- Konu Sahibi AkuaMarin02
- #1
Bugün can dostum hem kuzenim hem cocukluk arkadasim nikahlaniyor. Ama benim icin buruk bigün. Sebenini yazarsam beni yadirgamayin olurmu böyle hissetmemek düsünmemek icin kendimi zorluyorum bunlari hissetmeye hakkim yok.
Nikah sahidim sen ol dedi seve seve kabul ettim cünki o benim can dostum ve en mutlu gününde sahidinin benim olmami istemesi beni onurlandirdi dogrusu. Düne kadar herhafta sonu bulustuk dügün hazirliklarina kosturduk kiyafet baktik filan ben ona gelin cicegini ve gelin arabasi icin cicek yaptirdim hem kuzenim hemde sahidyimi elimden geldigince ona yardimci olmak istedim. Gecen hafta nikahdan bahsedecek oldum konusmak istemedi yani bana bi bilgi vermedi nasil gidicez nerde bulusucaz kacta orda olunacak bisey demedi bende bekleyim bakalim haftaya kadar arar söyler nasil olsa dedim ve düne kadar bana hic birsey demedi dayanamadim ben aradim iste stressli oldugunu söyledi evde durumlar karisik oldugunu babasinin üzerine gittigini filan anlatti bende teselli ettim üzülememesi gerektigini söyledim iyi düsünüp iyi hissetmesini önerdim herseyin yoluan girecegini anlattim o ise bana yine benim gelip gelmicegimle ilgili bisey söylemedi aslinda cevap belliydi vazgecmisti ama yinede keske güzel bi dille bana söyleseydi. Anliyorum onu stresli zor günler her kafadan baska ses cikiyor kendi basian hareket edemiyor herkes bi yerden karisiyor.
Bu sabah yinede umudum vardi msj yazdim nasilsin hazirlanabildinmi diye, yolda olduklarini söyledi bende simdiden tebrik ederim iyi düsün güzel düsün filan filan ögüt verdi teselli ettim oda bana sadece isterdimki sende geleydin ama kendi arabamiz bile yok baskasinin arabasiyla gidiyoruz. Bende cevap olarak canin sagolsun dert degil kafana takma dedim. Ama bana dogru düzgün kesin bi dille gel deseydi nikah sadihim sen olani istiyorum deseydi ben trenle bile giderdim bi yolunu bulur giderdim. Haftalar öncesinden hazilandim kendime özel kiyafet aldim.
Simdi kirginim biraz hazirlandim bu sabaha kadar bekliyodum gel dese cikardim yola nikah resimlerini ben cekicektim öyle konusmutuk hep hersey hazir bekledim. Simdi kendime kizip kendimi sucluyorum. Her söze her denilene inanip güvendigim icin. Sonucta bi mecburiyeti yoktu ama anlamiyorum niye hep bana nie insanlar hep beni yari yolda birakiyor sorun bendemi insanlardami ben neyi yanlis yapiyorum sonra üzülen kirilan ben oluyorum.
Bi yandanda böyle hissedip düsünmenin cocukca oldugunu hissediyorum yani kücük bi cocuk gibi buna alinip üzülüyorum. Kimseye kizmaya hakkim yok kimsenin benimla görüsüp biseyler paylasmaya mecburiyetide yok. Erkek arkadasim maddi skintilardan benimle evlenemiyor ben dogam geregi tutumlu bi insanim herseyi kisiyorum ki biran önce düze cikip bizde evlenelim dün oda bana msj yazmis sen herseyinden kesip bizim icin cabalarken ben har vurup harman savuruyorum hakkini helal et diye. Benim önceligim isteklerim belli ve bu yolda ilerliyorum gerceklestirmek icin ugrasiyorum... yanlisim bumu acaba benim isteyen ugrasam karsi tarafdaki insanlar emek harcamiyor yanlisim bumu dersiniz. Ne yapim kendimi nasil degistireyimki.
Nikah sahidim sen ol dedi seve seve kabul ettim cünki o benim can dostum ve en mutlu gününde sahidinin benim olmami istemesi beni onurlandirdi dogrusu. Düne kadar herhafta sonu bulustuk dügün hazirliklarina kosturduk kiyafet baktik filan ben ona gelin cicegini ve gelin arabasi icin cicek yaptirdim hem kuzenim hemde sahidyimi elimden geldigince ona yardimci olmak istedim. Gecen hafta nikahdan bahsedecek oldum konusmak istemedi yani bana bi bilgi vermedi nasil gidicez nerde bulusucaz kacta orda olunacak bisey demedi bende bekleyim bakalim haftaya kadar arar söyler nasil olsa dedim ve düne kadar bana hic birsey demedi dayanamadim ben aradim iste stressli oldugunu söyledi evde durumlar karisik oldugunu babasinin üzerine gittigini filan anlatti bende teselli ettim üzülememesi gerektigini söyledim iyi düsünüp iyi hissetmesini önerdim herseyin yoluan girecegini anlattim o ise bana yine benim gelip gelmicegimle ilgili bisey söylemedi aslinda cevap belliydi vazgecmisti ama yinede keske güzel bi dille bana söyleseydi. Anliyorum onu stresli zor günler her kafadan baska ses cikiyor kendi basian hareket edemiyor herkes bi yerden karisiyor.
Bu sabah yinede umudum vardi msj yazdim nasilsin hazirlanabildinmi diye, yolda olduklarini söyledi bende simdiden tebrik ederim iyi düsün güzel düsün filan filan ögüt verdi teselli ettim oda bana sadece isterdimki sende geleydin ama kendi arabamiz bile yok baskasinin arabasiyla gidiyoruz. Bende cevap olarak canin sagolsun dert degil kafana takma dedim. Ama bana dogru düzgün kesin bi dille gel deseydi nikah sadihim sen olani istiyorum deseydi ben trenle bile giderdim bi yolunu bulur giderdim. Haftalar öncesinden hazilandim kendime özel kiyafet aldim.
Simdi kirginim biraz hazirlandim bu sabaha kadar bekliyodum gel dese cikardim yola nikah resimlerini ben cekicektim öyle konusmutuk hep hersey hazir bekledim. Simdi kendime kizip kendimi sucluyorum. Her söze her denilene inanip güvendigim icin. Sonucta bi mecburiyeti yoktu ama anlamiyorum niye hep bana nie insanlar hep beni yari yolda birakiyor sorun bendemi insanlardami ben neyi yanlis yapiyorum sonra üzülen kirilan ben oluyorum.
Bi yandanda böyle hissedip düsünmenin cocukca oldugunu hissediyorum yani kücük bi cocuk gibi buna alinip üzülüyorum. Kimseye kizmaya hakkim yok kimsenin benimla görüsüp biseyler paylasmaya mecburiyetide yok. Erkek arkadasim maddi skintilardan benimle evlenemiyor ben dogam geregi tutumlu bi insanim herseyi kisiyorum ki biran önce düze cikip bizde evlenelim dün oda bana msj yazmis sen herseyinden kesip bizim icin cabalarken ben har vurup harman savuruyorum hakkini helal et diye. Benim önceligim isteklerim belli ve bu yolda ilerliyorum gerceklestirmek icin ugrasiyorum... yanlisim bumu acaba benim isteyen ugrasam karsi tarafdaki insanlar emek harcamiyor yanlisim bumu dersiniz. Ne yapim kendimi nasil degistireyimki.
nikah uzak bi sehirde bir bucuk saat gibi. Iki haftaya dügünü var ona giderim nikaha sadece aile yakinlarini cagirdilar.
