Hiçbir ana yavrusundan ayrılmak istemez (istisnalar hariç) eğer ayrılıyorsa kimbilir altında ne iç burkan bir hayat öyküleri vardır.
Hani hepimiz deriz ya, merdiven silerim, temizliğe giderim genede çocuğuma bakarım. Ama hayat "olmamalı" şeklinde kestirip atacak kadar adil olmuyor.
Keşke yazsa arkadaş, hayat öyküsünü merak ediyorum.
bu söyledikleriniz genel olarak geçerli,
bir kadın aç kalır,bakamaz çocuklarına zoraki bir evlilik yapar çocukları için,onlarını da alır yanına,
bir kadın aşık olur,çocuklarını da alır evlenir,
bir kadın boşanırken velayeti alamaz ,çocuklar babalarındadır,kendide başkasıyla evlenir,
bunları anlarım,anlamaya çalışırım.
ama sırf bir adam için çocuklarını bırakan hiçbir anneyi anlayamam.
arkadaşın çocuklarına anneanne bakıyor,demekki anneanne nin bakacak gücü var,
o çocuklar hem anneden hem babadan ayrı,yazık değil mi onlara.
