- 8 Eylül 2013
- 2.322
- 3.501
- 133
annem ve babam kısa bir süre önce boşandı..
sebep şiddetli geçimsizlik dendi tek celsede bitti..
kimseye sormadan sorgulamadan el sıkışıp ayrıldılar.
annemin hayatında biri vardı biliyodum.. öğrendiğim anda annemden nefret etmeye başladım.işten gelirdi yorgun argın bilgisayarın başına geçip onunla konuşup mutlu olurdu ama bizim yanımızda gülmezdi.
babam işten gelirdi bizimle ilgilenir sohbet ederdi anneme karşı soğuktu ilgisizdi ama severdi bilirdim.
bir gün anneme bi mektup yazdım.. yaşadığı ilişkiyi bildiğimi ve bu şekilde giderse beni kaybedeceğini söyledim kısa bir süre sonrada üniversiteyi kazandım ve yanlarından taşındım..
uzaktayken herşey iyiydi tatillerde benim için kavga etmeyip iyi şekilde devam ettiriyolardı herşeyi..
sonra bir gün babam aradı..
mektubu bulmuş.
annem okuduktan sonra atmamış saklamış tesadüf babamda görmüş..
bu ne dedi ne biliyosun anlat dedi.
ne biliyosam anlattım ağlaya ağlaya..
babam ağlama dedi 25 yıllık evliliğimi bi hataya yıkacak değilim dedi.
annemle konuştular evdeki interneti kestiler söz verildi herşey yoluna girsin diye çaba gösterdi babam..
yaklaşık bir sene sonra bi gece kardeşim aradı ağlıyo..
noldu dedim annemle babam tartışıyolar nolur atla gel dedi.
anneme gece yarısı bi mesaj..
bi adamdan.
babamın dediğine göre hoş karşılanamayacak kadar gereksiz bi mesajmış.
apar topar kimseye bu yaşananlar söylenmeden ilişkileri bitti.olabildiğinde hızlı bi şekilde evini taşıdık ve boşandılar.
geçen otururken dedim anneme neden yaptın bunu diye.. anlayamazsın daha küçüksün dedi halbuki onun bilmediği kadar büyümüştüm.. yatak odası anlatılmaz kızım baban evli kalınacak bi adam değildi dedi iyi bir babaydı ama iyi bi eş değildi dedi.. zorla evlendirdiler daha 16 yaşındaydım gençliğimi yaşamadım dedi..
ne döver ne söver evet ama evlilik bununla yürümüyo dedii.. saatlerce anlattı hem anlattı hem ağladı..
herşeyi anlarımda hayatına birini sokmanı anlayamıyorum dedim.. al bak mesajlara ddi adamın mesajlarını saklıyomuş hala..
mesajar liseli aşıklar gibi sevgi sözüklerinden oluşuyo aşk kokuyo..
yemin etti buluşmadım bile dedi iş yerinde tanıştım sadece mesajlaştık dedi.. pişman değilim dedi. sizin için üzgünüm bunları yaşadığınız için ama iyiki ayrıldık dedi..
neyse boşandılar kısa bir süre sonra babamın hayatında biri olduğunu öğrendim.. seninle tanıştırmak istiyorum dedi şok oldum..
ama o yaşadıklarından sonra babam mutluydu ve onu kırmamak için kabul ettim kardeşim kabul etmedi ve tanışmadı..
kadınla tanıştım babamın gözünün içine bakıyo aşkım canım diyo ilaç saatlerini hatırlatıyo eliyle yemek yediriyo seviyo çok seviyo..
kıskandım annem yerine başka bi kadın var ama annem hiç böyle olmadı ki dedim sonra..
anneme anlattım içten içe anneme kin besliyodum acı çeksin istiyodum..
mutlu oldu.ona böyle biri lazımdı kızım sakın sorun çıkarmayın dedi..
geçen gün annemin face hesbına girdim baktım hareket dökümüne gecenin bi vakti hemen hemen her gün babama bakıyo..
o kadar üzülüyorum ki..
annemin hayatında şuan kimse yok zaten olsa söylemekten çekinmez..kardeşim ve bana yönelmiş durumda acaba pişman mı diyorum hayır pişmanda değil.. kardeşim göçebe gibi bi orda bi orda yaşıyo..
diyorum o mektubu yazmasaydım ayrılmayacaklardı ayrılmasalardı daha mı iyiydii.. babam mutlu evet ama annem iyice zayıfladı üstelik istesem bile eskisi kadar yakın olamıyorum ona.. anlamak istiyorum destek olmak istiyorum ama yapamıyorum..
dert midir bilmem ama paylaştıkça azalıyo sanırım insanın derdi..
sebep şiddetli geçimsizlik dendi tek celsede bitti..
kimseye sormadan sorgulamadan el sıkışıp ayrıldılar.
annemin hayatında biri vardı biliyodum.. öğrendiğim anda annemden nefret etmeye başladım.işten gelirdi yorgun argın bilgisayarın başına geçip onunla konuşup mutlu olurdu ama bizim yanımızda gülmezdi.
babam işten gelirdi bizimle ilgilenir sohbet ederdi anneme karşı soğuktu ilgisizdi ama severdi bilirdim.
bir gün anneme bi mektup yazdım.. yaşadığı ilişkiyi bildiğimi ve bu şekilde giderse beni kaybedeceğini söyledim kısa bir süre sonrada üniversiteyi kazandım ve yanlarından taşındım..
uzaktayken herşey iyiydi tatillerde benim için kavga etmeyip iyi şekilde devam ettiriyolardı herşeyi..
sonra bir gün babam aradı..
mektubu bulmuş.
annem okuduktan sonra atmamış saklamış tesadüf babamda görmüş..
bu ne dedi ne biliyosun anlat dedi.
ne biliyosam anlattım ağlaya ağlaya..
babam ağlama dedi 25 yıllık evliliğimi bi hataya yıkacak değilim dedi.
annemle konuştular evdeki interneti kestiler söz verildi herşey yoluna girsin diye çaba gösterdi babam..
yaklaşık bir sene sonra bi gece kardeşim aradı ağlıyo..
noldu dedim annemle babam tartışıyolar nolur atla gel dedi.
anneme gece yarısı bi mesaj..
bi adamdan.
babamın dediğine göre hoş karşılanamayacak kadar gereksiz bi mesajmış.
apar topar kimseye bu yaşananlar söylenmeden ilişkileri bitti.olabildiğinde hızlı bi şekilde evini taşıdık ve boşandılar.
geçen otururken dedim anneme neden yaptın bunu diye.. anlayamazsın daha küçüksün dedi halbuki onun bilmediği kadar büyümüştüm.. yatak odası anlatılmaz kızım baban evli kalınacak bi adam değildi dedi iyi bir babaydı ama iyi bi eş değildi dedi.. zorla evlendirdiler daha 16 yaşındaydım gençliğimi yaşamadım dedi..
ne döver ne söver evet ama evlilik bununla yürümüyo dedii.. saatlerce anlattı hem anlattı hem ağladı..
herşeyi anlarımda hayatına birini sokmanı anlayamıyorum dedim.. al bak mesajlara ddi adamın mesajlarını saklıyomuş hala..
mesajar liseli aşıklar gibi sevgi sözüklerinden oluşuyo aşk kokuyo..
yemin etti buluşmadım bile dedi iş yerinde tanıştım sadece mesajlaştık dedi.. pişman değilim dedi. sizin için üzgünüm bunları yaşadığınız için ama iyiki ayrıldık dedi..
neyse boşandılar kısa bir süre sonra babamın hayatında biri olduğunu öğrendim.. seninle tanıştırmak istiyorum dedi şok oldum..
ama o yaşadıklarından sonra babam mutluydu ve onu kırmamak için kabul ettim kardeşim kabul etmedi ve tanışmadı..
kadınla tanıştım babamın gözünün içine bakıyo aşkım canım diyo ilaç saatlerini hatırlatıyo eliyle yemek yediriyo seviyo çok seviyo..
kıskandım annem yerine başka bi kadın var ama annem hiç böyle olmadı ki dedim sonra..
anneme anlattım içten içe anneme kin besliyodum acı çeksin istiyodum..
mutlu oldu.ona böyle biri lazımdı kızım sakın sorun çıkarmayın dedi..
geçen gün annemin face hesbına girdim baktım hareket dökümüne gecenin bi vakti hemen hemen her gün babama bakıyo..
o kadar üzülüyorum ki..
annemin hayatında şuan kimse yok zaten olsa söylemekten çekinmez..kardeşim ve bana yönelmiş durumda acaba pişman mı diyorum hayır pişmanda değil.. kardeşim göçebe gibi bi orda bi orda yaşıyo..
diyorum o mektubu yazmasaydım ayrılmayacaklardı ayrılmasalardı daha mı iyiydii.. babam mutlu evet ama annem iyice zayıfladı üstelik istesem bile eskisi kadar yakın olamıyorum ona.. anlamak istiyorum destek olmak istiyorum ama yapamıyorum..
dert midir bilmem ama paylaştıkça azalıyo sanırım insanın derdi..