- 30 Nisan 2014
- 207
- 40
- 48
Evliliği düşündüğüm sevgilim tarafından her hafta belli belirsiz sebepten dolayı terkediliyorum. Sonra sevgimize yenik düşüp tekrar bir araya geliyoruz. Ne yapacağımı bilmez durumdayım. Çocuk değiliz ben 26 o ise 30 yaşında. Maddi sebeplerden dolayı beni gelip isteyemiyor. Öyle ki dışarı çıkıp bişeyler yapacak paramız dahi yok. Durumu çok iyiyken elindeki avucundakini kötü bi olay yüzünden batırmış. En tepeden en aşağıya düşmüş. Bende yoruldum artık bu durumdan. 5 aydır sabrediyorum. Ordan para gelecek, az daha bekle burdan para gelecek. Gelen giden bişeyde yok. E benimde çalışmamı istemiyor. Bende ailemin eline bakıyorum. Olan parasıyla bi dediğimi iki etmezdi ama son günlerde öyle bi sürece girdik ki altında ki araba bile benim arabam 5 aydır ailemden gizli arabamı kendi arabası gibi kullanıyor. Tamam ona da lafım olmadı hiç bir zaman ama dün ilk defa benden benzin parası istedi. Benimde artık zoruma gitmeye başladı evet param var ama bende durmayan bi araba için kalkıpta benzin parası vermek kanıma dokundu. Kanıma dokunan şeyde bana emrivaki yapıp pompacıya 100 lira demesiydi sonuçta benim param değildi o para. Çalışsam benim kazancım olsa gam yemem ama daha nişanlım değil ailem bilmiyo ayrıca çalışmama izin vermiyo ama benim arabama benim benzin koymam zoruma gitti. 50 lirasını verdim gerisini o verdi. Ve bana dedi ki bana üç kuruşun lafını yapan insanla ben yol yürüyemem allah yolunu açık etsin diyip arabanın anahtarını fırlatıp atıp gitti. Öyle zoruma gitti ki ben herşeyi göze alıp arabamı sana aylarca vermişim 50 lira benzin koymadım diye ben paranın hesabını yapar oldum. Beni suçluyor. kızlar siz olsanız ne yaparsınız. Hakaretler etti bana sonra da engelledi her yerden. Kafayı yicem. Kendimi suçluyorum.