• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kv nin bebeğimi annesi sanması

Merhaba arkadaslar
Çalıştığım için 11 aylık bebeğime kv bakıyor ve bebeğim anne demeyi öğrendi herkese anne diyor kv üstüne alınıyor ona dediğini sanıyor kendine anne dedirtmeye çalışıyor bi kaç kere laf soktum babane diyceksin oğlum falan dedim ama hiç oralı değil bunu yaşayan arkadaşlar nasıl çözdünüz?

Bizim de komşumuzun kayınvalidesi küçük kızına sürekli 'annem annemm' diye hitap ediyor. Ben bile bozuluyorum, sinir oluyorum. Allah razı olsun bakıyorlar da çocuğun bir annesi var. Kıskançlık mı desem aşırı sevgi mi desem bilemedim.🙄
 
Mamanın saatini ve kaç ml verileceğini kim bilir de hazırlar peki? Üstelik mama emmeden sonra verilir, önce değiş. Burada aç çocuğa gidip kafasına göre mama dayamak doğru değil. Belki anne emzirme kampı yapacak, belki doz azaltmaya çalışıyor. Bunun kararı ebeveynlerindedir.
Bakın anne olmadığınız için uzaktan gazel okuyorsunuz. Ama doğumdan hemen sonra insanda hormonal değişimler, sancı, uykusuzluk, emzirmeden gelen halsizlikler oluyor. Aşırı hassas bir ruh hali oluyor. Bunu da yaşamadan anlamanız mümkün değil. Özellikle emzirme konusu en hassas noktasıdır her kadının. Bebeğin beslenmesine anneye sormadan karışmak basit bir konu değildir. Bebeğin mamasının miktarını doktor anneye söyler, anne hazırlar, anne bilir. Hiç kimse anneye sormadan bebeği besleyemez. Yapıyorsa da tepki görür. Bu kadar basit bir konu yani.
Ben bu nedenle çok kalp kırdım. Pişman da değilim. Benim sütüme mamama kimse karışamaz, doktor ne derse odur. Kafasına göre mama hazırlayamaz. O dönemde bana anlayış göstermesi gereken daha önce bu süreci deneyimlemiş annelerdi. Ben şimdi gelinim doğursa mesela mama da hazırlamam süt mevzusu da yapmam. Haddimi bilirim. Ayak altında dolaşmam. Yaşadım biliyorum çünkü ne yaşadığını.
Yahu ben anne sütü eh pis, babaanne elinden mama şifadır gibi bir şey mi yazdım? Sürekli bu duyar karşılıyor. Imzama "bu üye anne bebek dostudur, ilk 6 Ay sadece anne sütü" yazacağım vallahi.
Yine aynı şeyi diyeceğim de çocuğu kucağınızdan çeken mi var? Alırsınız biberonu koyarsınız kenara verirsiniz memenizi, şuan mamaya gerek yok dersiniz düzgünce. Bir daha da size biberon hazırlayıp getiren olursa o zaman da iletişiminizi yinelersiniz. Bu denli anlayışsız olduğunu düşündüğünüz insanlardan da yardım alıp onlara bir yerde gebe kalmazsınız. Ama hem karnım doysun hem pastam dursun maalesef bu dünyada pek olmuyor. Şu konuda haklısınız ki ben de defalarca belirttim lohusa psikolojisinin etkisi bunların sebebi, o psikolojinin dışından bakınca durum böyle gözüküyor ben ondan bahsediyorum sizin deyiminizle gazel okuyorum ancak o gazeller hep gözlemlerim sonucu oluşmuştur. 😊
 
Bebeğiniz küçücük daha ama annesinin siz olduğunu biliyor. Zamanla bildiğini size de gösterecek babannesine de. Bebeğiniz mutlu mu mutluysa problem yok. Aranızda anlaşmazlık olursa mesela emzirmeden önce mama veriyorsa da güzel bir dille söylemek lazım. Anne emzireyim sonra verirsin diye. KV lerin çoğu böyle zaten. Takarsan kafaya sadece senin canın sıkılır. Rahatla bebeğin annesinin kokusunu teninin sıcaklığını sesini biliyor
 
Hiç küçücük bebeği annesi sanan biriyle karşılaşmadım o da ilginçmiş.
 
Çok zor bir durum keşke uzman bir bakıcı tutsaydınız, çünkü en ufak bir yanlış tavır bile çoçuğunuzun bir ömür karakterine işler, mesela tuvalet eğitiminde çok kontrol ederse çoçuk cimri ve kontorlcü olur bir hatada en şiddetle bağırarak vurarak ufak cezalandırır sa çoçuk şiddete meyill

Ben şahsen çoçuk bölümü okumadan çoçuk yapmam sonuçta ortalama 90 sene yaşayacak bir can doğuruyorsun ve anneannemi babaannemi onların yanlış büyütme biçimleri var

Mesela kıyas, kıyasn yapılan çoçuk özgüvensiz olur

Bağırılan çoçuk agresif olur

Korkutulan çoçuk ansiyetik olur

Bu ülkede çoçuk yapmak için sertifika verilmeli eskilerin yetiştirdiği çoğu erkeğin hali belli Narsistik bozukluk var neredeyse hepsinde

Bence derhal bakıcı tutun

Yoksa eşinizde ki tüm psikolojik sorunlar çoçuğunuzdada oluşacak çünkü aynı anne büyütecek
 
Çocukken babaannem bana anan kurban derdi hep. Çocuk aklımla annemi niye kurban ediyor ki diye kızardım :) konunuz aklıma getirdi şimdi. Canımıniçi, nasıl özlemişim. Yanımda olsa da söylese keşke.
Ama sizin kayınvalide manyak olabilir. Çocuğun kelimryi pekiştirmesi için değil de kendisine anne demesi için uğraşıyorsa yerini bildirmek gerek. O babaanne siz annesiniz. Rolleri karıştırırsa hem çocuk için hem sizin için çok zorlu bir süreç olur.
 
Yahu ben anne sütü eh pis, babaanne elinden mama şifadır gibi bir şey mi yazdım? Sürekli bu duyar karşılıyor. Imzama "bu üye anne bebek dostudur, ilk 6 Ay sadece anne sütü" yazacağım vallahi.
Yine aynı şeyi diyeceğim de çocuğu kucağınızdan çeken mi var? Alırsınız biberonu koyarsınız kenara verirsiniz memenizi, şuan mamaya gerek yok dersiniz düzgünce. Bir daha da size biberon hazırlayıp getiren olursa o zaman da iletişiminizi yinelersiniz. Bu denli anlayışsız olduğunu düşündüğünüz insanlardan da yardım alıp onlara bir yerde gebe kalmazsınız. Ama hem karnım doysun hem pastam dursun maalesef bu dünyada pek olmuyor. Şu konuda haklısınız ki ben de defalarca belirttim lohusa psikolojisinin etkisi bunların sebebi, o psikolojinin dışından bakınca durum böyle gözüküyor ben ondan bahsediyorum sizin deyiminizle gazel okuyorum ancak o gazeller hep gözlemlerim sonucu oluşmuştur. 😊
Anne olmadan da baktığında saçma geliyor. Hamile olmadan öncede böyle şeyleri duyduğumda sinir olur saçma bulurdum ki saçma da. İlla yardım ediyor evin işini yapıyor diye her şeye de karışmak zorunda değiller. Kimse kusura bakmasın. Rahatsız olduğumuz konu herşeye karışmasıysa sadece o zaman karışmadan yapacak. Ayrıca yardım almak diyorsunuz da bazen eşleriniz siz ne kadar itiraz etsenizde sizi buna mecbur bırakıyor sizde eşinizi kırmamak için buna tamam diyorsunuz ama tamam dediniz diye de herşeyinize karışmasına izin veremezsiniz. Bunun karnım doysun pastam dursunla bi alakası yok. O insanları zorla biz getirtmiyoruz evimize. Kendi istekleriyle geliyorlar şahsen ben kaynanamın gelip bakmasını istemiyorum, eltimle bir sorunları olmadı bakarken ama ben kendim nazlıyım, benim nazımı da kaynanam çekemez açıkçası, ilk haftalarımda kendi annem bakacak, daha sonra eşim annesini çağıracak, onu da ayıp olmasın diye kabul ediyorum, yoksa kimsenin suratını çekmeye meraklı değil kimse.
 
Ooo sakın sakın öyle bir hata yapmayın o zaman.
Benim yeme içme konusunda özellikle sert bir tutumum vardı. Tepkimden çekindikleri için baka sormadan bir şey veremezlerdi. Baştan sıkı tutun. Ne bulursa el kadar bebeğe yedirip içirmesinler sonra reflüyle siz uğraşırsınız.
Eşimle doğum zamanı konuşuruz bu konuları annesini de tembihler. Gerçi eşim benden daha serttir o konuda. Verilmemesi gereken bir şeyi verirlerse benden önce eşim kızar. Kafasına göre bir şey yaptırmaz.
 
Bu olayda tamamen anne baba suçlu. Bir söz okudum geçenlerde "uyurken masal anlatamayacağınız, başını okşamayacağınız çocuğu dünyaya getirmeyin" diye. Ne kadar doğru, olan çocuklara oluyor. Genellikle bu örneklerde anneanne babaanne torunlara ekstra ilgi veriyor çocukların tabiri caizse boynu bükük diye.
Anne babanın üstünde aile baskısı çok, bir taraftan kızın annesi diğer taraftan erkeğin ailesi karışıyor. Hepsinde suç var sadece anne babada değil. Ben anneanne veya babaanneyim diye bakmak zorunda değilim. Bana güvenerek yapacaklarsa yapmasınlar. Onlarsa yapın biz bakarız ederiz diyenlerden.
 
özümün nuru 11 aylık oğlum beni tanımıyor bile.. her şey 36. haftada yüksek tansiyon nedeniyle oğlumun sezaryenla doğmasıyla başladı, 2 kg doğdu, minicikti, bezi bile yoktu doğduğunda, yani çok hazırlıksızdık, stress ile birlikte emzirmeye çalışıyordum, göğüs ucum yokmuş, her malzemeyi aldık, süt sağma makineleri, hastane tipi makine derken sadece 15 gün günde 1 kez sağarak sütümü verebildim, kalanı mama.. inanılmaz derecede ağır bir depresyona girdim, lohusa sendromu değil,depresyonmuş, uyandığım an ben niye ölmedim daha diyordum, anne olmaya hazır olmamışım bile deyip kaçar gibiydim, neyse uzatmayayım, psikiyatrik tedaviye başlandı ve yüksek mg ile tedavi başladı, zamanla iyi olmaya başladım, eşimin annesi bizimle beraberdi bebeğimize bakmak için, çünkü ikimiz de çalışıyorduk, eşim bana göre daha fazla ilgileniyordu, oğlum kucağında uyusun ben sabaha kadar tutarım böyle derdi, uyanıkken kayınvalidem herp kucakta evin içinde gezdirirdi gazı var diye, şimdi ise oğlum babasız durmuyor, onu görünce çıldırıyor, çünkü hep kucağında hop zıp, ben sabaha kadar uyanık gibiyim, eşimin alıştırmasından dolayı evladımız aramızda yatıyor, bizimle yatsın diye yatağımızı değiştirip 2*2 yatak aldık, gece beslenmesi için ve kontrol etmek için ben hep uyanık gibiyim, sabah 7 de kayınvalidem alıyor oğlumu ve ben biraz uyuyorum, o sırada o yine hep dışarı bahçeye çıkarıyor kuş kedi köpek gösterip gezdirip getiriyor, evde yemek temizlik de benim üzerimde, kayınvalidem yapacak olsa ben bir posta da onun arkasından topluyorum, hiç dikkat etmez, döker saçar, oyunu onlar oynuyor hizmeti ben yapıyorum, sözüm de dinlenmiyor, öğretmenim ve istediğim gibi yetiştiremiyorum evladımı, şimdi ise iyice alıştı kucağa ve gezmeye, ben kucaklayamaz oldum artık çünkü ağlıyor baba diye ya da baba işteyse kayınvalidemi istiyor, bana gelmiyor, uğraşıyorum her türlü, benim doğuştan kalça çıkıklığım olduğu için çok kucakta tutamadım, zamanla da sanki beni istemez oldu, tanımıyor ki oğlum beni, ya baba ya da kayınvalidem, ne yapacağımı bilmiyorum, oğlumun rahatı iyi ama anne bebek bağlanması oluşamadı.. çok üzgünüm çok, bana bir kez sarılsa, benim kucağımdan başkasına gitmek istemese keşke bu duyguları ben de yaşasam, kucağımdan inmediği için iş yapamasam keşke.. ben ne yapayım yaa😪 nereden nasıl ne yapcam bilmiyorum, bana ihtiyaç yok gördüğüm kadarıyla, keşke ölsem.. beni şimdi bilmeyen evladım zamanla hiç bilmez..
 
Ben çalışıyorum ve doğduğundan beri kızıma kayınvalidem bakıyor 22 aylık şu an. Önceden kıskanmak değilde o daha çok yanında diye üzülürdüm. İlk anne demeye başlayınca anneme, kayinvalideme anne derdi oturup ağladım. Benden yemek yemez babannesinden yer üzüldüm.

Büyüdükçe kimin kim olduğunu anlıyor şu an babannesine mama ya da mamane der, bana anne. Canı yansa beni yanında görmese anne diye ağlar bende susar. Büyüdükçe geçiyor bu durum.

Şu an babannesine anne dese gülüyorum sadece ilk zamanlar paylaşamama oluyor sanırım. Allah razı olsun benim yokluğumu aratmıyor sevgiyle bakıyor. Bu yeter, çocuklar zamanla annesini kimseyle karıştırmıyor.
Not: Biz birde aynı evde yaşıyoruz, kk da istisnayız sanırım hiç bir sorunumuz da yok
Afedersiniz şuan ben de aynı durumu yaşıyorum, oğlum 11 aylık, kv bakıyor evladıma ama ben de evdeyim bir süredir, ve oğlum baba diye deliriyordu, onun kucağından bana ya da kv me gitmezdi ama 1 aydır kv me kucağına gidiyor, ona sırnaşıyor, onda uyuyor, ben ne kadar uğraşsam da durmuyor kucağımda, çok üzülüyorum bana da bir sarılsa diye, bu durum ne zamandan itibaren düzelmeye ve bana yangın olmaya başlıyor? Ya da başlıyor mu? Acemi anneyim..
 
Afedersiniz şuan ben de aynı durumu yaşıyorum, oğlum 11 aylık, kv bakıyor evladıma ama ben de evdeyim bir süredir, ve oğlum baba diye deliriyordu, onun kucağından bana ya da kv me gitmezdi ama 1 aydır kv me kucağına gidiyor, ona sırnaşıyor, onda uyuyor, ben ne kadar uğraşsam da durmuyor kucağımda, çok üzülüyorum bana da bir sarılsa diye, bu durum ne zamandan itibaren düzelmeye ve bana yangın olmaya başlıyor? Ya da başlıyor mu? Acemi anneyim..
Merhabalar,
Bir üstte yazdığınız da okudum. Açıkçası sizinki gibi bı durum yaşamadım ben. Benden uzaklaşmadı hiç kızım o yüzden bununl ilgili yanlış yorum yapmak istemem ama eninde sonunda annesine daha yakın olacak.

Biz 4-5 aylıktan beri birlikte banyoya gireriz oynarız, sürekli kucagimdadir doğduğundan beri dibindeyim. Birlikte uyuruz özellikle yarı çıplak teni tenime değer. Severim saçını gözünü oksarim sürekli, sevdiğimi günde yüzlerce kez söylerim. Emziriyorum hala. Ev işi vs yapmam onunla ilgilenmem gereken vakitte. Bi tek çalışma saatlerinde ayrıyız.

Yani bilmiyorum bunları yapmasaydim da annesiyim illaki sevecek illaki bi zaman sonra bana dönecekti ilgisi bence.
Sizde de öyle olacaktır. Temasa çok önem verin ve sevginizi anlatın ona sık sık. Kokunuzdan bile tanıyor sizi aslında.
 
özümün nuru 11 aylık oğlum beni tanımıyor bile.. her şey 36. haftada yüksek tansiyon nedeniyle oğlumun sezaryenla doğmasıyla başladı, 2 kg doğdu, minicikti, bezi bile yoktu doğduğunda, yani çok hazırlıksızdık, stress ile birlikte emzirmeye çalışıyordum, göğüs ucum yokmuş, her malzemeyi aldık, süt sağma makineleri, hastane tipi makine derken sadece 15 gün günde 1 kez sağarak sütümü verebildim, kalanı mama.. inanılmaz derecede ağır bir depresyona girdim, lohusa sendromu değil,depresyonmuş, uyandığım an ben niye ölmedim daha diyordum, anne olmaya hazır olmamışım bile deyip kaçar gibiydim, neyse uzatmayayım, psikiyatrik tedaviye başlandı ve yüksek mg ile tedavi başladı, zamanla iyi olmaya başladım, eşimin annesi bizimle beraberdi bebeğimize bakmak için, çünkü ikimiz de çalışıyorduk, eşim bana göre daha fazla ilgileniyordu, oğlum kucağında uyusun ben sabaha kadar tutarım böyle derdi, uyanıkken kayınvalidem herp kucakta evin içinde gezdirirdi gazı var diye, şimdi ise oğlum babasız durmuyor, onu görünce çıldırıyor, çünkü hep kucağında hop zıp, ben sabaha kadar uyanık gibiyim, eşimin alıştırmasından dolayı evladımız aramızda yatıyor, bizimle yatsın diye yatağımızı değiştirip 2*2 yatak aldık, gece beslenmesi için ve kontrol etmek için ben hep uyanık gibiyim, sabah 7 de kayınvalidem alıyor oğlumu ve ben biraz uyuyorum, o sırada o yine hep dışarı bahçeye çıkarıyor kuş kedi köpek gösterip gezdirip getiriyor, evde yemek temizlik de benim üzerimde, kayınvalidem yapacak olsa ben bir posta da onun arkasından topluyorum, hiç dikkat etmez, döker saçar, oyunu onlar oynuyor hizmeti ben yapıyorum, sözüm de dinlenmiyor, öğretmenim ve istediğim gibi yetiştiremiyorum evladımı, şimdi ise iyice alıştı kucağa ve gezmeye, ben kucaklayamaz oldum artık çünkü ağlıyor baba diye ya da baba işteyse kayınvalidemi istiyor, bana gelmiyor, uğraşıyorum her türlü, benim doğuştan kalça çıkıklığım olduğu için çok kucakta tutamadım, zamanla da sanki beni istemez oldu, tanımıyor ki oğlum beni, ya baba ya da kayınvalidem, ne yapacağımı bilmiyorum, oğlumun rahatı iyi ama anne bebek bağlanması oluşamadı.. çok üzgünüm çok, bana bir kez sarılsa, benim kucağımdan başkasına gitmek istemese keşke bu duyguları ben de yaşasam, kucağımdan inmediği için iş yapamasam keşke.. ben ne yapayım yaa😪 nereden nasıl ne yapcam bilmiyorum, bana ihtiyaç yok gördüğüm kadarıyla, keşke ölsem.. beni şimdi bilmeyen evladım zamanla hiç bilmez..
Size ihtiyacı olmaz olur mu? Daha 1 yaşında elbette düzelecek.
Pedagog ve kendi sağlığınız için psikolojik destek almanızı öneririm.
 
Merhaba arkadaslar
Çalıştığım için 11 aylık bebeğime kv bakıyor ve bebeğim anne demeyi öğrendi herkese anne diyor kv üstüne alınıyor ona dediğini sanıyor kendine anne dedirtmeye çalışıyor bi kaç kere laf soktum babane diyceksin oğlum falan dedim ama hiç oralı değil bunu yaşayan arkadaşlar nasıl çözdünüz?
Canınızı sıkmayın bence. Benim kızım da kreşe ilk başladığında (2 yaş) öğretmenine anne diyordu, o kadar üzülüyordum ki ama şimdi öğretmen diyor(3 yaş) :) yani şuan herkese anne deme çağları.
 
Baslik yanlis olmus,anlam dusuklugu var
Ay evet çok komik duruyor :)) koca kadın kafayı yedi herhalde yazık dedim 😅

Konuya gelince dert etme her çocuk annesini anne bilir :) benim annem babam bir ara ilgileniyordu oğlumla haftada bir gün onlarda kalıyordu, çalıştığım için. Ben oğluma yanlışlıkla "gel kardeşim" diyordum 🤣
 
Kadın çocuğunuza bakıyormuş böyle şeyleri dert edipte kadını kırmayın desin anne ne olacak ki.. Elbette zamanı gelince çocuk kim annesi kim babaannesi bilecek
Tek bitane olumlu bir cevap gordum yangina körle deilde orta yola gitmek onda bise yokki dediginiz gibi bnm teyzemin torunlari herkeze anne der
 
Açıkça söylemelisiniz. Bu durumun gelişimi için doğru olmadığını,kafasında kavram kargaşasına yol açağını uygun bir dille anlatabilirsiniz bence. Kayınvalidenize de sinir oldum. Kocanıza söyleyin de bol bol anne desin kadıncağıza :D
 
Merhaba arkadaslar
Çalıştığım için 11 aylık bebeğime kv bakıyor ve bebeğim anne demeyi öğrendi herkese anne diyor kv üstüne alınıyor ona dediğini sanıyor kendine anne dedirtmeye çalışıyor bi kaç kere laf soktum babane diyceksin oğlum falan dedim ama hiç oralı değil bunu yaşayan arkadaşlar nasıl çözdünüz?
Neden laf sokuyorsunki.esinizinde olduğu bir ortamda bebeğimiz anne derken öyle bisey yaparsa direk bak anne bu senin bebegin diye eşinizi gösterin.ve sonra ekleyin ben üzülüyorum bebeğim sadece baba anne desin istiyorum deyin ve geçin...
 
Balım neyi dert ettin anlamadım ki annelik iç güdüsü galiba ama korkma takılma da böyle şeylere kaynanalar hatta annelerimiz bile torunlarının onlara anne demesi hoşlarına gider sizde ilerde o yaşlarda olursanız sizinde hoşunuza gider çünkü hem kendini daha genç hissetmesini sağlıyor hemde az torunum beni daha çok seviyo bana anne diyor diye kendini tatmin eden bir psikolojiye giriyor tamamen yaşlılığın getirisi bunda art niyet aramayın lütfen 😍😍
 
Back
X