Kızlar mesele şu. 2 yıllık ilişkimi maddi sıkıntı yüzünden bitirmek zorundayım
Dertleşecek ah edecek kimsem yok. Size dökmek istedim içimi.
Ben 28 yaşındayım, o 39.. İş ortamında tanıdık sevdik birbirimizi.
Şunca zaman bir kere bile kavga etmedik. Çok güzeldi ilişkimiz.
Devam etseydi eminim daha da güzelleşirdi
Mesele şu ki erkek arkadaşım yaklaşık bir yıl önce işten ayrıldı.
Bir müddet işsiz güçsüz kaldı. Sonra şimdiki işini kurdu.
Öyle kolay olmadı tabi. Ne yapacağını bilemedi en başta.
Sonra ailesi hiç destek olmadı. Hep inşallah maşallah diyip durdular
Sonunda kavga dövüş ablası kredi çekilmesine ikna oldu da iş kuruldu.
Yazdıkça aklıma geliyor o günler. Birlikte monte ettik rafları. Sildik yerleştirdik.
Vitrin düzdük. Cam sildik. Nasıl heyecanlı nasıl mutluyduk. Neyse işler iyi gitmedi.
Ne borçlar ödene bildi ne dükkan kar edebildi. Kirayı bile zar zor çıkarıyor
Bu aşamada evlilikte hep ertelendi tabi. Ben herşeye rağmen terketmedim onu.
Yanında kaldım sahip çıktım destek oldum. O da kalbimi hiç kırmadı. Allahı var bir kere inciltmedi.
Öyle böyle derken 2 yıl geçti işte. Değişen bişey yok. Ailesi hala destek değil.
Artık istenmediğimi düşünmeye başladım. Bir ev var. Onu satıp borcunu ödeyebilir işini kurtarabilir ve yuvasını kurabilir
ancak aile özellikle abla razı gelmiyor. Bende dedim zaten. yapma öyle bişey. Evlenipte duymak istemem kimseden sizin yüzünüzden malımızdan olduk diye. İnsan oğlu çiğ süt emmiş herşeyi der
Bugün gittim yanına. Dedim hiç umudum yok. Olmayacak bu iş.
Sende üzme kendini yorma artık. Nasip değilmiş demek Daha öncede konuşmuştuk buna benzer şeyler.
Az çok fikrimi biliyordu zaten. Sustu birşey demedi. Ne desinki garibim.
İçim acıyor kızlar ağlayıp duruyorum. emeklerim hayallerim umutlarım .. severken ayrılmak ne zormuş meğer
severken sevdiğini ardında bırakıp gitmek ne zormuş. Ailesine kırgınım hiç destek olmadılar. Hemde hiç!
Sözde çok seviyorlar beni. Kafam çok karışık..
Diyorum ki bekle dicha biraz daha sabret belki belki bir mücize olur da düzelir herşey.
Aynı anda başka bir ses çınlıyor kulağımda geç bile kaldın kızım topla tası tarağı al yüreğini git.
Onunda içi yanıyor biliyorum. Kızgın değilim zaten sitem etmem ona. Canım o benim bebeğim. Ailesine kırgınım..
Kısacası borç harç iyi gitmeyen işler desteği olmayan aile öyle böyle derken veda etmek zorundayız birbirimize..
Kafam karışık dolayısıyla yazdıklarımda karışık olabilir. Kusura bakmayın. Yorumlarınıza ihtiyacım var. Bir anda herşeyi yazamadım tabi. Ağır geliyor be severken böylesi güzel anlaşırken maddi imkansızlık nedeniyle ayrılmak! Çok ağır geliyor. Ne günler geçirdik birlikte.
Ne hayallerimiz ne umutlarımız vardı be olmadı olmadı işte.(
Benimle benzer durumda olan bu durumu atlatan aşan varsa desteğinize ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler
Dertleşecek ah edecek kimsem yok. Size dökmek istedim içimi.
Ben 28 yaşındayım, o 39.. İş ortamında tanıdık sevdik birbirimizi.
Şunca zaman bir kere bile kavga etmedik. Çok güzeldi ilişkimiz.
Devam etseydi eminim daha da güzelleşirdi
Mesele şu ki erkek arkadaşım yaklaşık bir yıl önce işten ayrıldı.
Bir müddet işsiz güçsüz kaldı. Sonra şimdiki işini kurdu.
Öyle kolay olmadı tabi. Ne yapacağını bilemedi en başta.
Sonra ailesi hiç destek olmadı. Hep inşallah maşallah diyip durdular
Sonunda kavga dövüş ablası kredi çekilmesine ikna oldu da iş kuruldu.
Yazdıkça aklıma geliyor o günler. Birlikte monte ettik rafları. Sildik yerleştirdik.
Vitrin düzdük. Cam sildik. Nasıl heyecanlı nasıl mutluyduk. Neyse işler iyi gitmedi.
Ne borçlar ödene bildi ne dükkan kar edebildi. Kirayı bile zar zor çıkarıyor
Bu aşamada evlilikte hep ertelendi tabi. Ben herşeye rağmen terketmedim onu.
Yanında kaldım sahip çıktım destek oldum. O da kalbimi hiç kırmadı. Allahı var bir kere inciltmedi.
Öyle böyle derken 2 yıl geçti işte. Değişen bişey yok. Ailesi hala destek değil.
Artık istenmediğimi düşünmeye başladım. Bir ev var. Onu satıp borcunu ödeyebilir işini kurtarabilir ve yuvasını kurabilir
ancak aile özellikle abla razı gelmiyor. Bende dedim zaten. yapma öyle bişey. Evlenipte duymak istemem kimseden sizin yüzünüzden malımızdan olduk diye. İnsan oğlu çiğ süt emmiş herşeyi der
Bugün gittim yanına. Dedim hiç umudum yok. Olmayacak bu iş.
Sende üzme kendini yorma artık. Nasip değilmiş demek
Daha öncede konuşmuştuk buna benzer şeyler. Az çok fikrimi biliyordu zaten. Sustu birşey demedi. Ne desinki garibim.
İçim acıyor kızlar ağlayıp duruyorum. emeklerim hayallerim umutlarım .. severken ayrılmak ne zormuş meğer
severken sevdiğini ardında bırakıp gitmek ne zormuş. Ailesine kırgınım hiç destek olmadılar. Hemde hiç!
Sözde çok seviyorlar beni. Kafam çok karışık..
Diyorum ki bekle dicha biraz daha sabret belki belki bir mücize olur da düzelir herşey.
Aynı anda başka bir ses çınlıyor kulağımda geç bile kaldın kızım topla tası tarağı al yüreğini git.
Onunda içi yanıyor biliyorum. Kızgın değilim zaten sitem etmem ona. Canım o benim bebeğim. Ailesine kırgınım..
Kısacası borç harç iyi gitmeyen işler desteği olmayan aile öyle böyle derken veda etmek zorundayız birbirimize..
Kafam karışık dolayısıyla yazdıklarımda karışık olabilir. Kusura bakmayın. Yorumlarınıza ihtiyacım var. Bir anda herşeyi yazamadım tabi. Ağır geliyor be severken böylesi güzel anlaşırken maddi imkansızlık nedeniyle ayrılmak! Çok ağır geliyor. Ne günler geçirdik birlikte.
Ne hayallerimiz ne umutlarımız vardı be olmadı olmadı işte.
(Benimle benzer durumda olan bu durumu atlatan aşan varsa desteğinize ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler
