Arkadaşlar 10 gün önce sezaryen doğum yaptım. İlk iki üç gün baya kötüydüm. Şuan çok şükür iyiyim. Annem yanımda. Doğumdan önce geldi on gün sonra filan gidecek. Sonra kayınvalidemler gelecek.
Ben doğum yapıp eve geldiğimizden beri evde çok sıkılıyorum, bunalıyorum. Bütün günüm emzirme bebek uyutma ve alt değiştirme ile geçiyor. Gündüz birkaç saat uyuyorum. Doğumdan önce eşimle çok gezerdik sanırım o yüzden şuan çok zorlanıyorum. Yanlış anlaşılmasın lütfen bebeğimi çok seviyorum. Her akşam sıkıntıdan ağlıyorum. Bazen eşim dışarı dolaştırmaya götürüyor beni. O esnada bebeği uyutup anneme bırakıyoruz. Yarım saat sonra filan geliyoruz. Ama bu seferde dışarı çıkınca yüzü hep gözümün önünde oluyor onu bırakıp dışarı çıktığım için vicdan azabı çekiyorum. Bu bunalma hissi de içimden gelen bir şey engel olamıyorum. Sanki eşim beni eskisi kadar sevmiyor gibi geliyor. Eşime beni lohusalıkta idare et hiç tartışmayalım diyorum. Tamam diyor ama küçük şeylerden yine de tartışma yaşıyoruz. Oysaki ben bu dönemde sadece anlayış bekliyorum. Annem gidince kayınvalidemler gelecek kayınbabam da gelecek ve en az 20 gün dururlar. Onlar varken emzirme zamanı filan sürekli yatak odasına tıkılacağım ve iyice bunalırım diye korkuyorum hepsini kafama taktım. Onlar varken ev işleri nasıl olacak onu düşünüyorum. Şuan ben hiçbir iş yapmıyorum her şeyi annem yapıyor ben sadece bebeğimle ilgileniyorum. Ama kayınvalidem annem gibi iş yapamıyor biraz yaşlı. Çok bunaldım. Lohusalık dedikleri bu mu? Her akşam ağlama krizine girmek istemiyorum. Ve en önemlisi eşim bu dönemde benimle hiç tartışmasın istiyorum. Lohusalıkta siz neler yaşadınız?
