sezeryan ile doğum yapacağımı öğrendiğim günden beri çocuğuma nasıl verimli olabilirim, ayağa kalkabilicekmiyim, kucağıma alabilicekmiyim,ayakta kalabilicekmiyim gibi korkularım vardı. tek başımaydım çünkü loğusa sürecinde eşim ve ben olacaktık sadece. başıma ne geleceğini bilmediğim için tedirginlik hat saffada idi. kayınvalidem ben gelir kalırım yanınızda demişti. sonrasında dizlerim ağrıyor yemek yaparım ama temizlik vs yapamam diyerek yan çizmeye başlamıştı.neyse dedik kadın tutarız ev işlerine en azından yemek temizlik konusunda yardımcı bir aylık birini tutacaktık ben toparlanana kadar. sen gelme gerek yok o zaman dedim. geçen hafta sonu ben gelicem,ben bakıcam bebeğe, siz bakamazsınız, sen bakamazsın.... o kadar sinirlendim ki ben annesiyim onun ben bakıcam sen babannesin sen bana yardımcı olacaksın dedim. ama gelmenede gerek yok çünkü temizlikte önemli kadın tutucaz dedim. ben varken ne gerek var. siz yapamazsınız,bebeğe birşey olur, o çocuk yıkanacak ya anne göbek bağı düşmeden bebek yıkanmaz..... olur mu öyle şey yıkanır pis pismi bırakıcaksınız çocuğu. ben bakarım.... ya baya baya gerildim. istemiyorum ya hatta hastaneye bile gelmesin. eltimin doğum izni bittiğinde 2 gün bebeğine bakmıştı. bebeği yatarken yanına almış uyuya kalmış kanepe ve duvar boşluğunun arasına yere düşürmüş bebeği ve kimseye birşey söylememiş,hastaneyede götürmemiş hatta eltimin hala bundan haberi yok. çok şükür birşey olmadı çocuğa dedi.haber vermemek ne demek anne ne yaptın sen dedim, kendime çok kızdımçocuğu düşürdüm diye zaten dedi.şimdi ben buna nasıl güveneyim. dünde kayınpeder aramış yok kızınızı size göstermiycem dedi. pardon o benim kızım ömrünün son demlerini hapiste geçirmek istiyorsun sanırım dedim. ne bu ya kafayı mı yedi bu insanlar. eşimde çok sinirlendi...niye bakamayalım o bizim çocuğumuz ne söylediğini bilmiyorsun sen gerek olursa çağırırız seni dedi. yok oğlum ben gelicem kalıcam diyor. ya tamam gel kalda gereksiz kalabalığa ne gerek var üstelik benim evimde kedilerim var onlarıda strese sokmaya ne gerek var. ev kalabalık olunca zaten tedirgin oluyorlar. birde bebekle tanışma aşaması var. eşime dedim ki acaba hastaneye gittiğimizde haber vermesek mi? eve geçtiğimizde söyleriz. birde hastanede annem babam onlar derken tartışmasınlar istiyorum. annem sinirlenebilir çünkü garip tavırlar içindeler. sorunsuz nasıl atlatırım bu süreci... siz neler yaptınız ,nasıl rahat ettiniz tavsiyelerinizi bekliyorum. kimseyi kırmadan nasıl kurtulurum bundan?