- 2 Temmuz 2018
- 297
- 327
- 23
Herkese merhaba.
Evlendiğimden beri eşimin annesini hiç sevemedim, çok hain bana karşı ve eşimi hep ayırıyor (sonunda eşimde farketti) anlatsam çok uzun olur. Zaten o da beni sevmiyor. Babasini da sevmedim ama kv ve gorumceye göre hep daha samimi gelmiştir. Birde kbirader var onunla aram biraz daha iyi.
Ve onları sevmediğimi eşime pek yansıtmadım.
Beni evladımı eşimi hep diğer çocuklarından torunlarından sonra görürler ayırırlar .
Birde mezhepler farklı psikolojik baskı ile giydirip ibadethanelerine götürüyorlar, benim inancima saygılar sıfır. Gitmesem laf laf üstüne söyleniyor bir kere denedim tepkilerini merak etmistim. Ama isteyerek gidiyorum eşim için. Merak eden olursa mesaj atsın burada mezhep belirtmeyecegim.
Haftanın min. 4 günü kv ve kb ile geçiriyoruz ! Yahu sen git ben gelmiyorum dedikçe eşim beni zorladı ve hep gittim. Zaten gitmezsem hemen bana tavır koyulur laf sokulur yine kalbimin kırıldığı ile kalırım karşılık veriyorum ama sanki ben yokmusum gibi davranılır cevap dahi verilmez.
Sonra kb, eşim ve abisini eşlerinin yanında azarlar bağırır ikisinden de ses çıkmaz.
Geçen Kb evde tamir yapıyor eşim tutturdu gideceğim. Bırak dedim karışma naparsa yapsın. Yok gidicem bu sefer duydun gelmedin der azarlar. Neyse gittik. Baktım eşim nasıl yapıldığını tarif ediyor. Aman sen misin işi tarif eden senin tarifinle mi iş yapacağım diye azarladı ama ben sinirden ölüyorum. Eşim sessizce güldü ve öylece çocuk gibi elinde malzemeler yardım edicem diye bekledi.
Eve çıktık kavga kıyamet. Diyorum abi kardeş 30 yaşında adamlarsınız utanmıyorsunuz eşlerinizin yanında kendini küçük düşürüyorsunuz babanıza tavir koyamiyorsunuz. Müsaade ediyorsunuz sizi kırmasına,bizi azarlayınca da susuyorsunuz. Hala durmadan yanına iniyorsunuz. Ben babandan azar işitip annen iftira atsın diye evlenmedim dedim. Susuyor.
Ben gururuma yediremiyorum eşimin azar işitmesini. Keza bende sürekli azar işitiyorum. Kendimi çoğunlukla savunuyorum ama 3 yılı geçti böyle çok yoruldum. Eşimi çok seviyorum kırmak istemiyorum üzüldüğünü görünce kıyamıyorum.
Bu olanlara rağmen çok bağlı çok düşkün ailesine. Başbaşa pikniğe bile gidemiyoruz neymiş kırılırlarmış.
Gitmek istiyorum bebegimle yalniz kalmak istiyorum ama eşim işe gittiğinde bile akşamı zor ediyorum kıyafetlerini falan kokluyorum düşünün 11 yıldır hayatımda çok alışkınım .
Günlerdir uyuyamıyorum.Özsaygı denen şey de kalmadı. Ben nasıl çıkacağım bu durumun içinden ne olur akil verin.
Eşimi incitmeden nasıl kesin çizgimi belirlerim. Çünkü eşim her ne olursa olsun aileme çok saygılı ben aksi birşey yapmak istemiyorum.
Cevap yazılmasa bile içimi döktüm teşekkür ederim.
Evlendiğimden beri eşimin annesini hiç sevemedim, çok hain bana karşı ve eşimi hep ayırıyor (sonunda eşimde farketti) anlatsam çok uzun olur. Zaten o da beni sevmiyor. Babasini da sevmedim ama kv ve gorumceye göre hep daha samimi gelmiştir. Birde kbirader var onunla aram biraz daha iyi.
Ve onları sevmediğimi eşime pek yansıtmadım.
Beni evladımı eşimi hep diğer çocuklarından torunlarından sonra görürler ayırırlar .
Birde mezhepler farklı psikolojik baskı ile giydirip ibadethanelerine götürüyorlar, benim inancima saygılar sıfır. Gitmesem laf laf üstüne söyleniyor bir kere denedim tepkilerini merak etmistim. Ama isteyerek gidiyorum eşim için. Merak eden olursa mesaj atsın burada mezhep belirtmeyecegim.
Haftanın min. 4 günü kv ve kb ile geçiriyoruz ! Yahu sen git ben gelmiyorum dedikçe eşim beni zorladı ve hep gittim. Zaten gitmezsem hemen bana tavır koyulur laf sokulur yine kalbimin kırıldığı ile kalırım karşılık veriyorum ama sanki ben yokmusum gibi davranılır cevap dahi verilmez.
Sonra kb, eşim ve abisini eşlerinin yanında azarlar bağırır ikisinden de ses çıkmaz.
Geçen Kb evde tamir yapıyor eşim tutturdu gideceğim. Bırak dedim karışma naparsa yapsın. Yok gidicem bu sefer duydun gelmedin der azarlar. Neyse gittik. Baktım eşim nasıl yapıldığını tarif ediyor. Aman sen misin işi tarif eden senin tarifinle mi iş yapacağım diye azarladı ama ben sinirden ölüyorum. Eşim sessizce güldü ve öylece çocuk gibi elinde malzemeler yardım edicem diye bekledi.
Eve çıktık kavga kıyamet. Diyorum abi kardeş 30 yaşında adamlarsınız utanmıyorsunuz eşlerinizin yanında kendini küçük düşürüyorsunuz babanıza tavir koyamiyorsunuz. Müsaade ediyorsunuz sizi kırmasına,bizi azarlayınca da susuyorsunuz. Hala durmadan yanına iniyorsunuz. Ben babandan azar işitip annen iftira atsın diye evlenmedim dedim. Susuyor.
Ben gururuma yediremiyorum eşimin azar işitmesini. Keza bende sürekli azar işitiyorum. Kendimi çoğunlukla savunuyorum ama 3 yılı geçti böyle çok yoruldum. Eşimi çok seviyorum kırmak istemiyorum üzüldüğünü görünce kıyamıyorum.
Bu olanlara rağmen çok bağlı çok düşkün ailesine. Başbaşa pikniğe bile gidemiyoruz neymiş kırılırlarmış.
Gitmek istiyorum bebegimle yalniz kalmak istiyorum ama eşim işe gittiğinde bile akşamı zor ediyorum kıyafetlerini falan kokluyorum düşünün 11 yıldır hayatımda çok alışkınım .
Günlerdir uyuyamıyorum.Özsaygı denen şey de kalmadı. Ben nasıl çıkacağım bu durumun içinden ne olur akil verin.
Eşimi incitmeden nasıl kesin çizgimi belirlerim. Çünkü eşim her ne olursa olsun aileme çok saygılı ben aksi birşey yapmak istemiyorum.
Cevap yazılmasa bile içimi döktüm teşekkür ederim.
