Ne olur yardım edin..
2 yıllık tüp bebek sonrasında ikizlerim oldu.ama ben çok kötüyüm.. Bu çocukları istiyor muydun daha ordayim.hergun ağlamak her gün kahrolmak..KV.yok,annem 40 ima kadar bile kalmadı aynı sehirdeyiz
Neye ağlıyor,ne kadar kötüyüm tarifi yok..bi tek eşim destek,bunca yılların açısını birlikte yaşadık çünkü..
Dinlermisiniz yazar misiniz birşeyler bilmiyorum... Çok hata yaptım kabullenemiyorum.bi kliniğe yatirsalar anca duzelirim.
26 yasında evlendim.herşey 5 ay güzeldi.gelen giden misafir dolu bi ev.ne bu diyordum eşime.en var canım insan sevdiği yere gelirmiş. Hep hizmet ettim insanlara.gezip tozmak KV ile günler oldu
pat diye KV beyin kanamasından kaybettik.eşimle kp yanında yaşamaya başladık.keşke buraları bilseydin o vakitler..ağla ağla heder ediyordum kendimi, ne zaman gideceğiz evimize? Hep geliştirilen sorular.babamla Konuşayım,bize cikariz..defalarca çıktım evden.esimi o kadar çok seviyorum ki çok yıkıldı annesiydi,iyi günde kötü günde demedim mi dedim hep sabrettim.her gün işte evde ağlayarak.
7 ay sonunda kp bizim eve geldi.bunu bizimle yaşayamayacağı için ses çıkaramadım.ne aptalmisim. 2 ay birlikte yasayamadik. Ne özel hayat ne başka birşey..yine gitmek istedigimde eşim yerlere attı kendini,ağladı ağladı... Hep çaba verdim..aklımda bir gün nasılsa bitecek düşüncesiyle..
Kp evinde biz evinizde bu kez h.sonları. oraya gider olduk gorumcemde geliyordu.yemek yap,ev temizle..boktan bi hayat..yine defalarca Yoruldum artık dedim,bitti...eşim hep engelledi.
Çocuk olursa kendimle geçer vaktim dedim,eşinin isteğine hayır demedim.1 yıl a yakın psikolojik tir dedim ve Dr gitmedim.tek sansimizin tüp bebek old.öğrendim.sonrasında olumsuz sonuçlar..iyice bocalafim..ne istiyor ne yapıyor dum .herşey karıştı..
H.sonları nin bize kalmaması öyle boğmuştur ki beni bi gece yeter artık bitsin. Benim derdim çocuk falan diil.hep bağırdım söyledim.tek bir cvp vermezdi eşim..yine sabahlara kadar oturup aglardim.
Derdini acamiyosun dostuna bile,bi de eşini cooook sevmiyorsun..
Bi gorumcem var.yıllardır seviyeli olmaya çalışıp,gormezden gelip hep iyi geçirdim.taki mevlit temizliği yapılacağına kadar..ben yıllarca hizmet ettim,çalışan insan olarak hep fedakâr oldum.gerçek yüzünü gösterdi.
Çünkü babasının artık kimseye ihtiyaç i yokki..ben hamile kalmadan bir ay önce evlendi babası..tüm acıyı cekmisim,bi yandan anne olamayacağını korkusu yine devam ettim..
4.5 yıllık evliyim esimle hiç tartışamadık.tartışamadık
ben surekli kavga ortamında büyüdüm,yemin etmiştim çok büyük bi sorun olmadığı surece iyi bir eş olacağım diye...
8 aylık oldu ikizlerim.eşim valizini yaptı gidecekti.öyle kavga ettik ki..herşeyi saydim.bitmiyor içimde hiçbirşey bitmiyor..
Yaşayamadığm hayatımı özlüyorum..defolup gitmeme izin vermdin,ben anne olmayı neden istedim biliyorsun. Sen de mi bu kadar aptaldin? Niye bir kez olsun benimle bu şekilde kavga edemedin.ben onca şeyi o zamanlarda söylüyordum..
Bu lohusaluk mi,iki bebekle yalnız kalmak mi..ne yapacağını bilemeyiz,hayat bitti işte diyorum.ise dinmek istiyorum,bakıcı sorun.
Allahım al canım i dediğim oluyor.o kadar zormus ki hayat..
Yada ben iyi olduğum için aptal yerine konmusum ya bunu sindiremiyorum.eşimin tarafıyla gorusmuyorum.hayır demeyi bilememek..büyüklerin aptallıklar.fazla guker yüzlü olmanın sonuçları.
Evet geçen yılar geri gelmiyor. Eşim yalnızca haklisin sana hiçbirşey diyemem diyor. Namaz larinda dua ediyor evliliğini zarar görmesin diye.ben seni hep sevdim,gitmeme izin veremedim ki..
Ben hala hirsimi anlamıyorum.bu çocuklar 3-5 yaşına gelsede bizim sonumuz yok deyip duruyorum.hatanın bi çoğunda bende aslında.yap kavganın..şimdi be diyor söylemek yetmiyormuş,o zamanlarda kavga etseydin benimle..
Yazık ya çok yazık.. Şimdi babasının ihtiyacı yok ya artık insana o susan adam la taryisabiliyoruz.hep alttan alıyor ana ne zamana kadar bilmiyorum..
Senin ailenin neredeydi derseniz.bi gün öyle ağladım ki annemde gorumcem gelsin baksın.sen gelinsin dedi.inanın o gün intihar ediyordum..
Hala berbatti m..iki bebekle bj kaç gün gelen bakıcı ile idare ediyorum.ve bu gunlerimede kendim yazık ediyorum.
Bu kadar mi kadersiz olur insan diyorum bazen.. Bi aptalligimda ev kredisi için bitene kadar maasimi veririm dedim, ek geliriyle idare ederim..öyle diilmis ya.
Aptalliklarimi yediremiyorum kendime..
Siz yazarsanız daha çok yazacağım şey var. Dilerim yardım edesiniz.çocuklarımı bırakıp bi psikolog a da gidemuyorum.eşim çalışma hayatına dönünce düzeleceğini söylüyor.
Hiçbirşey içimden çıkmıyor ki..daha evlendigim sabah cumbur cemaat kahvaltıya gitmemuzle bi basliyorum,hep vicik vicik insan..biktim bu hayattan..bu iki bebek çok tatlı ama kendimi hiç anne gibi hissedemiyorum..