşamıyorum kendime gelemiyorum toparlanamıyorum… kendi isteği ile bebeğinden vazgeçip tekrar anne olanlar var mı geçecek mi bu pişmanlık vicdan azabı…
Yaşadıklarınız zaten zor okuduğum kadarıyla. Hamileyken bebeğini aldırmak, yıllarca olsun diye dualar ettiğimden bana çok zor geliyor. Ama bu benim açımdan yani herhangi bir sıkıntımız yokken maddi manevi olmaması beni psikolojik olarak çökertmişti. Her insanın hayatı kendi yaşadıklarından oluşuyor. Yani benim açımdan bu çok acı verici bir olayken, bebek istemeyen biri için gayet iyi bir seçenek oluverir. Vicdan azabı yapmayın, zorluklarınızla bozuk psikolojiyle bebek bakmak eminim çok daha zordur. Bu da bir seçenek sonuçta ve daha da büyüdüğünde aldırsaydınız o zaman daha çok vicdanınız sızlardı. Pişman olsanız da iş işten geçmiş, çocuğunuza odaklanın ve doğru zamanda , istediğiniz anda olması için dua edin. 🙏🏼Umarım hakkınızda hayırlısı olur.🤍 allah isteyen herkese istediği anda sağlıklı bebek versin. Olmaması çok çok zor yaşayan biri olarak. 🙏🏼
 
Ben şeyi merak ettim başkalarına nasıl kürtaj oluyorlar diye kınıyor muydunuz orasını anlamadım bu arada başınız sağolsun geçmiş olsun
 
Ben şeyi merak ettim başkalarına nasıl kürtaj oluyorlar diye kınıyor muydunuz orasını anlamadım bu arada başınız sağolsun geçmiş olsun
Elbette kınamıyordum. Sadece korunduğu halde nasıl hamile kalıyorum diyor insanlar anlamıyordum.çünkü manevi açıdan da çok zor olduğunu düşünüyordum ve zorluğu yaşıyorum
 
Ne olursa olsun keşke bebeğinizi dünyaya getirmeyi tercih etseydiniz ama artık olan olmuş bi karar vermişsiniz önünüze bakın bi çocuğunuz daha var sonuçta Sürekli böyle düşünerek kendinizi yıpratmayın.
 
Sonuçta bebek kısmetiyle gelir.
Derler
Can sağlığı geçmiş olsun.
İnşallah ilerde istediğiniz an olur yine.
 
Bu durumu yaşamadım ama sizin adınıza çok üzüldüm. İçimden çok şey yazmak geliyor ama yazmıyorum. Pişmanlığın vicdanın belli ki seni çok yıpratıyor. Keşke aldırmasaydın demekle de o giden bebek geri gelmeyecek. Ben her zaman kendim de ve cevremde gördüğümde bebek giren eve mutlaka bereket giriyor. Anne baba olmayı bilen bir insan doğan bir çocuğa sen olmasaydın sana yedirdiğimiz ekmek parasıyla şimdi çok zengin olurduk diyemez.
 
Back
X