- 7 Temmuz 2016
- 266
- 134
- 103
- Konu Sahibi Lizzie8919
-
- #1
Merhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum