konuştum ben böyleyim yapım bu diye tamam dediler ama yine şikayetlenmeye devam ettiler. evet haksız olduğum yerler var. birde daha nişanın ikinci haftası annesi herkesin içinde bende torun isterim falan dedi. ailemin yanında rahatsız oldum mutfaga bişey alma bahanes ile gittim sonra devam etti. geldim eşi uyardı bunun sırası değil diye. ertesi gelmede aynı şekilde ailem allah hayırlısını versin kendileri bilir dedi. yine susmadı hala anlamıyo durmuyo duymuyo sanki. birde durmadan bize fotograf atın falan demeye başladılar. gerçekten bunaldım. birsey bu kadar zorlanmasa belki bu noktaya gelmezdi.. annem hastalandı ben kimse ile paylaşmak istemedim zor bi dönemdi kanser teşhisi kondu ... kardeşlerime bile diyemedik üzülmesinler diye başta bunun ailesi akrabalarımı falan arayıp bunlar ankaraya neden gidiyo dercesine sorgulayıp amcamdan öğrenmişler .. hemen arayıp bilmiyoduk falan dediler. nişanlımla paylaştım ama darmmadağın oldum o dönemde bile bu sorunları yaptılar. bu yüzden hep onlar için önemli lan laf işitmek formaliteler olduğunu düşündüm samimi gelmedi. beni ailemi arasın diye asla baskı yapmadım nişanlıma.. hatta kendi babası bizim oğlumuz seni arıyor mu diye sormuş .. babam da yok istediği zaman arasın ben gönül koymam onlara.. arasa da aramasa da.. diye demiş.