Gerçekten olaylara kendi tarafımdan mı bakıyorum diyorum,
ama söyledikleri bunlar, anlamıyorum.. abisi 13 gr taktı hadi bunlarda 13 gr yapmayı düşündü aradaki var
benim yemek takımım yapmaz çeyrekleri de para verip yapmadılar sonuçta,ailesinin durumu kötüymüş biz onları üzmüşüz
ne istedik dedim set yok şu olsun bu olsun demedik diyemezmişiz de mal mı satıyormuş benim ailem,
evleneli iki sene oldu, dört sene ilişki,
ailemi nişan ve düğünde gördü yurtdısındaydık bir sene, dönünce işte bir çeyizleri yerleştirmeye bir bayıldığımda bir de ev taşımaya geldi annem..Baştan annem onu istemedi diye düşünüyor apar topar evlendik,kızını yurtdışına gönderdi olaylar yüzünden düğünde onların halini hatırladıkça sırf üzülmeyim diye kırmızı gözlerle oynamaya çalıştılar,bir bu yaşanan onlar üzülmedi mi, ben düğünümü hatırlamak istemiyorum evliliğimi de mahvetti,
her şeyimi yapmaya çalıştılar,ailemin yaptıklarını görmüyor,
bir de bu saygısızlık hala annem ona sen erkek misin falan demiş nefret ediyormuş ondan ilk önce kendi söylediklerini görmüyor,
bu saygısızlığı hak etcek bir şeyler yapmadılar ki saygı diye bir şey var büyüğe,
annesi kaynanayla damat böyle yüz göz olunca olmazmış artık, bir de annesi özür dilemicek dedi,
kaç aydır içim yanıyor ailemi ezip geçmiş gibi hissediyorum, olayların şokunda zamana bırakalım dedik ama düşündükçe kendimi affedemiyorum aileme bunu yaşattığım için,
tabi ki annem geri döndü, şu an bana karşı iyi fakat ufacık şeyde sinirleniyor konuşuyorum yüzüme bakıp cevap vermiyor ben de katlanamıyorum artık
bence başka bi sorunu yada kendi yaptığı bi hatayı bu şekilde sansasyon yaratarak bastırmaya çalışıyor. ailene laf söyeleyene kadar kendisine bi baksın hep kadın susar kadın idare eder mantığıyla yaşadığımızdan oluyor. allah sabırlık versin bol bol dua et cnm :26:
