Merhaba kızlar, tek tek konuşmaları anlatarak konuyu uzun tutup sizi sıkmayacağım. Nişanlıyım, kv sürekli bir şeylerimi eleştirir, hiçbir şeyimi beğendiğini, ''aman huzurun şu yönünü çok sevdim'' dediğini duymadım.
En sonunda da boyumu eleştirdi, benim boyumu kısa bulduğunu, hep aslında uzun boylu bir gelin istediğini anlattı ve kendi uzun boyunu övdü durdu en son ki konuşmamızda.
Saygısızlık etmekte istemiyorum, çünkü haklıyken haksız duruma düşmekten korkuyorum. Nişanlım bana kalkıp da ''sen de anneme böyle demişsin ama'' diyemesin istiyorum.
Sadece yapmacık bi şekilde gülümseyerek ''olabilir napayım yani'' diyebildim.
Oysa ki içimden
''boyum sizi ne ilgilendirir, oğlunuz yanıma gelip ilan-ı aşk ederken de boyum böyleydi, evlenelim derken de boyum böyleydi. Böyle gördü, böyle sevdi, böyle alıyor, siz şimdi istediğiniz kadar konuşun, ne oğlunuz boyum yüzünden benden ayrılır, ne de siz eleştirdiniz diye boyum uzar, bu ne lüzumsuz bir muhabbet. Ayrıca en sevmediğim şey, insanların dış görünüşlerinin -özellikle de elinde olmayan, değiştiremeyeceği şeylerin- eleştirilmesidir. Kimseye sorulmadı dünyaya gelirken 'boyun kaç olsun, göz rengin ne olsun, ten rengin ne olsun' diye. Çok mütedeyyin geçiniyorsunuz ama daha Allah'ın yarattığını eleştirmemeyi öğrenememişsiniz, üstelik kişinin yüzüne karşı kalp kırma amacı ile söylemenin daha da yanlış olduğunu öğrenememişsiniz. Ama canımı sıkmayı başardınız, boyunuz bir karış daha uzadı mı bari?'' demek geldi.
Siz söyleyin, hem saygısızlık etmeden, yani nişanlıma ''ama sen de böyle dedin'' dedirtmeden, hem de alttan alta bozabileceğim nasıl bir cevap verebilirim? Çünkü eminim, ilk fırsatta yine böyle şeyler söyleyecek bana. 
