@Beste78 @Armin ben de bu kafaya takma, mevcut hayatını köreltme mevzusunu farklı şekilde yaşamıştım sonra atlattım neyse ki. İlk bebek fikri ortaya çıkınca, hem heveslenmiş hem de 'e ya şimdi de isteyip olmazsa' diye korkmuştum çünkü konu açılmıştı bir kez, beklenti oluşmuştu. O zaman mevcut hayatım bana sıkıcı gelmişti bir anda, 'yaa yıllardır sahi nasıl böyle yaşamışız' durumuna gelmiştim. Sabırsızlaşmıştım, asla günü yaşayamıyordum. Eşimin kaderciliği gözüme batıyordu. Denemeler 6.ayı bulunca artık sömestr tatilinde sanki kadere rest çeker gibi zorla masraflı bir seyahat ayarladım. Yeter, koyverecem dedim, hop hamile olduğum ortaya çıktı. Tatile yine gittik ama içim rahatsız, çok yorulmamaya çalışarak, portakal suyu içip peynirli pizza yiyerek geçirdim tatili. Sonra da düşük oldu üstelik. Çok üzüldüm ama aklım da başıma geldi. Gül gibi hayatım var ya neden tüm motivasyonum bu oldu ki dedim. Bence iyi dedim. Neden diyorum bunları, yani hani dendiği gibi bu konuyu düşünmemek mümkün değil ama hayatımızın geri kalanındaki keyiflere de yine hakkını verirsek bu konunun stres etme payı azalıyor. O yüzden rahat bırakın kendinizi bence de.