Liseye giderken bi eğitimci kızı vardı arkadaşımız babam dışarıya karşı çok iyimser gibi ama bana hep hakaret eder dedi. Bi gün bize bunu ispatlamak için babasını aradı arkadaşlarla bi yere gidebilir miyiz demek için biz onun için konuşacaktık verdi telefonu bize adam bir kibar ki anlatamam ne dersek anlayışlı konuşuyor sonra kıza verdik telefonu ve yaklaşın dedi işaretle, telefona yaklaştık
ne var bunda bu kadar. o anlık utanç duyardım ben olsam ama on dakikaya kalmaz kendi kendime bu durumla eğlenmeye başlardım. hepimizin başına talihsizlikler geliyor böyle şeyler çok normal kimsenin bunu kafaya takıcağını sanmıyorum.
Psikolojik destek alın mutlaka. İnsanın bilinçaltı acayip etkiliyor tüm yaşamını. Olumlu düşünün, birazda kabullenin ne olacaksa olsun gözüyle bakın bazen rahatlatıyor insanı.
Amaaaan kafanıza bile takmayın böyle şeyleri, yol karıştıran ilk kişi değilsiniz, bakın size ne anlatacağım kafanız dağılsın, annemin arkadaşı evine dönerken bir aileyle karşılaşıyor, aile İstanbul'a yeni gelmiş, şehri hiç bilmiyorlarmış, çocukları sınava girecekmiş, sınav yerini öğrenmek için keşif amaçlı gelmişler hangi araca binmeleri lazım vs yoldan geçenlere sorulur ya, duraktaki bu ablamıza soruyorlar, abla aaa benim evimde o tarafta, gelin benimle, benim bineceğim araca bineceksiniz, ben size ineceğiniz durağı söyleyeceğim diyor, abla önde aile arkada otobüse biniyorlar, abla durumun heyecanıyla otobüsleri karıştırmış olacak ki Avrupa yakasına giden otobüslere biniyor farkında bile değil, ne zaman ki Boğaz köprüsünü geçiyorlar jetonu düşüyor, aileyle birlikte köprü sonrası ilk durakta iniyor aileden özür diliyor, başka bir araca biniyorlar FSM'den geçiyorlar, inecekleri yere geldiklerinde abla burada inmelisiniz diyor, aile teşekkür ederken bizim abla bozuntuya vermeden, sayemde İstabul'un bütün köprülerini geçtiniz diyor
Şimdi söyle bana bundan ala mallık varmı
Amaaaan kafanıza bile takmayın böyle şeyleri, yol karıştıran ilk kişi değilsiniz, bakın size ne anlatacağım kafanız dağılsın, annemin arkadaşı evine dönerken bir aileyle karşılaşıyor, aile İstanbul'a yeni gelmiş, şehri hiç bilmiyorlarmış, çocukları sınava girecekmiş, sınav yerini öğrenmek için keşif amaçlı gelmişler hangi araca binmeleri lazım vs yoldan geçenlere sorulur ya, duraktaki bu ablamıza soruyorlar, abla aaa benim evimde o tarafta, gelin benimle, benim bineceğim araca bineceksiniz, ben size ineceğiniz durağı söyleyeceğim diyor, abla önde aile arkada otobüse biniyorlar, abla durumun heyecanıyla otobüsleri karıştırmış olacak ki Avrupa yakasına giden otobüslere biniyor farkında bile değil, ne zaman ki Boğaz köprüsünü geçiyorlar jetonu düşüyor, aileyle birlikte köprü sonrası ilk durakta iniyor aileden özür diliyor, başka bir araca biniyorlar FSM'den geçiyorlar, inecekleri yere geldiklerinde abla burada inmelisiniz diyor, aile teşekkür ederken bizim abla bozuntuya vermeden, sayemde İstabul'un bütün köprülerini geçtiniz diyor
Yaptığın hatadan dolayı kendini gizlemene gerek yok ki. Çünkü insanız ve hata yapabiliriz. Diyelim ki mal dediler. Bu onların hayatları boyunca hiç mallık yapmadıkları anlamına gelmez. Rahat ol. Burda herkes bir dökülse kimbilir ne hatalar yapılmıstır. Mesela ben gecen gün de yazmıstım. Seneler önce cafe çıkısı eşim diye başka adamın koluna girmiştim
Hatta bir arkadaşım bebek tedavisi görürken ona bir çay ismi vermişler onu al diye. O da bulamamış. Bana dedi ki sen de bakarmısın evinin yakınlarındaki aktarlardan. Tamam dedim demez olaydım. Çayın adını unuttum ama sevgili arkadasım bana çayın adı peyronie çayı dedi. Yanlış yazmış çayın adını. Tabi ben aktara gittim. Sordum aktar bana hiç öyle bir çay duymadım dedi. Paketinin resmi var mı dedi. Dedim internetten bakalım. Adam da yanımda ben bi güzel google yazdım. Meğerse bu erkeklerde olan bir hastalığın adıymış. Ve google da çıkan fotolardan dolayı yerin dibine girdim.
Rica ederim ne demekajsnsj merak edip baktım ben de offf haklısınız ya dün gözümü açamadım utançtan ama bugun hafifledim. Teşekkür ederim
vallaha hiç takma bak beterin beteri var.
Rahatlayın ve insanların sizi nasıl gördüğüne aldırış etmeyin, babanız konusuna hiç girmeyeyim bile zira sizde yarattığı travma affedilir türden değil hiçbir ana baba böyle yapmamalı ama şunu da unutmayın siz eğer özgüvenli biri olursanız kimse sizi çok afedersiniz siz yazdığınız için yazıyorum mal gibi göremez.
samimi
'ninde yazdığı gibi hepimiz yaşıyoruz böyle anları, herkes yazsa gülmekten kırılırız.
Maalesef işte bir insan dünyaya getirip afedersiniz ağzına etmek hakkını kendinde bulan baba müsveddeleri! Psikolog anca çözer
ilk başta bir aynanın karşısına geçip kendinize bakın gözlerinizin içine sizde anneniz, babanız, yolda yürüyen, okulda ders anlatan, çalıştığınız kurumda amirlik yapan herkes gibi etten kemiksiniz.bunun farkına varın .kendinize zulmetmeyin
bu mu , inanın o servis dünya üstünde daha nelere şahit olmuştur aklınız almaz
