- 19 Haziran 2014
- 1.082
- 953
- 208
Aslında ne tam çıkar evliliği, ne de tam mantık evliliği...
İki örnekte de tek bir ortak nokta var ki işin aslının görülmesine engel oluyor. O da adamların ikisinin de nişanlılık öncesi ve sonrasında maddi durumu, belirli ihtiyaçları fazlasıyla karşılayabilecek düzeydeydi. Yaşamlarında ekstra maddi beklentilerinin olmamasıydı.
Birinci örnekteki arkadaş, eşini seviyor, ama adamı tam olarak tanıyamadı. Evlenirken şunu düşündü, ^^eh ben bu adamı çok seviyorum, parası da var daha ne olsun^^ Kimse karşılık olarak biraz da adam olsun demedi. onu tam tanımadığının farkındaydı, bildiği tek bir şey vardı ki adamı seviyorum, parası var, beklemeye daha fazla uzatmaya gerek yok. Ama dediğim gibi şimdi adam elden gitmesin, işi de bıraktım, yeniden bir yaşam kuramam gibi sebeplerden devam ediyor.
İkinci bayansa, modern görücü usulu tanıştılar. Birbirinden hoşlandılar, adam zaten evlilik istiyordu, bizimki de eşinden çok hoşlandı, ehh dedi bu beni sıkmaz zorlamaz, ben bununla evlenirim. Sorun şu ki o da tanımadan etmeden evlendi. İki geyik muhabbeti edebildiler diye, kafa dengi olduğunu sandı...
Üstüne birde beklenmedik maddi sıkıntılar eklenince, seyreyle cümbüşü... Hep bir bileydim lafları...
Bir tanıdığım demişti, çok haklı bulurum.
Evlilik masaya benzer diye, Birinci ayakta gönül birlikteliği olmalı, iki taraf ta birbirini sevmeli.
İkinci ayakta beden birlikteliği olmalı, iki tarafta birbirini çekici bulmalı.
Üçüncü ayakta, maddi birliktelik olmalı, iki tarafında benzer kaynak kullanım alışkanlıkları ve görgüleri olmalı.
Dördüncü ayakta, kafa birlikteliği olmalı, geçmiş-gelecek, hayaller-umutlar, inançlar bir olmalı. Olamıyorsa en azından saygı duyabilecek akıla sahip olmalılar.
Eğer ki bu ayaklardan biri eksikse, o masa sallanır.
Ben bunu anlattığımda, ikisi de bana aha böyle bakmıştı
sonrada böyle yapmıştı
Sonuç ortada...