merhaba arkadaşlar hemen konuya geceyim ben başka bir ilde kız kardeşim başka bir ilde yaşıyor morali çok bozuk ve kendini yanlız hissettiği için beni çağırdı yanına.Bu arada kız kardeşim kayınvalidesiyle beraber yaşıyor.Kayınvalidesiyle bize tatile gelirler samimiyetimiz var yani.Neyse kardeşimin oğlu 2,5 yaşında kayınvalidesi bakıyor ama bir kaç gün bir yerde kalması gerekti kardeşim ve eşi çalışıyor yeğenime ben baktım 2 gün.Dün akşam kardeşimin eşi iş yerine almaya gitti kardeşimi oğluyla dışarıda yemek yemişler eve geldi kardeşim şakayla karışık “sen benim oğlumun karnını neden doyurmadın”dedi.Halbuki akşam yemeği yedirirken eniştem görmüştü ki çocuğu aç bırakacak değilim teyzesiyim sonuçta.Ben de o nereden çıktı dedim “oğlum alışveriş yaparken çok acıktım dedi “dedi.Neyse o konu kapandı bu sabahta eniştem demişki kardeşime çocuk çok zayıfladı yemek yediremediler herhalde demiş.2 günde çocuk zayıflarmı onca işim arasında geldim zoruma gitti yani insan bir teşekkür eder.Sabahın köründe kalktım hem evlerini temizledim hem çocuğa baktım buda yetmez kayınbabasını bile doyurdum.Birde onca maddi sıkıntı içinde yol parası verdim eşimle birde burada harcamalarım oldu.Ve ben 1,5 ay önce düşük yaptım zaten canım sıkkın psikolojim bozuk zor bir dönem atlattım.İnsanlar mı nankör ben mi abarttım sizce¿Neden bazı çocuk sahibi insanlar başkaları onların çocuklarına bakmayı mecbur görüyor ki.Ve 5 ay önce yeğenim ameliyat oldu eniştemin kardeşi çok yakın oldukları halde gelmediler ben il dışındayım uçtum geldim.Yanlarında destek oldum o zamanda üzülmeyin çocuk atlatır daha dirençli daha güçlü bak yaşlı akraba var o bile atlattı bebeğinizde atlatacak dedim eniştem yüksek sesle bağırdı bana bu çocuk narkozdan çıkmazsa birşey olursa napcan ha napcan diyerek masaya vurdu o zamanda çok zoruma gitmişti kardeşim iÇin yine geldim hata ettim sanırım.