Evet o şekilde algıladı kendisi, ama kesinlikle ard niyetli değildim. Ve bir suçum olmadığı halde suçlanmak da çok üzüyor beni. Ayrıca ben çocuğu hazırlamak için uğraşıyorken ve çocuk üstünü değiştirmeme izin vermeyip kaçarken, kendisi yataktan kalkıp ilgilenmedi bile. En sonunda sinirden pes edip yattım, gitmek istemediğimden değil yani.. Cevabınız için çok teşekkürler ayrıca1 saatlik yol alt tarafı bir kaç saat geç gitmeniz,çocuğun huysuzluğu geçerdi belki bir problem yaratmazdı. Eşiniz bu yönden pek bir aceleci davranmiş evet ama ben geri yatmanızı anlayamadım. Geri gidip yatmanız gitmek istemiyor gibi bir düşünce yaratmış olabilir eşinizde.
Giydiremedim işte, öyle giydir demekle olmuyor. Zor kullanmak istemiyorum çocuğuma karşı, çok ağlıyor, ortalığı ayağa kaldırıyor ayrıca bağırarak. Ben de çocuk sakinleşsin diye biraz bıraktım kendi haline ve yatağa girdim. Bunda bu kadar büyütecek ne var, anlamıyorumYaptığın davranış doğru mu sence ? Çocuk laf dinlemiyor diye bende gittim yattım ne ya ? Huysuzsa huysuz,giydir üstünü çıkın dışarda keyfi gelir belki. Bende eşinin yerinde olsam tepki verirdim yaptığın harekete. Sizde herkes daha çocuk..
Çok haklısınız, iletişimsizlik gibi bir sorunumuz var. Evlendiğimizden beri hep aynı, her olayda suçlu da olsam gider gönlünü alırdım. Ama o hiç gönül almayı bilmez. Çocuk uyuduktan sonra da sürekli bilgisayar başında oyun oynar. Oturup iki muhabbet edelim demez. Nasıl yaklaşacağımı şaşırdım artıkİki küçük çocuk gibi küsüp günlerce konuşmamak şuana kadar bir çözüm getirmemiş gördüğünüz gibi.
Eşinizle konuşun bu sorunu.Neden kustugunuzden çok günlerce küs kalmanız daha buyuk bir problem bence.iletişimsizlik evlilikleri bitiren en büyük etkendir.
Canım anlattıklarında kendı babamı gördm annemde usandı bıktı öte git desek küsüyo her lafımıza alınıo kaç defa konuştuk baba çocuk gbısın yapma düzgünce konuş niye küsüp susuyosun diye ama yok hiç değişmedi annemde senin gbi yıprandı az değil 30 senelık evliler seni çok iyi anlıyorm evde küsen bi insanla yaşamak çok zor bisüre snra tüketiyo işte herşeyi artık seninde bi adım atasın gelmiyo allah yardımcın olsun sabretmekten başka verecek tavsiyem yok maalesefKızlar, içimi kemirip duran bir derdim var, oldukça huzursuz ve mutsuz hissediyorum. Kocamın her tartışmada günlerce hatta haftalarca küsmek gibi çok kötü bir huyu var. Artık bu durumdan bıktım usandım. 6,5 yıldır evliyiz, 2,5 yaşında bir de çocuğumuz var. Aslında genel olarak kötü bir insan değil ama bu huyu beni çok bunalttı. Çok basit bir konudan tartıştık, daha doğrusu yine ortada bir şey yokken olay çıkardı. Tam 10 gün önce, 5 Kasımda ailesinin yanına gidecektik. Farklı şehirlerde oturuyoruz, ailesiyle aramızda 1 saatlik yol mesafesi var. Aynı gün önce arabayı bakım için servise bırakıp, sonra ailesinin yanına geçecektik. Sabah 7.30 da yola çıkalım demişti akşam. Tamam demiştim. O gece de çocuğumuz gece sabaha karşı huysuzlandı, uykumu alamadım yani. Saat çaldı, biraz daha uyuyup öyle kalkayım diye kapattım saati geri yattım. Sonra çocuk uyandı, hala huysuzluğu üstündeydi, beni dinlemiyordu bir türlü. Kocam da kalkıp yardımcı olmaya çalışmıyordu. Ben de sinirlendim çocuğuma laf dinletemeyince ve tekrardan yatağa girdim. Ama kesinlikte ard niyetli değildim. Kocam hemen parladı ben yatınca. Çocuğa sözümü dinletemiyormuşum. Onun ailesinin yanına gideceğimiz için söylediği saatte hazır olmamışım. Başka bir yere gidilecek olsa erkenden hazır olurmuşum ama özellikle onun ailesinin yanına gidilecek diye erken kalkmamışım falan filan. İncir çekirdeğini doldurmayacak bir olay yani. Bir sinirle kalktı, söylene söylene hazırlandı, çıktı gitti kendisi. Bizi evde bıraktı. Üstelik ailesinin yanına gideceğiz diye akşamdan hazırlık yapmıştım, hafta içi çalıştığım için, hafta sonu yapılması gereken işlerimi akşamdan yapıp bitirmiştim vs.. Kesinlikle ard niyetli olmadığım halde beni bununla suçladı, çekip gitti tek başına. Akşam geldiğinde de haliyle ben de sinirliydim ve karşılamadım onu. Yine suçlamalarına devam etti. Ben de karşılık verdim. Biraz sesler yükseldi. O gün bu gündür 10 gün oldu ve hala konuşmuyoruz. Daha doğrusu iki yabancı gibi konuşuyoruz. Aynı evin içinde iki yabancı gibi davranıyoruz birbirimize. Artık ben de yaklaşmak istemiyorum çünkü evlendiğimizden beri bıktım artık her olayda alttan almaktan. Hiç gönül almayı bilmiyor. Şimdiye kadar her şeyde hep ben alttan aldım. Ama artık bıktım usandım bu durumdan. Bu defa alttan almak istemiyorum.Doğru mu yapıyorum bu şekilde onu da bilmiyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Sağol canım çok sağol. Allah annenize de, bana da yardım etsin inşallah...Canım anlattıklarında kendı babamı gördm annemde usandı bıktı öte git desek küsüyo her lafımıza alınıo kaç defa konuştuk baba çocuk gbısın yapma düzgünce konuş niye küsüp susuyosun diye ama yok hiç değişmedi annemde senin gbi yıprandı az değil 30 senelık evliler seni çok iyi anlıyorm evde küsen bi insanla yaşamak çok zor bisüre snra tüketiyo işte herşeyi artık seninde bi adım atasın gelmiyo allah yardımcın olsun sabretmekten başka verecek tavsiyem yok maalesef
küsen erkek cok zor allah yardımcınız olsunKızlar, içimi kemirip duran bir derdim var, oldukça huzursuz ve mutsuz hissediyorum. Kocamın her tartışmada günlerce hatta haftalarca küsmek gibi çok kötü bir huyu var. Artık bu durumdan bıktım usandım. 6,5 yıldır evliyiz, 2,5 yaşında bir de çocuğumuz var. Aslında genel olarak kötü bir insan değil ama bu huyu beni çok bunalttı. Çok basit bir konudan tartıştık, daha doğrusu yine ortada bir şey yokken olay çıkardı. Tam 10 gün önce, 5 Kasımda ailesinin yanına gidecektik. Farklı şehirlerde oturuyoruz, ailesiyle aramızda 1 saatlik yol mesafesi var. Aynı gün önce arabayı bakım için servise bırakıp, sonra ailesinin yanına geçecektik. Sabah 7.30 da yola çıkalım demişti akşam. Tamam demiştim. O gece de çocuğumuz gece sabaha karşı huysuzlandı, uykumu alamadım yani. Saat çaldı, biraz daha uyuyup öyle kalkayım diye kapattım saati geri yattım. Sonra çocuk uyandı, hala huysuzluğu üstündeydi, beni dinlemiyordu bir türlü. Kocam da kalkıp yardımcı olmaya çalışmıyordu. Ben de sinirlendim çocuğuma laf dinletemeyince ve tekrardan yatağa girdim. Ama kesinlikte ard niyetli değildim. Kocam hemen parladı ben yatınca. Çocuğa sözümü dinletemiyormuşum. Onun ailesinin yanına gideceğimiz için söylediği saatte hazır olmamışım. Başka bir yere gidilecek olsa erkenden hazır olurmuşum ama özellikle onun ailesinin yanına gidilecek diye erken kalkmamışım falan filan. İncir çekirdeğini doldurmayacak bir olay yani. Bir sinirle kalktı, söylene söylene hazırlandı, çıktı gitti kendisi. Bizi evde bıraktı. Üstelik ailesinin yanına gideceğiz diye akşamdan hazırlık yapmıştım, hafta içi çalıştığım için, hafta sonu yapılması gereken işlerimi akşamdan yapıp bitirmiştim vs.. Kesinlikle ard niyetli olmadığım halde beni bununla suçladı, çekip gitti tek başına. Akşam geldiğinde de haliyle ben de sinirliydim ve karşılamadım onu. Yine suçlamalarına devam etti. Ben de karşılık verdim. Biraz sesler yükseldi. O gün bu gündür 10 gün oldu ve hala konuşmuyoruz. Daha doğrusu iki yabancı gibi konuşuyoruz. Aynı evin içinde iki yabancı gibi davranıyoruz birbirimize. Artık ben de yaklaşmak istemiyorum çünkü evlendiğimizden beri bıktım artık her olayda alttan almaktan. Hiç gönül almayı bilmiyor. Şimdiye kadar her şeyde hep ben alttan aldım. Ama artık bıktım usandım bu durumdan. Bu defa alttan almak istemiyorum.Doğru mu yapıyorum bu şekilde onu da bilmiyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Benimle insan gibi konuşmasını, her olayda hemen parlayıp kalbimi kırmamasını isterdim... Biraz kadın ruhuna hitap etmesini ve gönül almayı bilmesini isterdim. Ben geceden hazırlığımı yapmışken, gitmek için çocuk o kadar heveslenmişken hevesimizi kırmasın, bağırıp çağırmasın isterdimBurada cevaplar hep kadınca. Aynı olayı kocam kalkmadı yataktan. Kocam bakmadı cocuğa diye yaz ne cevaplar alacagıma bak. O yüzden burdaki cevaplara çok bel bağlama
Senin sorununa gelirsek, ne yapmasını isterdin kocanın. Sonuçta dövme gibi kötü durumlar yok ortada. Tartışmamalarınza verdiği tepki küsmek olmuş. Peki ama neden küsüyor eşiniz acaba tartışmalarınıza verdiği tepki çeşidi olanilirmi.
ben de çok merak ediyorum ne zaman konuşmayı deneyecek diye. Bu olaydan beri hep soğuk, hep mecburi konuşmalarımızküsen erkek cok zor allah yardımcınız olsun
eski eşim bana en son 6 ay küstü ve snrasında boşandık
yapısı bu ise malaesef denemezben de çok merak ediyorum ne zaman konuşmayı deneyecek diye. Bu olaydan beri hep soğuk, hep mecburi konuşmalarımız
"Herşeyde ben alttan aldım" senin sorununun kökü burdan kaynaklı.Almayacaksın.Konuşmayacaksın.Tekrar yatağa yatmak suç mu?Gereksiz yere şımarta şımarta,alttan ala ala,her küstüğünde kendin barıştığında böyle olur.Kızlar, içimi kemirip duran bir derdim var, oldukça huzursuz ve mutsuz hissediyorum. Kocamın her tartışmada günlerce hatta haftalarca küsmek gibi çok kötü bir huyu var. Artık bu durumdan bıktım usandım. 6,5 yıldır evliyiz, 2,5 yaşında bir de çocuğumuz var. Aslında genel olarak kötü bir insan değil ama bu huyu beni çok bunalttı. Çok basit bir konudan tartıştık, daha doğrusu yine ortada bir şey yokken olay çıkardı. Tam 10 gün önce, 5 Kasımda ailesinin yanına gidecektik. Farklı şehirlerde oturuyoruz, ailesiyle aramızda 1 saatlik yol mesafesi var. Aynı gün önce arabayı bakım için servise bırakıp, sonra ailesinin yanına geçecektik. Sabah 7.30 da yola çıkalım demişti akşam. Tamam demiştim. O gece de çocuğumuz gece sabaha karşı huysuzlandı, uykumu alamadım yani. Saat çaldı, biraz daha uyuyup öyle kalkayım diye kapattım saati geri yattım. Sonra çocuk uyandı, hala huysuzluğu üstündeydi, beni dinlemiyordu bir türlü. Kocam da kalkıp yardımcı olmaya çalışmıyordu. Ben de sinirlendim çocuğuma laf dinletemeyince ve tekrardan yatağa girdim. Ama kesinlikte ard niyetli değildim. Kocam hemen parladı ben yatınca. Çocuğa sözümü dinletemiyormuşum. Onun ailesinin yanına gideceğimiz için söylediği saatte hazır olmamışım. Başka bir yere gidilecek olsa erkenden hazır olurmuşum ama özellikle onun ailesinin yanına gidilecek diye erken kalkmamışım falan filan. İncir çekirdeğini doldurmayacak bir olay yani. Bir sinirle kalktı, söylene söylene hazırlandı, çıktı gitti kendisi. Bizi evde bıraktı. Üstelik ailesinin yanına gideceğiz diye akşamdan hazırlık yapmıştım, hafta içi çalıştığım için, hafta sonu yapılması gereken işlerimi akşamdan yapıp bitirmiştim vs.. Kesinlikle ard niyetli olmadığım halde beni bununla suçladı, çekip gitti tek başına. Akşam geldiğinde de haliyle ben de sinirliydim ve karşılamadım onu. Yine suçlamalarına devam etti. Ben de karşılık verdim. Biraz sesler yükseldi. O gün bu gündür 10 gün oldu ve hala konuşmuyoruz. Daha doğrusu iki yabancı gibi konuşuyoruz. Aynı evin içinde iki yabancı gibi davranıyoruz birbirimize. Artık ben de yaklaşmak istemiyorum çünkü evlendiğimizden beri bıktım artık her olayda alttan almaktan. Hiç gönül almayı bilmiyor. Şimdiye kadar her şeyde hep ben alttan aldım. Ama artık bıktım usandım bu durumdan. Bu defa alttan almak istemiyorum.Doğru mu yapıyorum bu şekilde onu da bilmiyorum. Sizce ne yapmalıyım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?