-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Mantığım başka kalbim başka şeyler söylüyor:(( Seviyorum ama..
- Konu Sahibi z1d
- Başlangıç Tarihi
- 6 Mart 2018
- 1.726
- 1.108
- 83
- 19 Mayıs 2020
- 48.293
- 217.529
- 598
Neden böyle düşündünüz acaba
Şak diye evlilik vs beklemiyordum zaten ama bazı şeylerin bilincinde olmayı, o olgunluğu arıyordum:/
- 6 Mart 2018
- 1.726
- 1.108
- 83
Uzak mesafeden ilişki yürütüyor. Tembeldir ve biraz asosyal çekingendir. İlişkisiylede internet üzerinden tanıştı. O yüzden o olduğunu düşündüm.
Ancak yeni de olsa bir işe girdi ve yakında sevgilisini görmeye gidecekmiş. O yüzden bilemedim tutmayan yerler de var. Kardeşim 18 yaşında bu da tutmuyor mesela
- 9 Ocak 2012
- 15.626
- 30.332
- 798
En azından işe girmiş cok da tembel değilmiş..bir de düşün 23 yaşında ve hiç çalışmamış ve hâlâ çalışmak gibi düşüncesi yok:d
- 19 Mayıs 2020
- 48.293
- 217.529
- 598
- 10 Ekim 2021
- 1.797
- 2.629
- 83
- 37
Öncelikle mantığını dinle. Çünkü sana uygun biri değil. Maddi manevi seni ileriye götürecek biri değil. Kafana yatmayan şeyi kestirip at. Bir kaç gün üzülürsün. Yıllarca üzülmektense böylesi daha iyi. Ayrıca yüz yüze görüşme olmamış. Korkak birisi. Korkaklarla yola cikilmaz. Acabalarla yola çıkılmaz. Seni yarı yolda bırakır. Bir insan seviyorsa isterse arasında dağlar olsun hiç önemi yok. Şehirler farklı imiş vs bunlar işin hikaye kısmı. Öyle aileler var ki ailesine uyduğu için gidip şehir dışından gelin getiriyor. Bu kişiden sana fayda olmaz. Seninkisi duygusal boşluk.Yaklaşık 1 sene önce sanaldan biriyle tanıştım. Başka şehirlerdeyiz. Onunla konuşurken çok mutlu hissediyordum. Hayatımda bir ilişki yapmaya hazır olmadığım bir dönemdi ve özellikle uzak mesafenin benim için sorun olacağını bilmeme rağmen bir kez olsun denemek istedim. Ancak olmadı. Başlarda onun hataları vardı, telefonla konuşmaya çekiniyormuş bana zaman ver diyip duruyordu. Kendimi çok değersiz hissetmiştim çünkü ben onunla gerek görüntülü gerekse normal telefonlaşmak istiyordum. En sonunda dayanamadım ve ilk ayrılık sebebimiz bu oldu. Ona sebeplerimi söylerek ayrıldım. Sonra o bana ulaşmaya devam etti, düzeleceğini söyledi ve bende zaten hâlâ hoşlanıyordum. Bize bir şans daha verdim. Bu sefer gerçekten eskiye nazaran değişmişti. Ama ben yine de iyi hissetmiyordum, her şeyin benim zorlamamla olduğunu düşünmeye başladım. Üstelik bu kişinin hayatta bir beklentisi çok yoktu, fazla sosyal değildi ve tembeldi de.. Yani beni ileri götürecek biri değil aksine yerimde sayıklamama sebep olacak veya geriye çekecek biriydi. Bunlar gözüme batmaya başladı ve sonrasında da dini açıdan da yanlış yaptığımı anladım. Zinaya yaklaşıyordum ve içim hiç rahat değildi. Bu huzursuzluk bende takıntıya dönüştü..Kültürel anlamda da anlaşabilir miydik bilmiyorum. Ayrım yapıyor değilim yanlış anlaşılmasın ancak beni zorlardı, bakış açılarımız tutmuyordu. Ben bir süre sonra olaylara daha dini yönden baktığımı anladım o ise cumaya dahi gitmeye üşenen, zorla giden biriydi. Duygularım ona çekilirken mantığım onunla uzun soluklu bir ilişki yaşamayacağımı söylüyordu. Onu üzmek de hiç istemiyordum çünkü ona gerçekten değer veriyordum, hâlâ da veriyorum. Ancak böyle de yapamadım, ikinci kez tüm sebepleri açıkça söyleyerek ayrıldım. Bana yine ulaşmaya başladı. Asla anlam veremedim, ona sebep sunarak 2 defa kendisinden ayrılmış birine insan neden ulaşırdı? Ben de hatalayım, kabul ediyorum. Hiçbir yerden engellemedim, çünkü habersiz kalmak istemiyordum. O yazıyordu, ben olmaz diyordum ancak bir süre ancak reddebildim. İletişimi kesmek istemiyormuş, kesince daha çok üzülüyormuş. Ama konuşmaya devam ederek nasıl olabilirdi? Bir şekilde yine beni ikna etti. Dediğim gibi onu hâlâ sevdiğim için yelkenlerim suya iniyor, ama mantıken olabileceğine inanmıyorum. Soğuk yapmaya çalışıyorum, olmuyor. Ona umutlanmaması gerektiğini hatırlatıyorum ama biliyorum ki ben irade gösteremedikçe bu mümkün değil. O, umutlanmadığını söylüyor, akışına bırakmış, ben de düşünmemeliymişim, üzülmeyi kabul etmiş, kendisi sorun etmiyormuş. Bana söyledikleri bunlar. Yine de benimle çok ilgili, benimle alakalı ayrıntıları asla unutmuyor. İkinci defa ayrıldık ve ona rağmen iletişimi koparamadık. Bu durum beni huzursuz ediyor, defalarca ona söyledim. Kendisi için sorun değilmiş, ben de o sorun değil deyince bırakamıyorum. Fazla toxicleştiğimizi farkındayım. Bugün ona mesafe koymamız gerektiğini söyledim ama kendimi yine de çok kötü hissediyorum. Hem günah işlediğim için, hem birinin duyguları ile oynuyor gibi hissettiğim için, hem kendi irademe söz geçiremediğim için...Onu ve kendimi en az üzecek şekilde bu ilişkiye nasıl son verebilirim? Onun beni bıraktığını bilsem gerçekten hiçbir şekilde ulaşmam. Ama ne dersem diyim bırakmıyor, sevdiğini söylüyor. Ben de hem inanmak istiyorum hem de yüzsüzlük geliyor ve güvenemiyorum. Nasıl yapacağım? Kafayı yiyecek gibi hissediyorum. Mantığım başka, kalbim başka şey söylüyorsiz olsanız ne yaparsınız, severek bitirmeye çalışıyorum.
23ünde olup neler yapan adamlar da var yani, ben beklentimi yanlış insanda aradım sanırım
- 19 Mayıs 2020
- 48.293
- 217.529
- 598
Her gün evde oturmadıkları kesin, bir düzenleri olsun diye uğraşanı da, evlilik sorumluluğunu üstleneni de var, yani herkes laylaylom da değil olsa bile bu kadar gamsızlık bilemedim ben ilk defa karşılaştığım için tuhaf gelmiş olabilir
- 12 Temmuz 2022
- 25.018
- En iyi cevaplar
- 3
- 80.714
- 528
Beyin gelişimi 26'ya kadar sürüyor hatta, ergenlik bitti dense de bence daha yolu var beyefendide
- 19 Mayıs 2020
- 48.293
- 217.529
- 598
- 6 Mart 2018
- 1.726
- 1.108
- 83
- 19 Mayıs 2020
- 48.293
- 217.529
- 598
Çocuğu bi uzmana falan götürün yav, erkek bu. Yarın canı evlenmek isteyecek, nasıl olacak öyle? O arkadaşı bir ömür onunla çalışamaz ki.
- 6 Mart 2018
- 1.726
- 1.108
- 83
Haklısınız. Benimle kimse yaşamaz diyip evlenmeyi de düşünmediğini söylüyor. Bir hayvan alıp onunla yaşayacakmış. Üni kazandı. Sırf başka şehirde kazandı diye gitmek istemiyor. Yakında bir yer kazandı oysa ki. Sosyofobi gibi birşey ama çok ağır boyutta değil. Asosyal ama
Hayır, zaten hemen evlenmek gibi bir düşüncem yoktu ancak 1-2 senede mümkün olabilirdi ama karşımdaki kişinin 1-2 senede dahi hazır olacağına inancım yok
