lohusa depresyonu mu eşimden ötürü mü bilemedim??

masalduru

Üye
Kayıtlı Üye
13 Şubat 2013
64
0
16
Bursa
6 yıllık birliktelik.. birliktelikte ayrılıklar küslükler ve tartışmalarımız oldu tabi.. bir de hep uzaktık birbirimize şehir olarak..

sonucunda evlilik oldu ve hemen hamile kaldım.. planlanmamış bir hamilelikti öncesinde allak bullak oldum istemiyorum hazır değilim dedim..
sonra yavaş yavaş kabullendim.. hamilelikten dolayı bunalıma da girdim sanırım..
sebepsiz ağlamalar.. ota sapa ağlamalar.. eşimi iş arkadaşından kıskanıp tartışma çıkarıp ağlamalar(daha öncede konu açmıştım bununla ilgili).. bu iş arkadaşı ile artık aynı mağazada değil ama hala hergün bir sebepten ötürü konuşma yapılıyor ve halaa uyuz oluyorum ama artık sormuyorum belli etmiyorum umursamıyor gibi davranıyorum..

bebeğimi kucağıma aldım. eşimin umursamaz davranışlarıyla karşılaştım.
hastanede yattığım günün ilk sabahı bebeğimle birlikte kocamı beklerken uyuyakalması yüzünden geç gelmesi, geldiğinde yine yanımda yarım saat kestirmesi, eve geldiğimiz gün yine bizimle vakit geçirmek yerine uyuması, geceleri bizi hiiç duymaması ilgilenmemesi, ailem bizi ziyarete geldiğinde -farklı şehirden- dışarıyı gezmek için çıktıklarında onlarla gidip beni evde bebeğimle yalnız bırakması yüzünden mutsuzum..

ilgisizsin dediğimde ben emzirmiyorum ki az daha büyüsün öyle yardım edeyim demesiyle bana yardımı hiç amaçlamadığını anladım..
işe geç gideceği zaman bile bir kez erken kalkıp napıyosunuz durmuyor mu ya da kahvaltı hazırlayayım diye düşünmez mi bir insan ya?

lohusa depresyonu mu bu arkadaşlar Allah aşkına yoksa kocam gerçekten ilgisiz mi?

onu seviyordum ama sevgim günden güne azalıyor artık. bunu ona söylesem mi yoksa zaman geçtikçe düzelecek türden bir şey mi bilemiyorum artık..
 
canım senı uzmek ıstemem ama esın bıraz umursamaz heralde,o emzırmıcek evet ama enzından sen emzrdkten sonra alıp gazını cıkarabılır ağlarken kucağına alıp susturmaya calısabılır,ama yınede pesın hukumlu olamamk lazım belkı o daha alısamamıstır deığı gıbı bıraz buyuyunce ılgılenır.sonucta bız anne olarak hemen alısıyoruz ama onlar daha gec alısabılıyolar.sakın sen kendını uzup strese gırme bu gunler zor gunler bende gectım bu yollardan.esıne guzel bır dılle soyle bıraz sende ılgılenırmısın canım ben yoruluyorum falan de
 

bende farkındayım maalesef umursamaz olduğunun.. 6 yıllık ilişki bile yetmiyormuş demekki insanları iyi tanımak için.. zaman gösterecek artık gerçekten henüz ufak olduğu için mi ilgisiz yoksa huyu suyu mu böyle? teşekkürler yorumun için canım..
 

Canim kocan ilgisiz hemde fazlasiyla
 

6 yıl değil 20 yıl bıle olsa yıne tanınmıyor gercekten aynı evde yasmak evlı olmak farklı bısey,ıns duzelır canım esın
 
beklenmeyen bir bebek olduğu içindir belki tabi lohusalıkta var bebegin biraz büyüsün düzelir

umarım öyle olur teşekkürler..

Canim kocan ilgisiz hemde fazlasiyla

evden uzaklaşacağım biraz ailemin evine gidicem yalnız başa çıkamıyorum diye. o da bi yalnız kalsın umarım aklı başına gelir gelmezse de artık gözümde yok keyfi bilir..
 
öncelikle Allah analı babalı büyütsün...lohusalığın ve yeni anne olmanın verdiği bir stres de vardır üzerinizde..sonuçta hayatınız değişiyor.aynı şey eşiniz için de geçerli..ona sorsanız belki de o farkında bile değildir..böyle durumlarda en güzel çözüm acaba neden böyle diye seneryolar kurmaktansa oturup sıkınıtlarınızı paylaşmanız..erkekler bizim kadar ayrıntıcı değiller..bazen hatırlatmak gerekiyor üzerine düşenleri..
 

bende kızdığım zaman konuşamıyorum işin kötü tarafı.. o yüzden yazılı bir şekilde vericem eline ama ben gittiğimde okuyabilecek artışacak gücüm yok en azından öyle hissediyorum.. teşekkürler yorumunuz için.
 
Sen bakma canım kocan ilgisiz,sana yardım etsin vs diyenlere.evet biz doğuruyoruz ama onlar da ameliyathane dışında 9 doğuruyorlar inanki.bdenim eşim de çok ilgisiz bu konularda ama gerçekten ben bu soruna bir çözüm bulamadım.eşime çocuk dışında başka görevleri verdim.onları gayet güzel yapıyor.arada elektrikli süpürgeyi açıyor,yemek yapıyor,kızımızı dışarı çıkarıyor.ikimiz de çalışıyoruz.evde yardımcı var8 aylık hamileyim.ben eve 2de geldiğim için diğer işleri organize ediyorum.eşimde 6da gelip dinleniyor beyefendi,sanırsınız ki inşaatta çalışıyor:) malesef erkeklerin yetiştirilişinde var bu,yani anneden sebep; sorumsuz,işten kaçan,bebeğe bakmaktan korkan çekinen,hiç bir iş yaptırılmayan erkeklerden ne bekleyebiliriz ki? belki de minik olduğu için kucağa almaktan korkuyorlar..kim bilebilir.en güzeli ellerini eline alıp,gözlerine bakarak içinde bişey kalmayacak şekilde eşine konuşman.denedin mi bilmem ama işe yarıyor.benim eşim her işten kaytaran biri,onda bile azcık işe yaradı.hayat çabalamaktan ibaret tatlım maalesef.eskiden '' o baba değil mi,yüzde elli yüzde elli bakmalıyız çocuğa derdim.yaklaşık kız 2 yaşına gelinceye kadar bu hayalim sürdü ama nafileymiş.hani 1 söz var ya: erkekliğin 10da 9u kaçmaktır diye,boşa söylenmemiş.
8 aylık hamileyim geçenlerde eşime boşanma davası açtım:) sana 3 ay mühlet dedim;ya bizimle daha çok ilgilenir gerçek baba olursun ya da biz başka baba bulucaz dedim,avukata 200tl bayıldım,onun kredi kartından inan ki herşeyi yaptım bana yardımcı olması için ama bu kadar yapabildim.amacım boşanmak değildi.şimdilik tabi...gözünü korkuttum bayağı.bugün polisler gelip ifade almışlar,çok canı sıkılmış ooohh:) neyse sonuçta tek çocuk sorumluluğu almayan eş bizimki değil,asla yalnız değilsin.bişeyler beklemediğinde daha mutlu ve sağlıklı olacaksın.haa,o sana ne yapıyorsa sen de ona yap rahatla.hani bir söz var,sen bana nasılsan ben de sana öyle...konforunu artır.mesela kurban kesip eve getirme,istemiyorum kasap parçalar sende buzluğa yerleştirirsin de.yemek yapma dışardan getirt.sık sık yemeğe çıkart eşini,bol alışveriş yap internetten fina.ne bileyim zarara sok işte,o seni nasıl zarara sokuyorsa sen de Sok,anlasın ayu.boşandığımızda bu yaşta bekar kalıcak değiliz..de ...bundan sonraki evleneceğin kişinin eşinden iyi olacağının garantisi var mı? iki ucu kirli değnek.elimizi kolumuzu bağlıyor sıpalarımız umutla....sevgiler.
 
Sanırım sen de benim gibi haklı olduğun konularda, karşı tarafa açıklama yapmadan haklılığının kabulünü bekleyen birisin.tartışmayı ve eşinden bişeyleri ağlayarak istemeyi sevmeyen,tenezül etmeyen birisin.tahminim doğru mu?
ailene gitmeden önce eşinle konuş.asla mektup bırakma,terk mektubu gibi olur.durum senin için basit bişey değil çünkü.ama evde iken ona mektuplar yazabilirsin.bu arada kıskançlıklarını unut,eğer belli bişey yoksa tabi.sonuçta kimse kimseyi silahla tutmuyor.onu sevseydi onunla evlenirdi,bu kadar basit.çocuğunun cinsiyeti ve adı ne bu arada:)
 
lohusa depresyonu diye bişeyy yok bence
yeni doğum yapmış kadına ya çok karışan kv.veya anne ,ilgisiz eş,sürekli akıl veren bebeği eleştiren konu komşu, akrabayı topla en sağlam insanın yanına bırak, direk depresyon sebebi...
şu an ilk zamanlar bocalama dönemleri..gün geçtikçe düzelir umarım
 

kusura bakmayın da bu nasıl bir zihniyet..evlilik bu evcilik oyunu değil ki..sizin dediğiniz yöntemle insan evliliğini kurtarmaz ,kendine de eşine de zindan eder..neyse hamile olduğunuz için hassazlığınızdan böyle yazdığınızı ümit ediyorum..Allah sağlıkla kucağınıza kavuştursun..
 

çok çok güzel bir yazı olmuş ellerine sağlık inanın 2 kez okudum ve bayıldım :) tehditkar davranmak yerine ben direkt gidicem 2 ay olmayacağım özlerim diyor.. özlesin bakalım nasıl olacak yaşam görsün bi.. şimdi yediği önünde yemediği arkasında. yalnız kalınca anlayacak bende zaten gitmeden yaşadıklarımı tekrar hatırlatacağım ki vicdan yapsın..

doğum anına gelirsek de merak ettiğini çok iyi biliyorum ama iş sorumluluğa gelince sıfır olması psikolojimi bozuyor.. umarım öğretebilirim bazı şeyleri..

çok teşekkür ederim yaa iyi moral oldu bu yazı :)
 

kurban nerden geldi aklınıza
 

konuşamadığımdan yazdığımı bilir eşim.. o yüzden yazılı bırakmamın da sakıncası olmaz :) evet kesinlikle haklı olduğumda konuşamıyorum anlasın istiyorum tartışmak bana ölüm gibi geliyor. kıskançlığa gelince elde net bişey yok sadece o kişiyi sevmediğimden kaynaklı bir gıcıklık bendeki.. erkek evladım var ve ismi yusuf. sizinde çocuğunuzu Allah bağışlasın ve bir avazda kurtulmayı nasip etsin :)


oo çok sert oldu birden :) ama haklısınız malesef.. teşekkürler yorum için.


ben gülminahiranın yazdıklarından eşlerin sorumsuz olduğunu ve karşına alıp konuşmadan düzelmeyeceklerini çıkarttım..
 

bu günlerde bu konu hakkında çok dert dinledim..ondan oldu galiba :))
 

eğer öyle bir yorum çıkarttıysanız doğrusu da zaten konuşmak..ama açıkçası burnu sürtsün mantığı ile yemek yapma dışardan söyle,alışveriş yap,zarara sok gibi söylemlerden ben öyle bir görüş çıkartamadım..bu nedenle tepki verdim..yoksa evlilik dediğiniz tek kişilik bir dünya değil..her yaptığınız ve söylediğiniz eşinizi olduğu kadar sizi de ilgilendirir eşinize verdiği kadar size de zarar verir..doğru üslupla konuşularak bir çok şey aşılır yani,,öyle çetrefilli durumlar yaratmaya gerek yok..sevgiler..
 
lohusa depresyonu diye bişi var evet hormon bombardımanı ve ben bunu yaşadğınızı düşünüyorum, eşiniz ilgisiz ama
çoğu baba zaten bir çocuğu olduğunun ancak 6 ayda farkına varabiliyorlar hatta bazıları ilk baba dediğinde ben baba olmuşum diyor,
evet yardım etse çok güzel olur ama etmiyor diye tehditkar tavırlar niye, hayır madem boşanıp gitmeyecekseniz evcilik oyunumu bu 2 ay gitmeyi düşünüyorsunuz, bazı şeyler zaman ister emek ister, siz annesiniz sizin hormonlarınızı rabbim programlıyor zaten ama babalarda programlanan bişi yok onlar aynı adam değişmeleri zaman alır
ama yinede rahatsız olduğunuz durumlar konusunda onunla konuşmalısınız burdan kkdan tavsiye alarak çözemezsiniz sorununuzu, muhattabınız önce eşinizdir, hele gitmek ve git diyenleri dinlemek durumu dahada kötü hale getirebilir, üstelik neyden rahatsız olduğunuzu bilmediği için eşiniz neden gittiğinizi bile anlayamayacaktır.

çocuğunuz sağlıkla büyütün inş. sevgiler
 
depresyonda filan degilsin bence...once buna inandir kendini... kocan ilgisiz gibi gozukuyor anlattiklarina bakacak olursam..
ama bazi insanlarin tarzi bu gercekten...insan dogumdan sonra hassas oluyor ve en yakinin bile elestiri yapsa insanin zoruna gidiyor aglayasi geliyor...babalar bebeklerini seviyorlar tabii ama buyudukce daha cok sevip ilgileniyorlar...cunku bebek ilerki donemlerde taniyor bilincli guluyor karsilik veriyor vs..bunlar babayla olan bagini guclendiriyor..anneyle zaten rahme dustugu andan itibaren bir duygusallik var...lohusalik cok garip bir zaman..dogum zor olduysa hem fiziken cok agrin oluyor hemde duygusallik had safhada...normalde alinmayacagin seylere bile aliniyorsun...zamanla gecer insaAllah ne diyeyim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…