Biz hatayı en başında yapmışız arkadaş. En başında yumuşak yüzlü, idareci olmak yerine neyse onu açık açık söylemek lazımmış. Kötü de olacaksam en baştan olaydım. Şimdi içime ata ata kalp çarpıntılarım başladı.
Sizi çok iyi anlıyorum ben nefretide geçtim kayinvslideye karşı tiksiniyorum ondan adını duymaya tahammülüm yok,13senrlik evliligimde gram faydası olmadı aksine oğlunu doldurdu doldurdu kavga ettik çocuklarım doğuştan engelli genetik sorun var beni suçladı senin yüzünden diye halbuki engelli onların ailesinde var sadece,zaman geçti yaslandilar bakıma muhtaç oldular benimle yaşamak istediler kabul etmedim kavga çıktı arkamdan neler neler konuşmuşlar eşimin ailesi ve kaynanam sonra iftira attı bana kocam onlara inandi sinir krizi geçirdim evde,ispatladim eşim pişman oldu ama umrumda bile değil artik,bunları yaptığı halde 2ay sonra yine oğluna bana baksın diye doldurmuş yine kavga ettik en sonunda annen bu eve adım atarsa boşarim seni çeker giderim dedim sustular hala anlasmali boşanmayı teklif ediyorum sinirim gecmiyo iğreniyorum ailesinden eşimde eskisi kadar sevemiyorum artık ağzıyla kuş tutsa nafile
Ayrıca ben eşimin ailesine gereken cevabı verdim kaynanam da aldı nasibini size önerim canınızı yakınca gerekeni söyleyin sustukça ısrarla saldiriyorlar karisiyorlar lafınizi esirgemeyin kimseden onların yaptığı gibi
Çok haklısın
Kocan pişman oldumu bari. Başka cocukları yokk mu niye illa siz
Başka çocukları var ama sesini çıkarmayan benim kocam olduğu için bana yapistilar,hastane işlerine bile cocgunluk eşim götürürdü diğerleri eşimi hala suclardi sen az bakiyon az hastaneye götürüyon diye onlardan küçük diye kardeşleri hep boyleler yapsada yapmadı olur eşimin sesini cikartamaz onlara,ben bunları bilmeyerek evlendim kısaca ailenin enayisi bizmisiz.
Kocamın pişmanlığı sadece iftirada bana inanmadığı için oldu,diğer bakma konusunda pişman değil sadece çocuklarımı alıp giderim diye artık hivbirsey diyemiyo,anne babasınada diğer kardeşleri de evinde bakmadılar ayrı ev tuttular orada ilgilendiler