- 14 Mart 2015
- 20
- 11
- 41
- Konu Sahibi aylanur2004
- #1
Ah ah geceler bana zindan oldu artık.. ne çok istemiştik halbuki seni .... hamileligimi ilk öğrendiğim gün hayatımdaki unutmayacağım en güzel günlerden biriydi dr dan çıktığımda havada uçuyordum hemen eşimi aradım oda çok mutlu oldu hersey yolundaydı tüm hamilelik belirtilerim vardı midem bulanıyor tiksinme oluyor göğüslerim şişiyor... herşey yolunda... 7. Haftaya girdik dr un yüz ifadesi değişti bi gariplik olduğunu anladım ne oldu bişey mi var yoksa dedim dr'um kalp atisi yook bebek gelismemis dedi içimi birisi kopardı sanki dünya başıma yıkıldı ne yazıkki ertesi gün kürtaj olmam gerektiğini söyledi hastaneden hıçkıra hıçkıra ağlayarak çıktım... ben ağlıyorum eşim ağlıyor. ... O gece hiç uyuyamadim meleğim le Son gecemdi eşimle birbirimize sarılıp ağladık eşim beni teselli ediyor ama içi onunda kan ağlıyor biliyorum... teselli ederken bana dedi ki bak dedi bebegimiz cennette olcak ve âhirette bize şefaat edecek biz onu genç yaşında görcez orda ... yinede dur durak bilmeden ağlıyordum... sabah olmuştu ve biz birazdan hastaneye gidecektik allahım ne ızdırap ... sonra oturdum bi yere elimi meleğime doğru götürdüm .... kokusunu alıyordum sanki anne ne olur ağlama diyordu... dedim şimdi babanla birlikte uzun bir yolculuğa çıkıcaz ben senin hep yanında olcam sakın korkma ... canın hiç yanmicak anne hep yanında bu bi ayrılık değil di .... ben onu kucağıma alıp opemedim ama çok sevdim meleğimi. .. hala unutamıyorum rabbim den sabır diliyorum .... biliyorum bu acıyı yaşayan sadece ben değilim rabbim Her annenin yardımcısı olsun .... " bu bi ayrılık değil " .......