lasz (Antidepresansz)Yaam isteyenlerin paylam alan

temmuzsogugu .!.:

Ben 1ay once lustrale baslamistim biraktim.biktim artik zaten cocukta istiyorum.artik beynimi olumsuz dusunceler kemirmeye baslayinca atiyorum kendimi sokaga psikiyatriye vercegim parayi kitaplara veriyorum oturup bir yerlerde cay iciyorum.ne kadar guclu olursak kazanma sansimiz okadar yuksek.kendimizi salmayalim derim ben.

Genişletmek için tıkla...

Tebrik ederim sızı :)
Ben de su an lustral kullanıyorum ve sızın gıbı bıktım
Sız en ıyısını yapmıssınız
Insallah ben de bırakacağım

AsiNaz .!.:

Tebrik ederim sızı :)
Ben de su an lustral kullanıyorum ve sızın gıbı bıktım
Sız en ıyısını yapmıssınız
Insallah ben de bırakacağım

Genişletmek için tıkla...

Inanin 18yaslarimda Icmeye basladim 15yil araliklarla ictim 1ay once depresyon yineledi tekrar basladim mecburen 2hafta kullandim azaltarak geri biraktim.hayati nasil kullanirsak oyle akip geciyor.biktim artik.ben evladima guclu bir anne olmak istiyorum.caniniz sikilmaya baslayinca atin kendinizi sokaga birakin kalsin isler elbet yapilir.cay icmeye kitap almaya paraniz yoksa dahi yuruyun 10-15dk etraftaki insanlara bakin anlayacaksinizki hayat her an akip geciyor.umarim hepimiz ruh sagligi yerinde hayat sureriz.

Çok çok haklısınız.
Rabbım saglık versın sıze.

temmuzsogugu .!.:

Inanin 18yaslarimda Icmeye basladim 15yil araliklarla ictim 1ay once depresyon yineledi tekrar basladim mecburen 2hafta kullandim azaltarak geri biraktim.hayati nasil kullanirsak oyle akip geciyor.biktim artik.ben evladima guclu bir anne olmak istiyorum.caniniz sikilmaya baslayinca atin kendinizi sokaga birakin kalsin isler elbet yapilir.cay icmeye kitap almaya paraniz yoksa dahi yuruyun 10-15dk etraftaki insanlara bakin anlayacaksinizki hayat her an akip geciyor.umarim hepimiz ruh sagligi yerinde hayat sureriz.

Genişletmek için tıkla...

4 yıl önce bşladı bu rhatsızlık bende resmen öldüm sanmıştım hastane hastaen bölüm bölüm dolaştım sonuç panik atak ilaçlar verildi içmicem dedim kursalara yazıldım psikoterapi gördüm iyileşstim takii bir hafta önceye kadar ne olduğunu bile anlamadım dra gittim anksiyete ataklarım oluyormuş ilaç içmen gerekiyor dedi çocuğum var cesaretim yok ilacı içmeye ama artık mecburum sanki bilmiyorum çıkmazdayım yardımmmmm

son bir yıl içinde tüm hayatım boyunca yaşayabileceğim neredeyse tüm talihsizlikleri yaşadım. seratonin geri alınım inhibitörü kullanıyordum sonra birgün kendime hayatın gerçekleriyle yüzleşmelisin ilaçların ardına sığınma dedim ve o gün bugündür antidepresan almadım çok şükür.

blackrose79 .!.:

son bir yıl içinde tüm hayatım boyunca yaşayabileceğim neredeyse tüm talihsizlikleri yaşadım. seratonin geri alınım inhibitörü kullanıyordum sonra birgün kendime hayatın gerçekleriyle yüzleşmelisin ilaçların ardına sığınma dedim ve o gün bugündür antidepresan almadım çok şükür.

Genişletmek için tıkla...

PSİKOLOJİK OLARAK SIKINTINIZ NEYDİ GEÇTİ Mİ ŞİMDİ

ruhan .!.:

PSİKOLOJİK OLARAK SIKINTINIZ NEYDİ GEÇTİ Mİ ŞİMDİ

Genişletmek için tıkla...

depresyon ve anksiyete bozukluğu teşhisi konmuştu. maddi manevi kayıplar yaşadım gelgitler yaşadım. depresyonum hala benimle ama bir orta yol bulduk gibide :)

blackrose79 .!.:

depresyon ve anksiyete bozukluğu teşhisi konmuştu. maddi manevi kayıplar yaşadım gelgitler yaşadım. depresyonum hala benimle ama bir orta yol bulduk gibide :)

Genişletmek için tıkla...

maşallah en azından normal yaşayabilmek güzel. ben depresyondan bir türlü hayata dönemiyorum

tam benlik bir konu ama burasını görmeye geç kalmışım.18 yaşında üniversite sınavına hazırlanırken buldu beni bu lanet hastalık takıntı ileri düzeyde + okb kazandığım üniversiteye gitmedim; çünkü yapamayacaktım. Hiçbir şeye dokunamaz, hiçbir yere oturamaz oldum. Bunalımdaydım, evdekilerle sürekli tartışır haldeydik. Sonra bir iş çıktı kısmetime tamam dedim hayırlısı buymuş. İş hayatına atıldığımda ataklarım yavaş yavaş geçmeye başladı, bununla birlikte psikoloğa gittim. İlaç tedavisine başladı. Sosyallik ve ilaçla kısa zamanda atlattım rahatsızlığımı. Ta ki 7 yıl sonra yeniden başlayana kadar fazla uzattım kusura bakmayın ama içimi döküyorum sanki şuan. Artık evliyim 2,5 yaşında bir kızım var ama ben yine hastayım, çok dr gittim, ilaca başladım bıraktım. Şuan korkum benimle birlikte kızımın da benim gibi olacağı. Kızım benim yüzümden şuan tam anlamıyla konuşamıyor. Rabbim büyük elbet konuşacak neden mi benim yüzümden çocuğu hiçbir yere çıkarmayıp televizyon bağımlısı yaptığım için. Bu hastalık beni bitirdi kızlar hiç mi hiç iyi bir anne olamadım.Çevremde kimsem kalmadı ailem harici, eve kapanıp kaldım artık diğer komşularımın birbirleriyle olan ilişkilerini bile kıskanıyorum ama ben rahatsızlığımdan dolayı onlara katılamıyorum. Baştaki yazı beni çok etkiledi inşallah yarından itibaren kafamı toparlayıp bu hastalığın üstüne giderim.Zor bir süreç ama sanki buraya yazınca biraz rahatladım.Çok uzun oldu kızlar kusura bakmayın. Allah herkesin şifasını versin...

Öncelikle uzman değilim ama ağaçtan düşenin halini ağaçtan düşen anlarmış.Benim işime yarayan şeylerden o nedenle bahsedeceğim biraz.Ben hastalık takıntılı biriyim.Vücudumdaki semptomları fazlaca inceleyip sonrada kaygı yaratıyorum ve hooop amigdala kaygı seviyemi yukarıya çekiyor sonrası malum anksiyete.Anksiyete atakları gelince de uykusuzluk.Uykusuzluk olunca kaygı.Yani bu bir çember.O halde önce kaygıyı yoketmek gerekiyor.Kaygının gerçek olmadığına inanmak.Duyguların bize zarar veremeyeceğini kabullenip yok saymak.Beslenmemize ve uykumuza dikkat edip,hayata yürümek.Her şey beyinde başlar kitabını tavsiye ederim orada der ki beyin hareketi sever.Ben de artık geriye dönüp baktığımda anksiye atağı geçirdiğim dönemlerde hayatımın en monoton olduğu zamanlar olduğunu farkediyorum.Bu monotonlukta da ne yapmışım vücudumu dinlemişim.Ve mutlaka bana o güne kadar normal gelen hatta hiç farketmediğim semptomları bulmuşum.Endişelerim de başlamış.Yani kısacası,
1- Anksiyetem,Panik atağım var demeyin.
2-Sürekli internette semptomlarınızı aratıp bu da var bu var demeyin.Nasıl düşünürseniz öylesiniz.
3-Beyninizi bir araba gibi kullanmayı öğrenin.O sizi değil siz onu kontrol edin( kitaptan alıntı)
4-Arkadaş ortamı oluşturun
5-Hobiniz olsun mutlaka
6-Ve tabi klasik olacak ama beyin düşündüklerinize inanır hep olumlu düşünün ve gülümseyin.
Çok kısa süre bir hafta kadar ilaç kullandım.Baktım o kafayı sevemiyorum.Bıraktım ve davranışlarımı değiştirdim.İlk zamanlar beynim ne diyorsa tersini yaptım.Yat diyorsa kalktım,kim spora gidecek şimdi diyorsa inatla spora gittim.Ama yine de ilaçsız üstesinden gelemeyenler olabilir.Lütfen doktorlarınızdan fikir alın.Bir de bu dönemde internette tesadüfen panikatak günlükleri adlı bir blog keşfetmiştim.Gerçekten hayatımı kurtardı.Kim yazdı bilmiyorum tanısam sarılıp öperim o derece.Farkındalık kazandırdı bana.Umarım hepiniz bu zor zamanları atlatır ve tekrar yaşamazsınız.Sevgiler

okb liyim,aşırı vicdan takıntısı var,kendimi aşırı suçlama eğilimi var. bu da depresyonu beraberinde getiriyor. Hep normal bi insan olmak istemişimdir.

...ziyaret ederseniz memnun oluruz.

Lütfen yardım edin.. annem geçmişte panik aatak geçirmiş biz küçükken hatırlıyorum o halini. Çok şükür bu zamana kadar hiç bir şey yaşamadı ama genelde geceleri uyuyamazdı tv açık kalmalıydı, kalp çarpıntı takıntısı vardı. Yazın aniden fenalık ve aile gittik ama suratına sürekli su vuruyor du. Kalbi sıkıca ve ölecek zannediyordu hastaneden eve gelmek istemedi. Neyse özel hastanelerin kardiyologlarina gittik araştırma hastanesine de. Kalbi tertemiz çıktı ama psikiyatri da gördü ilaç vermişti İçmesi ilacını bıraktı. Şimdi geceleri uymuyor uykudan ayakları elleri uyuşukluk uyanıyormuş. Evde birini uyandırıyor hemen ovalar gevşeme kadar.
Lütfen yardım edin benim sorum şu anneme sürekli psikoloji ilacını iç diyorum hata mı yapıyorum onu daha fazla etmekten korkuyorum

laz4life .!.:

Lütfen yardım edin.. annem geçmişte panik aatak geçirmiş biz küçükken hatırlıyorum o halini. Çok şükür bu zamana kadar hiç bir şey yaşamadı ama genelde geceleri uyuyamazdı tv açık kalmalıydı, kalp çarpıntı takıntısı vardı. Yazın aniden fenalık ve aile gittik ama suratına sürekli su vuruyor du. Kalbi sıkıca ve ölecek zannediyordu hastaneden eve gelmek istemedi. Neyse özel hastanelerin kardiyologlarina gittik araştırma hastanesine de. Kalbi tertemiz çıktı ama psikiyatri da gördü ilaç vermişti İçmesi ilacını bıraktı. Şimdi geceleri uymuyor uykudan ayakları elleri uyuşukluk uyanıyormuş. Evde birini uyandırıyor hemen ovalar gevşeme kadar.
Lütfen yardım edin benim sorum şu anneme sürekli psikoloji ilacını iç diyorum hata mı yapıyorum onu daha fazla etmekten korkuyorum

Genişletmek için tıkla...

lütfen ilacını içsin. Ben de çok direndim ilaçsız başedebilirim zannettim. Ama olmuyor. Daha da ileri gidiyor. Ben de anneniz gibiyim. sabah hastaneye gidip akşama kadr orda kalmak istiyorum mesela. İki gece önce 4 e kadr uyuyamadım. Ya uykumda birşey olursa diye. Aklımda sürwkli hastalık senaryoları. Böyle değildim işte. yani bu kadar değildim çok daha hafif anksiyetem vardı. İlaçtan kaçtım şimdi ilerledi.

miraggio .!.:

lütfen ilacını içsin. Ben de çok direndim ilaçsız başedebilirim zannettim. Ama olmuyor. Daha da ileri gidiyor. Ben de anneniz gibiyim. sabah hastaneye gidip akşama kadr orda kalmak istiyorum mesela. İki gece önce 4 e kadr uyuyamadım. Ya uykumda birşey olursa diye. Aklımda sürwkli hastalık senaryoları. Böyle değildim işte. yani bu kadar değildim çok daha hafif anksiyetem vardı. İlaçtan kaçtım şimdi ilerledi.

Genişletmek için tıkla...

Benim annem 90 lı yıllarda Arif Verimli'nin hastasıydı, biz o zaman küçüktük onun ofisinde yatıyordu özel muayanesinde kaldık sabahladık, tedavi etti düzelmişti, ama işte sinsi bir hastalık insan içine attıkça öylece kalıyor, ben annemede diyorum sen kendi kendinin doktoru olacaksın, hayata sarılacaksın, ama yok, acilde yatacak hastanede kalacak, telefonda konuşuyoruz aynı şehirde değiliz, anne çık gel yanıma diyorum ben wc ye gidemiyorum diyor, nasıl geleyim hiç halim yok, doktora git diyorum gideyim de ne diyeyimd iyor karnım ağrımıyor başım ağrımıyor, ne diyeyim diyor. inanın çocukları olarak o kadar çok etkileniyoruz ki elimizden birşey gelmiyor.. ne yapacağımızı şaşırdık..

laz4life .!.:

Benim annem 90 lı yıllarda Arif Verimli'nin hastasıydı, biz o zaman küçüktük onun ofisinde yatıyordu özel muayanesinde kaldık sabahladık, tedavi etti düzelmişti, ama işte sinsi bir hastalık insan içine attıkça öylece kalıyor, ben annemede diyorum sen kendi kendinin doktoru olacaksın, hayata sarılacaksın, ama yok, acilde yatacak hastanede kalacak, telefonda konuşuyoruz aynı şehirde değiliz, anne çık gel yanıma diyorum ben wc ye gidemiyorum diyor, nasıl geleyim hiç halim yok, doktora git diyorum gideyim de ne diyeyimd iyor karnım ağrımıyor başım ağrımıyor, ne diyeyim diyor. inanın çocukları olarak o kadar çok etkileniyoruz ki elimizden birşey gelmiyor.. ne yapacağımızı şaşırdık..

Genişletmek için tıkla...

tahmin edebiliyorum.
Allah şifa versin inşallah. Gerçekten çok zor.
inşallah ikna olur da tedaviyi kabul eder.

Sarı kantaron çok iyi gelir, hapı, çayı kedi otu da öyle

bende panik hastaligina adayim ama sorunum daha buyuk gibi her Allahin gnu kndimi dinliyorum kalbim mdem kcim.basim surekli dinliyorum zor bir durum cep telime kalp ritmi sayaci koydum durekli

surekki elimde sanirim kaygi hastaligi bu

Kızlar merhaba.bendede aşırı kaygı başladı .hasta olurmuyum ,sevdiklerim hasta olurmu?bugunde şizofrenmi olucam yoksa die boğulmal üzereyimm.yerime bile oturamıyorum şu an.ilaç kullanmak istemiyorum.kendim yenmek istiyorum.banada yardımcı olurmusnuz lütfen