- 28 Ocak 2017
- 727
- 577
- 53
Merhaba kızlar..
Çok çok yorgun bi fizik ve ruh ile yazıyorum sizlere..
65 günlük bi meleğim var şükürler olsun.
Kolik bi bebek aksam 6dan gece 1e kadar asla sakinleşmeyen ve ağlayan bi bebis..
Ama olsun bu bi sürec ve bitecek biliyorum ve ona her baktığımda şükrediyorum..
Fakat asıl sorun esim..Beni gercekten cok zorluyor.
O gündüz calısıyo ben izindeyim bebis tüm gün benimle..
Öyle kapıdan girse de kucagına atsam gibi bi huyum yok ama aksam gelir iki alır sever gezdirir az huysuzlanınca emzir altını ac uyut gibi sözlerle bana geri verir..
Hiç sorun degil alırım kuzucugumu sakinlestirmeye calısırım sarkı söylerim bi sekilde uyku zamanına kadar bas ederim..
Ta ki persembe aksamına kadar..
Geldi esim aksam az gezdirdi bana verdi o arada cok agladı melegim..
Ben de tvyi falan gösterdim sustu biraz falan o arada esim her zamanki gibi telefonundaki salak sacma oyuna dalıp gitmisti agız ucuyla alayım mı gibi bisey dedi..
Yok dedim sustu da sen iki kelime et daldın gittin falan..
Hemen gözlerini belerterek baktı ver diyorum vermiyosun sonra da laf ediyosun falan bi süre söylendi sesini yükselterek..
Ben de cocugu al demedim iki kelime et konusalım manasnda dedigimi belirttim ama oyununa laf ettim ya tabi surat astı ben de cok sinirlendim.
Bi iki saat sonra küs müyüz her seye küsüyosun sürekli uzatıyosun gibi sacmaladı ama cidden hic konusasım yüzünü bile göresim yoktu cvp vermedim bundan sonra ben de uzatacam dedi ve uyudu..
Simdi üc gündür konusmuyoruz ama işin beni en cok üzen yanı bu üç gün içinde meleğime bi kez bile dokunmadı babası..
Aklım almıyor nasıl durabilir ya böyle bi nsan degildi..
İnsan alıp sevmez mi koklamaz mı onun ne sucu var.
Yarın kuzum büyüdügünde kavga ettiğimizde onunla da mı konusmayacak
Nasıl yani ya ben gercekten bu noktaya cok cok takıldım..
Çok çok yorgun bi fizik ve ruh ile yazıyorum sizlere..
65 günlük bi meleğim var şükürler olsun.
Kolik bi bebek aksam 6dan gece 1e kadar asla sakinleşmeyen ve ağlayan bi bebis..
Ama olsun bu bi sürec ve bitecek biliyorum ve ona her baktığımda şükrediyorum..
Fakat asıl sorun esim..Beni gercekten cok zorluyor.
O gündüz calısıyo ben izindeyim bebis tüm gün benimle..
Öyle kapıdan girse de kucagına atsam gibi bi huyum yok ama aksam gelir iki alır sever gezdirir az huysuzlanınca emzir altını ac uyut gibi sözlerle bana geri verir..
Hiç sorun degil alırım kuzucugumu sakinlestirmeye calısırım sarkı söylerim bi sekilde uyku zamanına kadar bas ederim..
Ta ki persembe aksamına kadar..
Geldi esim aksam az gezdirdi bana verdi o arada cok agladı melegim..
Ben de tvyi falan gösterdim sustu biraz falan o arada esim her zamanki gibi telefonundaki salak sacma oyuna dalıp gitmisti agız ucuyla alayım mı gibi bisey dedi..
Yok dedim sustu da sen iki kelime et daldın gittin falan..
Hemen gözlerini belerterek baktı ver diyorum vermiyosun sonra da laf ediyosun falan bi süre söylendi sesini yükselterek..
Ben de cocugu al demedim iki kelime et konusalım manasnda dedigimi belirttim ama oyununa laf ettim ya tabi surat astı ben de cok sinirlendim.
Bi iki saat sonra küs müyüz her seye küsüyosun sürekli uzatıyosun gibi sacmaladı ama cidden hic konusasım yüzünü bile göresim yoktu cvp vermedim bundan sonra ben de uzatacam dedi ve uyudu..
Simdi üc gündür konusmuyoruz ama işin beni en cok üzen yanı bu üç gün içinde meleğime bi kez bile dokunmadı babası..
Aklım almıyor nasıl durabilir ya böyle bi nsan degildi..
İnsan alıp sevmez mi koklamaz mı onun ne sucu var.
Yarın kuzum büyüdügünde kavga ettiğimizde onunla da mı konusmayacak
Nasıl yani ya ben gercekten bu noktaya cok cok takıldım..