Bide şöyle birşey var, her kavga sonunda gel konuşalım diyor ve ben tamam düzelecek yapacağım diyorum. Çünkü aksini kabul edecek bir yapıda değil. Olmaz desem başka sorun çıkarır. Bende olur zannediyorum. Sonra birşekilde yine olmuyor. Bu sefer de sen beni kandırdın dalga geçtin diyor.
Psikolojik şiddet tanımını görmezden gelmeyin. Oradaki şiddet kelimesinin neden orada olduğunu düşünün.
Yaşadığınız psikolojik şiddeti sonlandırmak için çaresizlik içinde o durum son bulsun diye taahhütlerde bulunuyorsunuz.
Bakın şunu anlamalısınız;
Benim, mutfakta tavası nerede bilmeyen arkadaşım var. Evinin elektrik süpürgesi nerede bilmez.
Giyinir, süslenir, işine gider.
Ben onun evine gidip kalınca, yardımcısı bana danışmaya, bana hesap vermeye başlar. O kadar benimsemez evin işini.
Huyu bu.
Ben çok titizim, tek başına insan hergün ev süpürür siler mi baştan aşağı, ben yaparım.
Ama arkadaşımı da canım gibi severim, en kıymetlimdir.
Hiç kimse onu, süpürmüyorsun, silmiyorsun, dolabın arkasının tozunu görmüyorsun nedenleriyle aşağılayıp durmaz.
Yani demem o ki, velev ki tembelsiniz, velev ki şu bu...
Dünyada çeşit çeşit insanız. Sizin kim bilir ne şahane özellikleriniz vardır bende zerresi olmayan...
Bir insanı, olmadığı bir yapmaya kalkmak, kabul edilir bir şey değil.
Siz de, eşinizin sizden istediklerini yapamayan biri olduğunuzu kabul edin artık.
Bu gerçekliğe göre bir hâl çaresi arayın duruma. Günü kurtarmak için çırpınmaktan daha somut şeyler yapın.
40 daha çok genç bir yaş, yazık, heba etmeyin ömrünüzü.
