KÜSEMİYORUM

Başkalarını kendinden değerli görmenin sonucu canım bu.. Malesef derin bir sebebi var.:( O an onu kendinden değerli gördüğün için kırmıyor ve barışıyosun.Bırak kırılsın..bozulsun! İşte sen o bozulmasın o kırılmasın dediğin için (demek ki için de kaybetme korkusuda mevcut) kendini eziyosun. Buradan da anlaşılıyor ki kendine verdiğin değer sorunlu. Bu da muhtemelen çocukken ebeveynlerinin senin kendine değer verme yapını bozarak büyüttü.Çok eleştirel ebeveynlerin mi vardı acaba? Bir şekilde başkasının senden değerli ve önceliğin onlarda olması gerektiğine inandırılmış bir benliğin var..
 
Bi an dedim ki ben ne ara konu açmışim o kadar beni anlatmissiz ki. Bende asla kusemem küsmek zaten çok saçma bı eylem bence ben konuşmayı tercih ediyorum yada iyice tahammül edemiyosam bı deliliririm o kadar eşim gelip konuşunca hiç dayanamam surat asmaktan nefrett ederim. Eşimde bunu çok yapar yontmaya çalışıyorum bu huyunu baya da bı yol katettik.

Ama ne biliyim ya küsmek uzatmak da çok sağlıklı davranışlar değil bence. Gerçekten affedilmesi güç bişey varsa orta da o zaman tavriniz daha uzun sürer o denli de bişey olmasın hiç inşallah.
 
Ahahhaha 😂😂😂 yanlış anlamayın çok samimi bir dostum da aynı böyleydi deli gibi kızardı kocasına adam suratına baktığı gibi kahkaha patlatırdı dombili ya keşke küsmeseydik 😂 aslında siz ne kadar saf ve iyi niyetlisiniz burdan belli. Ne yazık ki karşıdaki insanın bunun üstünü kapatmadan sizinle konuşup dinlemesi daha mantıklı olur. Yoksa bir gün bu minik sorunlar koca dağ olur içinizde psikologda bulursunuz kendinizi 😊
 
Bir çoğunuz için bu bir sorun olmayabilir. Fakat bu konu kendi içimde büyüyor. Uzatmadan konuya geçeyim .Eşim hangi konuda olursa olsun hangi hatayı yaparsa yapsın ben hiç bir şekilde ona küsemiyorum. O kadar basitleşiyorum ki beni dikkate almıyor bile.Kavga ediyoruz diyelimki eşim hatalı ben ona sadece bir saat küsüyorum çünkü o gelip hemen gönlümü almaya çalışıyor. İstiyor ki yaptığı her şeyi halının altına süpüreyim. Tabi o an ben ciddi durup karşı koyamıyorum ya gülüyorum ya da hemen affediyorum. Fakat baktım ki artık hatalar yanlışlar dev gibi büyüyor ve benim iyi niyetimi suistimal edip nasılsa affeder gibi davranıyor.Bende sizlere yazmaya karar verdim.Bana öyle bir şey söyleyin ki dimdik durayım. Küseyim konuşmayım.Gerekirse yatağımı ayırayım ama eşim artık bir şeylerin eskisi gibi olmadığını anlasın.
farkinda degilsiniz ama cok guzel bir ozellige sahipsiniz. kusmek bir evlilikteki en en buyuk hatalardan biri.

kusmenize gerek yok. cok ciddi durun. belli olmasa bile cok kizgin oldugunuzu soyleyin. yaklasmasina izin vermeyin bir miktar soguk davranin ki yaptiginin bir bedeli olsun. tekrar yapmasin. ciddi konusmalar yapin. kendiniz kararli durun. atiyorum sigarayi birakma sozu verdi. birakmiyorsa siz katlanmayin sigara kokusuna.. siz net durun.. o birakmak zorunda kalsin.. tolere etmeyin yanlislarini..
 
Başkalarını kendinden değerli görmenin sonucu canım bu.. Malesef derin bir sebebi var.:KK43: O an onu kendinden değerli gördüğün için kırmıyor ve barışıyosun.Bırak kırılsın..bozulsun! İşte sen o bozulmasın o kırılmasın dediğin için (demek ki için de kaybetme korkusuda mevcut) kendini eziyosun. Buradan da anlaşılıyor ki kendine verdiğin değer sorunlu. Bu da muhtemelen çocukken ebeveynlerinin senin kendine değer verme yapını bozarak büyüttü.Çok eleştirel ebeveynlerin mi vardı acaba? Bir şekilde başkasının senden değerli ve önceliğin onlarda olması gerektiğine inandırılmış bir benliğin var..
Aslında bütün sorunun en büyük yanıtını buldum. Evet sanırım sorun tamamen benimle ilgili. En ufak bir örnek vereyim bir şeyler yerken bile en güzel kısmı hep eşime veriyorum.Dışarıda yemek yerken bile hemen bakıyorum eşimin çatalı bıçağı lekeliyse onu ben alıp kendiminkileri eşime veriyorum.Çok çok ince düşünüyorum.Ve artık anladım ki eşim bile beni bu denli ince düşünceyle sevmiyor.
 
Bir çoğunuz için bu bir sorun olmayabilir. Fakat bu konu kendi içimde büyüyor. Uzatmadan konuya geçeyim .Eşim hangi konuda olursa olsun hangi hatayı yaparsa yapsın ben hiç bir şekilde ona küsemiyorum. O kadar basitleşiyorum ki beni dikkate almıyor bile.Kavga ediyoruz diyelimki eşim hatalı ben ona sadece bir saat küsüyorum çünkü o gelip hemen gönlümü almaya çalışıyor. İstiyor ki yaptığı her şeyi halının altına süpüreyim. Tabi o an ben ciddi durup karşı koyamıyorum ya gülüyorum ya da hemen affediyorum. Fakat baktım ki artık hatalar yanlışlar dev gibi büyüyor ve benim iyi niyetimi suistimal edip nasılsa affeder gibi davranıyor.Bende sizlere yazmaya karar verdim.Bana öyle bir şey söyleyin ki dimdik durayım. Küseyim konuşmayım.Gerekirse yatağımı ayırayım ama eşim artık bir şeylerin eskisi gibi olmadığını anlasın.
Yemin ediyorum şu an kendimi gördüm sende . Bende öyleyim bazen unutuyorum tavım yapmam gereken yerde hiç biey olmamış gibi davranıyorum sonra aklıma geliyor ve ben ne kadar salağım diyorum yani bunun gibi bir sürü şey
 
Aslında bütün sorunun en büyük yanıtını buldum. Evet sanırım sorun tamamen benimle ilgili. En ufak bir örnek vereyim bir şeyler yerken bile en güzel kısmı hep eşime veriyorum.Dışarıda yemek yerken bile hemen bakıyorum eşimin çatalı bıçağı lekeliyse onu ben alıp kendiminkileri eşime veriyorum.Çok çok ince düşünüyorum.Ve artık anladım ki eşim bile beni bu denli ince düşünceyle sevmiyor.
Sorunun nedenini bulduysak çözüm yoluna gitmeliyiz artık..baktın hemen affediyosun hemen kendine talimat ver hayır kendini ezip geçme de. Kendini ne kadar kolay ezer geçersen başkaları da o derece kendinde ezip geçme hakkı görüyor..önce ben demeyi öğrenmelisin canom,bu bencillik değil bu bebliğini korumanın tek yolu..
 
Gel ben sana ders vereyim
Üstelik trip atma ve laf sokma dersi de bugüne özel %75 indirimli :P
 
Bence bu iyi bir özelliğiniz. Ben sevgiliyken çok büyütup tepkiler verir uzatirdim. Aynı evde olunca bende yapamıyorum. 5 dakika dan öteye uzamiyor bir şeye alinmam. Diğerini yasamis bir insan olarak dünya varmış dedim kendinizi değiştirmeyin
 
Back
X