Lohusayım, eşim beni anlamıyor...

kocan ile konuşmalısın.
olaylara susarak değil anında konuşarak çözüm bulmalısın.
ağlamak istiyorsan kendini tutmayıp bağıra bağıra ağlamalısın.
3 çocuk doğurmuş biri olarak tavsiye ederim.
konuşmaları o an duydun . hemen mutafağa girip . benim hakkımda arkamdan konuşma. söyleyeceğin bi şey varsa yüzüme söyle diyeceksin.
istemiyorsan alır çocuğumu giderim diyeceksin. bu ne ya . lohusa sendromuna giren senin kocan gibi olmuş . abuk subuk şeyler

Aynen öyle :(
 
yaşı da küçük sayılmaz eşinizin .

ağla arkadaşım . açılırsın .
ben de bebekler biraz büyüyene kadar ayrı yattım . çünkü eşim ileri derecede horluyor . bebeği de beni de uyutmuyor

Sizin ayrı yatma sebebiniz yine iyi, sırf çocuk "ıhh" dediği zaman uyuyamıyor diye ayrı yatıyoruz :(
 
Sizin ayrı yatma sebebiniz yine iyi, sırf çocuk "ıhh" dediği zaman uyuyamıyor diye ayrı yatıyoruz :KK43:
ih dediğinde bi zahmet yatağından kalsın sana versin bebeği . bakalım öyle kolay kalkılıyor muymuş.

ayağım uyuştu kalkamıyorum bebeği bana verir misin de bi kaç kez .
ya da tutulmuş bacağım kalkamıyorum de . bi kaç kez sana bebeği vermek zorunda kalsın bakalım . bi daha demeyebilir o zaman kalk diye. çünkü uyku arası kalkmak çok zor gerçekten.
 
O zaman da kızıyor, "benimle düzgün konuş" diyor.
aaa . bak sen .
enteresan.
gerçekten seni küçük görüyor ve engin tecrubesine dayanarak seni susturuyor gibi olmuş .

bana karışma lohusayım. istediğim gibi konuşurum diyebilirsin. kocanın tavırlarını bilmem ama " deli deliyi görünce sopasını saklarmış"
ben dellenince kocam tamamen değişti de. ondan diyorum .
 
bebek misin hemen annene şikayet ediyorsun diye gururunu kırsan bi kez .

ilkokulda arkadaşım vardı . hemen annesine söylerdi her şeyi . onun gibisin diye kafadan bi olay da atabilirsin .
 
çocuğa her "ııh" dediğinde müdahale edilmez ki zaten. kendi kendine geri uyuyorsa bir sıkıntısı yoksa ellemiyorum ben hiç. kusura bakmayın ama eşiniz cidden çok anlayışsız, cahil ve egoist. lohusa kadın kendi derdiyle mi uğraşsın, bebekle mi uğraşsın bir de böyle öküzlüklerle mi uğraşsın. cinnet geçirin, iyi bir ağzının payını verin gitsin.

Cinnet geçirdim zaten vurunca, çok bağırdım...
Bağırdım, bağırdım ondan sonra da döndü kıçını yattı yine :KK43: yastık, yorgan elime geçeni fırlattım, KV aşağıda sesimizi duyunca hemen yukarı geldi, oğluna baya bi kızdı, azarladı, ama o "ben vurmadım, ben yapmadım" diye kendini savunma çabasına girdi hemen, inkar etti yaptıklarını
 
ih dediğinde bi zahmet yatağından kalsın sana versin bebeği . bakalım öyle kolay kalkılıyor muymuş.

ayağım uyuştu kalkamıyorum bebeği bana verir misin de bi kaç kez .
ya da tutulmuş bacağım kalkamıyorum de . bi kaç kez sana bebeği vermek zorunda kalsın bakalım . bi daha demeyebilir o zaman kalk diye. çünkü uyku arası kalkmak çok zor gerçekten.

Ayrı yatıyoruz zaten artık:( o da insanın gücüne gidiyor
 
aaa . bak sen .
enteresan.
gerçekten seni küçük görüyor ve engin tecrubesine dayanarak seni susturuyor gibi olmuş .

bana karışma lohusayım. istediğim gibi konuşurum diyebilirsin. kocanın tavırlarını bilmem ama " deli deliyi görünce sopasını saklarmış"
ben dellenince kocam tamamen değişti de. ondan diyorum .

Doğru o lafınıza bende katılıyorum, bunun ıspatını ben başkalarında da çok gördüm
 
bebek misin hemen annene şikayet ediyorsun diye gururunu kırsan bi kez .

ilkokulda arkadaşım vardı . hemen annesine söylerdi her şeyi . onun gibisin diye kafadan bi olay da atabilirsin .

Onu da söylüyor anasına :(
 
Eşim beni anlamaya çalışmıyor.
Ne desem boş yemin ediyorum.
Lohusalıktan dolayı, sürekli bişeyleri kafama takıyorum, küçücük bişeyde hemen duygulanıp ağlıyorum. Bu durumun geçici olduğunu biliyorum ama eşim de bildiği halde beni anlamıyor, anlamaya çalışmıyor..??

Bu sabaha karşı saat 06.26'da benim Minnakım "ıhhh, ıhhh!!" dedi, baktım, ama tekrar geriye uyudu. Eşim de yanımda "Ayağa kalk, öyle bak" diye bağırdı. Bende "geriye uyudu" dedim, tekrar uyuyacaktım. Aradan 10-15 dk tekrar geçti tekrar bi ıkınır gibi oldu, baktım tekrar uyudu. Eşim tekrar "Ayağa kalk" diye bağırınca, cevap vermedim, çünkü bağırması çok zoruma gitti, o an kendimi ağlamamak için zor tuttum, ve ağlamadım. Her neyse uyudum, sabah saat 09.12 bebeğim tekrar "ıhhh!!!" dedi, hemen baktım bezine, bişey yapmamış. Bende emzirdim yatırdım, fakat eşimin bundan haberi yok sanırım.. Bebeğimi yatırdıktan sonra, bazen tekrar uyanır bu yüzden bende yatağa uzandım ama kulağım hep bebeğimde, dediğim gibi de "ıhhh!!" dedi, fakat geriye uyudu. Eşim "Kaaaallllkkk" diye bi bağırdı ama inanır mısınız, çocuk yerinden zıpladı. "Uyudu" dedim. Tekrar yatağa uzandım. Çocuk 5-10 dk tekrar ıkınır gibi oldu, ama bu sefer bakmadım Allah var, çünkü geriye uyuyacağını tahmin ettim. Dediğim gibi de geriye uyudu, fakat eşim olacak o manda kılıklı öküz yumruğu ile iki kez sırtıma "küt, küt" diye vurdu, "Kalk diyorum sana, kalk" diye çok bağırdı, cevap vermedim sonra kalktım, bebeğimi alıp öbür odaya gideceğim, üstüme üstüme yürüdü ve bu son yaptığı beni çok sinirlendirdi, bende yatakta ki yastığı ona fırlattım, "çocuk uyuyor, yeter artık, biraz halden anla, ben bakarım çocuğuma, ne diye ikide bir vurup duruyorsun, ben bu çocuğunun annesiyim annesi, insan evladını bilir, halinden anlar, seni öldürürüm, manyak" diye baya bağırınca KV aşağıdan sesimizi duymuş, hemen geldi yukarıya. Oğluna epey bi kızdı, ama benim çok kalbim kırıldı.

Ama aslında kırıldığım nokta bu da değil:KK43:
Aşağıya mutfağa kahvaltı yapmaya inecek, ama arkamdan atıp, tutuyor. İnanır mısınız, atıp tutuyor ama laflarına inanılacak gibi değil...

"Bebek ağlıyor sabah'a kadar, ama o yatıyor" demiş.
- Yazık, şu küçücük el kadar şey ağlarken, sen nasıl içine sindirip de yatabileceksin? Bu söylediği lafın hiç bi tutar yeri var mı? Allah'ınızı severseniz ???

"Anan akşama kadar seviyor, bana fırsat vermiyor !" demişim...
- Ya gözünüzü seveyim!! Lohusalıktan dolayı çok saçma sapan düşünceler içerisindeyim, bebeğimi benden ayıracaklar diye çok korkuyorum, ama çocuğunuzun sevildiğini görseniz mutlu olmayacak mısınız?

"Bakamayacağı çocuğu doğurmasaydı o zaman??" demiş.
- Siz böyle bi laftan sonra bir daha çocuk yapar mısınız? Bu artık benim ilk ve son çocuğum olacak? Söylenen laflar arasında en çok bu zoruma gitti.

"Çocuğuma bakmayacağım!" demişim.
İnsan hiç evladına bakmaz mı? Özelikle ben?? Annesiz büyümüş bi insan olarak, çocuğumu nasıl annesiz koyabilirim. Vicdanım hiç el verir mi buna? Nasıl kıyıp ta bırakacaksın ufacık şeyi?? Annesizliğin sıkıntısını, yokluğunu, hasretini yıllarca çektim, şimdi kendi evladımı böyle bişeyle sınamak ne kadar doğru olur?

Lohusa olabilirim, ama aklımı kaybetmedim? Hala mantıklı düşünebiliyorum??

Bana teselli verin kızlar!!
Ya da yanlış mı düşünüyorum ?
Akıl verin bana?
Abartıyor muyum yoksa?
Büyütüyor muyum?

Uzun oldu kusura bakmayın. Şimdiden herkese teşekkür ederim:KK43:
O huyuna alıştım artık? Beni annesine şikayet etmesini çok sever, kötülemeye bayılır, ama sağolsun KV son zamanlarda bana hak verip, beni savunuyor
Esin kaç yaşında canm bnce Yasin ufak diye seni ezmeye çalışıyor..
 
Öncelikle Allah bağışlasın bebeğinizi, güle güle büyütün. Eşinizin yaptığı çok yanlış ve o çocuk sadece sizin değil. Aranız düzeldiğinde düzgün bir dille konuşmanızı öneriyorum . Bence bir baba fosur fosur uyuyacağına onun da bir kulağı bebekte olmalı hatta önce o bakmalı susturmalı ya da uyutmalı he bebeğin karnı acıkmıstır o yüzden susmuyordur o zaman anneyi düzgün şekilde uyandırıbilir. Böylelikle annelerin ruh hali çok daha iyi olur. Kaldı ki siz daha lohusasınız. Azcık düşünebilen birisi lohusa bir kadına daha yumuşak,sevecen davranılmasını hatta yeni anne olmuş birisine yardım edilmesi gerektiğini düşünür . Allah yardimciniz olsun inşallah hatasını anlar ve sizi uzmeye devam etmez...
 
Eşim beni anlamaya çalışmıyor.
Ne desem boş yemin ediyorum.
Lohusalıktan dolayı, sürekli bişeyleri kafama takıyorum, küçücük bişeyde hemen duygulanıp ağlıyorum. Bu durumun geçici olduğunu biliyorum ama eşim de bildiği halde beni anlamıyor, anlamaya çalışmıyor..??

Bu sabaha karşı saat 06.26'da benim Minnakım "ıhhh, ıhhh!!" dedi, baktım, ama tekrar geriye uyudu. Eşim de yanımda "Ayağa kalk, öyle bak" diye bağırdı. Bende "geriye uyudu" dedim, tekrar uyuyacaktım. Aradan 10-15 dk tekrar geçti tekrar bi ıkınır gibi oldu, baktım tekrar uyudu. Eşim tekrar "Ayağa kalk" diye bağırınca, cevap vermedim, çünkü bağırması çok zoruma gitti, o an kendimi ağlamamak için zor tuttum, ve ağlamadım. Her neyse uyudum, sabah saat 09.12 bebeğim tekrar "ıhhh!!!" dedi, hemen baktım bezine, bişey yapmamış. Bende emzirdim yatırdım, fakat eşimin bundan haberi yok sanırım.. Bebeğimi yatırdıktan sonra, bazen tekrar uyanır bu yüzden bende yatağa uzandım ama kulağım hep bebeğimde, dediğim gibi de "ıhhh!!" dedi, fakat geriye uyudu. Eşim "Kaaaallllkkk" diye bi bağırdı ama inanır mısınız, çocuk yerinden zıpladı. "Uyudu" dedim. Tekrar yatağa uzandım. Çocuk 5-10 dk tekrar ıkınır gibi oldu, ama bu sefer bakmadım Allah var, çünkü geriye uyuyacağını tahmin ettim. Dediğim gibi de geriye uyudu, fakat eşim olacak o manda kılıklı öküz yumruğu ile iki kez sırtıma "küt, küt" diye vurdu, "Kalk diyorum sana, kalk" diye çok bağırdı, cevap vermedim sonra kalktım, bebeğimi alıp öbür odaya gideceğim, üstüme üstüme yürüdü ve bu son yaptığı beni çok sinirlendirdi, bende yatakta ki yastığı ona fırlattım, "çocuk uyuyor, yeter artık, biraz halden anla, ben bakarım çocuğuma, ne diye ikide bir vurup duruyorsun, ben bu çocuğunun annesiyim annesi, insan evladını bilir, halinden anlar, seni öldürürüm, manyak" diye baya bağırınca KV aşağıdan sesimizi duymuş, hemen geldi yukarıya. Oğluna epey bi kızdı, ama benim çok kalbim kırıldı.

Ama aslında kırıldığım nokta bu da değil:KK43:
Aşağıya mutfağa kahvaltı yapmaya inecek, ama arkamdan atıp, tutuyor. İnanır mısınız, atıp tutuyor ama laflarına inanılacak gibi değil...

"Bebek ağlıyor sabah'a kadar, ama o yatıyor" demiş.
- Yazık, şu küçücük el kadar şey ağlarken, sen nasıl içine sindirip de yatabileceksin? Bu söylediği lafın hiç bi tutar yeri var mı? Allah'ınızı severseniz ???

"Anan akşama kadar seviyor, bana fırsat vermiyor !" demişim...
- Ya gözünüzü seveyim!! Lohusalıktan dolayı çok saçma sapan düşünceler içerisindeyim, bebeğimi benden ayıracaklar diye çok korkuyorum, ama çocuğunuzun sevildiğini görseniz mutlu olmayacak mısınız?

"Bakamayacağı çocuğu doğurmasaydı o zaman??" demiş.
- Siz böyle bi laftan sonra bir daha çocuk yapar mısınız? Bu artık benim ilk ve son çocuğum olacak? Söylenen laflar arasında en çok bu zoruma gitti.

"Çocuğuma bakmayacağım!" demişim.
İnsan hiç evladına bakmaz mı? Özelikle ben?? Annesiz büyümüş bi insan olarak, çocuğumu nasıl annesiz koyabilirim. Vicdanım hiç el verir mi buna? Nasıl kıyıp ta bırakacaksın ufacık şeyi?? Annesizliğin sıkıntısını, yokluğunu, hasretini yıllarca çektim, şimdi kendi evladımı böyle bişeyle sınamak ne kadar doğru olur?

Lohusa olabilirim, ama aklımı kaybetmedim? Hala mantıklı düşünebiliyorum??

Bana teselli verin kızlar!!
Ya da yanlış mı düşünüyorum ?
Akıl verin bana?
Abartıyor muyum yoksa?
Büyütüyor muyum?

Uzun oldu kusura bakmayın. Şimdiden herkese teşekkür ederim:KK43:
Senin kocan değil düşmanın resmen. Bunca okuzlukten sonra bide gidip kayinvalidene seni cekistirmis olmasına oha diyorum. Ne yüzlü yemeğini yiyip yüzüne bakacak ??
 
Öncelikle Allah bağışlasın bebeğinizi, güle güle büyütün. Eşinizin yaptığı çok yanlış ve o çocuk sadece sizin değil. Aranız düzeldiğinde düzgün bir dille konuşmanızı öneriyorum . Bence bir baba fosur fosur uyuyacağına onun da bir kulağı bebekte olmalı hatta önce o bakmalı susturmalı ya da uyutmalı he bebeğin karnı acıkmıstır o yüzden susmuyordur o zaman anneyi düzgün şekilde uyandırıbilir. Böylelikle annelerin ruh hali çok daha iyi olur. Kaldı ki siz daha lohusasınız. Azcık düşünebilen birisi lohusa bir kadına daha yumuşak,sevecen davranılmasını hatta yeni anne olmuş birisine yardım edilmesi gerektiğini düşünür . Allah yardimciniz olsun inşallah hatasını anlar ve sizi uzmeye devam etmez...

Amin. İnşallah :(
 
Senin kocan değil düşmanın resmen. Bunca okuzlukten sonra bide gidip kayinvalidene seni cekistirmis olmasına oha diyorum. Ne yüzlü yemeğini yiyip yüzüne bakacak ??

Bilmiyorum, yaptığı şeyin affedilir yanı yok yalnız, bunu biliyorum:KK43:
 
Back
X