Her şeyden zoru bu sözleri duymak zaten.
Allah yardimciniz olsun sifa versin yavrunuza insallah saglikla kucaklarsiniz.Her şeyden zoru bu sözleri duymak zaten.
Bebeğimde üç tane soft marker olduğunu söyledi doktor
Beyinde kist, kalpte parlaklık, bağırsakta hafif düzey parlaklık
Down riski var dedi fetal dna yaptırmamı söyledi, sonuç bekliyorum
Bende kızımı su bitmesi sonucu kaybettim ama kromozom bozukluğu vardı bizde çok kötü durumdaydi organlar
18 haftalıkti minigim Cok uzgunumBende kızımı su bitmesi sonucu kaybettim ama kromozom bozukluğu vardı bizde çok kötü durumdaydi organlar
minik yavrularimiza orda kavusuruz insallahLohusa depresyonu yaşıyor olabilirsiniz, düşük sonrası da oluyor, mutlaka bir uzmandan yardım alınMerhaba kızlar. icimi dökmek istiyorum. Neler yasadim son bir ayda hâlâ ne oldugunun farkinda degil gibiyim. Yillardir kavusmayi bekledigim yavrumu kaybettim. İcimi nasil tarif ederim bilmiyorum. Cok bekledik onu hamile oldgmu ogrenince havalara uctuk ama sevincimiz bile korky doluydu hep. 22 haftaya kadar hersey iyiydi . Konusuyordum oglumla herseyi anlatiyordum en cok babasina olan askimi ve dunyaya gelince onu nekadar cok sevecegimizi onunla neler yapacagimizi hayallerimizi anlattim. İcimde kiprastikca dunyalar benim oluyordu sevincim yere goge sigmiyordu. Oda yapacaktim ona en guzel seyleri alacaktim. Kundak alamadim kefen aldim oda yapacaktim mezarini yaptim icim cok aciyor. 22haftada suyu bitti gerilemeye basladi haftasi kaybedecegmizi soylediler alalim dediler izin vermedim o benimleyken nasil kiyardım kuzuma. Biraz hareket etmese annem gittinmi burdamisin diyordum cok gucsuzlesmisti ilk zamanlarkinden daha azaldi ama o an vuruyordu burdayim der gibi icim umut doluyordu. ama daha fazla dayanamadi savaşçi oglum. 27. haftada kalbi durdu son kez annesiyle vedalasti sonra bitti hareketleri . Hastaneye gittim kalp atisi alamadilar bi umut yalvardim bitmemis olsun gitmemis olsun diye ama gitti yavrum. sevemeden opemeden koklayamadan gitti ama dokunamadgm yavrm bukadar kucucukken bile nasil sevdirdi alistirdi kendine anlatamam. 17 saat suni sanci ile normal dogum yaptim o anim benim icin ayri bi travma oldu. Hem fiziksel hem ruhum acıyordu o sancilari cektim ama karnim kucagim bombos kaldi bosuna dogum yaptim. sonra bebegimin cenazesini verdiler s saclari simsiyahti bakmaya doyamadim hemen kapadilar sardilar defnettik .Oda hayali kurdugum yavrumun bi mezari var artik. Bi kac gun oldu tüm bunlara . Onu cok ozluyorum Elimi karnimda buluyorum sanki hareket edecek gibi bekliyorm farketmeden unutuyorum gittigini ne yasadigimin farkinda degil gibiyim cok aciyo icim bagira bagira aglayasim geliyor cennet kusu oldu bana sefaatci olacak diye teselli etmeye calisiyorum kendimi.. Ve simdi depresyonami girdim nedir durumum bilmiyorum bu olaylardan oncede esime aşiri duskun biriydim onsuz bi saniye duramiyorum bir gun ayri kalsak yillar gecmis gibi agliyorum cok ozluyorum yan odada durmasina tahammulum yok asiri seviyorum. Ama sanki bebegimi kaybettikten sonra bu halim on yirmi hatta yüz katına çikti. nefesim kesiliyo eşimide kaybedersem naparim gibi dusunceler sariyo icimi ve biliyorum Allah derki kimi benden cok seversen onu senden alirim. bu beni o kadar cok korkutuyo ki hayattan koptum. kendimi toparlayamiyorum . Yasadigim hersey ruya gibi geliyor gerck dışı gibi geliyor hayal aleminde gibiyim. cok tihaf hisler var icimde. Cennet cehennem kavrami ölüm sonsuzluk kavrami surei beynimi kurcalardi ama simdi beynimi yok edecek gibi korkulara sahibim. Beni esir aldi surekli korkuyorum yasamaktan ölmekten kaybetmekten sevdiklerimi en cok esimi yanindan bir saniye ayrilamiyorum işe gitmesin baska seyl ugrasmasin sadece yanimda dursun istiyorum Bakin normal degil biliyorum bu durumdan nasil kurtulacagim bilmiyorum gercek hayatta yok gibiyim . eşimde oyle oda bana zaten cok duskundu iyice artti. birbirimze cok aşik evlendik evlilik aski öldürmedi ustune yüzbinler kat aşk ekledi sanki 5 yil gecti bi gun onsuz uyuyamam . Simdi hic ayrilamaz olduk napacagmizi bilmiyoruz yasama dönemiyoruz herkes mi boyle ruyada gibi bizmi boyleyiz ne yasiyorz noluyor delircek gibiyim. Bi bilen eden anlayan varsa yardim etsin nolur
acisi hala icimdedir. Sanciyla normal dogum yaptim. Elim kucagim bombos kaldi. Odama gecirdiklerinde yan taraftan bebek sesleri geldikce kahroldum. Esim kendi elleri ile oglumun mezarini kaziyip defnetti. Per perisandik. Ama en buyuk destekcim yine esimdi. Onunla birlikte acimizi kalbimizz gömduk. Sonra rabbim 3 tane saglikli kizlarimi nasip etti
Piskologa gittim gecte olsa, sende git biraz zaman gecince. Rabbim yardimciniz olsun Acini en derinden hissediyorum. Bende ilk bebegime ogluma hamileyken ani kanama ve su gelmesiyle 25 haftalik civari kaybettim
gitmeyi dusunuyorum artik cok saolun İnşallah kavuşuruz cennette, çok şükür oğluma kavuştum sağlıkla 9 aylık oldu ama kızımın acısı hiç bitmedi, hala kız kıyafetlerine bakınca içim acıyorCok uzgunum
Merhaba Canim, öncelikle baṣiniz sagolsun. Yasadiklarin hic kolay degil, ve suanki durumun yani eṣinden ayri duramamak korku düskünlük bunlarda anormal degilki. Aci ikinizin acisi ve bu sizi iyice kenetledi o yüzden acinizi yaṣamakta dogal hakkiniz, biz ne yapiyoruz niye böyleyiz diye düsünme. Icinden geldigi gibi davran, yavrunun yasını tutuyorsun ve bu dünyadaki en büyük imtihanlardan biri bence. Bende birkac ay önce 10 haftalik bebegimi kaybettim, kalbi durdu birden ve ilacla evde düsügümü gerceklestirdim. Haftalarca cildirdim, kafamda sorular düsünceler, neden neden neden diye hergün agladim depresyonlardaydim cok kötüydüm ve benimki hareket etmiyordu ona ragmen bu kadar dibe inmistim. Karnina düstügü anda bir bag olusuyor, bir zaman sonra düsündüm dedimki veren de Allah alanda Allah ve kesinlikle benim bilmedigim bir Hayir vardir bunda. Tabu bunu diyene kadar aylar gecti ve kabullendim, belki benim kaldiramayacagim bir durumda dogacakti yada baska birsey bir sürü deli sorular ve zaman zaman yanliz kalirken yine düsünürüm. Bana bir arkadasim dediki; düsük yada ölen bebeklerden sonra hamile kalinca melek olan bebekten bir parcayla geliyormus 2. Bebek. Cok uzun yazdim özür dilerim. Umarim ifade edebilmisimdir kendimi. Kendine zaman tani, unutulmayacak ama ateṣi hafifleyecektir. Ona dualar et ve seni karsilayacagina inan❤ Allahim size güc kuvvet versin. Hersey iyi olacakMerhaba kızlar. icimi dökmek istiyorum. Neler yasadim son bir ayda hâlâ ne oldugunun farkinda degil gibiyim. Yillardir kavusmayi bekledigim yavrumu kaybettim. İcimi nasil tarif ederim bilmiyorum. Cok bekledik onu hamile oldgmu ogrenince havalara uctuk ama sevincimiz bile korky doluydu hep. 22 haftaya kadar hersey iyiydi . Konusuyordum oglumla herseyi anlatiyordum en cok babasina olan askimi ve dunyaya gelince onu nekadar cok sevecegimizi onunla neler yapacagimizi hayallerimizi anlattim. İcimde kiprastikca dunyalar benim oluyordu sevincim yere goge sigmiyordu. Oda yapacaktim ona en guzel seyleri alacaktim. Kundak alamadim kefen aldim oda yapacaktim mezarini yaptim icim cok aciyor. 22haftada suyu bitti gerilemeye basladi haftasi kaybedecegmizi soylediler alalim dediler izin vermedim o benimleyken nasil kiyardım kuzuma. Biraz hareket etmese annem gittinmi burdamisin diyordum cok gucsuzlesmisti ilk zamanlarkinden daha azaldi ama o an vuruyordu burdayim der gibi icim umut doluyordu. ama daha fazla dayanamadi savaşçi oglum. 27. haftada kalbi durdu son kez annesiyle vedalasti sonra bitti hareketleri . Hastaneye gittim kalp atisi alamadilar bi umut yalvardim bitmemis olsun gitmemis olsun diye ama gitti yavrum. sevemeden opemeden koklayamadan gitti ama dokunamadgm yavrm bukadar kucucukken bile nasil sevdirdi alistirdi kendine anlatamam. 17 saat suni sanci ile normal dogum yaptim o anim benim icin ayri bi travma oldu. Hem fiziksel hem ruhum acıyordu o sancilari cektim ama karnim kucagim bombos kaldi bosuna dogum yaptim. sonra bebegimin cenazesini verdiler s saclari simsiyahti bakmaya doyamadim hemen kapadilar sardilar defnettik .Oda hayali kurdugum yavrumun bi mezari var artik. Bi kac gun oldu tüm bunlara . Onu cok ozluyorum Elimi karnimda buluyorum sanki hareket edecek gibi bekliyorm farketmeden unutuyorum gittigini ne yasadigimin farkinda degil gibiyim cok aciyo icim bagira bagira aglayasim geliyor cennet kusu oldu bana sefaatci olacak diye teselli etmeye calisiyorum kendimi.. Ve simdi depresyonami girdim nedir durumum bilmiyorum bu olaylardan oncede esime aşiri duskun biriydim onsuz bi saniye duramiyorum bir gun ayri kalsak yillar gecmis gibi agliyorum cok ozluyorum yan odada durmasina tahammulum yok asiri seviyorum. Ama sanki bebegimi kaybettikten sonra bu halim on yirmi hatta yüz katına çikti. nefesim kesiliyo eşimide kaybedersem naparim gibi dusunceler sariyo icimi ve biliyorum Allah derki kimi benden cok seversen onu senden alirim. bu beni o kadar cok korkutuyo ki hayattan koptum. kendimi toparlayamiyorum . Yasadigim hersey ruya gibi geliyor gerck dışı gibi geliyor hayal aleminde gibiyim. cok tihaf hisler var icimde. Cennet cehennem kavrami ölüm sonsuzluk kavrami surei beynimi kurcalardi ama simdi beynimi yok edecek gibi korkulara sahibim. Beni esir aldi surekli korkuyorum yasamaktan ölmekten kaybetmekten sevdiklerimi en cok esimi yanindan bir saniye ayrilamiyorum işe gitmesin baska seyl ugrasmasin sadece yanimda dursun istiyorum Bakin normal degil biliyorum bu durumdan nasil kurtulacagim bilmiyorum gercek hayatta yok gibiyim . eşimde oyle oda bana zaten cok duskundu iyice artti. birbirimze cok aşik evlendik evlilik aski öldürmedi ustune yüzbinler kat aşk ekledi sanki 5 yil gecti bi gun onsuz uyuyamam . Simdi hic ayrilamaz olduk napacagmizi bilmiyoruz yasama dönemiyoruz herkes mi boyle ruyada gibi bizmi boyleyiz ne yasiyorz noluyor delircek gibiyim. Bi bilen eden anlayan varsa yardim etsin nolur
Cok tesekkur ederim.Umarım bundan sonra hersey iyi olur cok saolun.
Cok uzuldum ama yola devam etmek zorundasiniz.rabbim onu cennetine aldi.insallah bir tatli bebeginiz olsun.cok guzel anne baba olursunuz ona.ozaman onun sevgisi sizi de ferahlatir insallahMerhaba kızlar. icimi dökmek istiyorum. Neler yasadim son bir ayda hâlâ ne oldugunun farkinda degil gibiyim. Yillardir kavusmayi bekledigim yavrumu kaybettim. İcimi nasil tarif ederim bilmiyorum. Cok bekledik onu hamile oldgmu ogrenince havalara uctuk ama sevincimiz bile korky doluydu hep. 22 haftaya kadar hersey iyiydi . Konusuyordum oglumla herseyi anlatiyordum en cok babasina olan askimi ve dunyaya gelince onu nekadar cok sevecegimizi onunla neler yapacagimizi hayallerimizi anlattim. İcimde kiprastikca dunyalar benim oluyordu sevincim yere goge sigmiyordu. Oda yapacaktim ona en guzel seyleri alacaktim. Kundak alamadim kefen aldim oda yapacaktim mezarini yaptim icim cok aciyor. 22haftada suyu bitti gerilemeye basladi haftasi kaybedecegmizi soylediler alalim dediler izin vermedim o benimleyken nasil kiyardım kuzuma. Biraz hareket etmese annem gittinmi burdamisin diyordum cok gucsuzlesmisti ilk zamanlarkinden daha azaldi ama o an vuruyordu burdayim der gibi icim umut doluyordu. ama daha fazla dayanamadi savaşçi oglum. 27. haftada kalbi durdu son kez annesiyle vedalasti sonra bitti hareketleri . Hastaneye gittim kalp atisi alamadilar bi umut yalvardim bitmemis olsun gitmemis olsun diye ama gitti yavrum. sevemeden opemeden koklayamadan gitti ama dokunamadgm yavrm bukadar kucucukken bile nasil sevdirdi alistirdi kendine anlatamam. 17 saat suni sanci ile normal dogum yaptim o anim benim icin ayri bi travma oldu. Hem fiziksel hem ruhum acıyordu o sancilari cektim ama karnim kucagim bombos kaldi bosuna dogum yaptim. sonra bebegimin cenazesini verdiler s saclari simsiyahti bakmaya doyamadim hemen kapadilar sardilar defnettik .Oda hayali kurdugum yavrumun bi mezari var artik. Bi kac gun oldu tüm bunlara . Onu cok ozluyorum Elimi karnimda buluyorum sanki hareket edecek gibi bekliyorm farketmeden unutuyorum gittigini ne yasadigimin farkinda degil gibiyim cok aciyo icim bagira bagira aglayasim geliyor cennet kusu oldu bana sefaatci olacak diye teselli etmeye calisiyorum kendimi.. Ve simdi depresyonami girdim nedir durumum bilmiyorum bu olaylardan oncede esime aşiri duskun biriydim onsuz bi saniye duramiyorum bir gun ayri kalsak yillar gecmis gibi agliyorum cok ozluyorum yan odada durmasina tahammulum yok asiri seviyorum. Ama sanki bebegimi kaybettikten sonra bu halim on yirmi hatta yüz katına çikti. nefesim kesiliyo eşimide kaybedersem naparim gibi dusunceler sariyo icimi ve biliyorum Allah derki kimi benden cok seversen onu senden alirim. bu beni o kadar cok korkutuyo ki hayattan koptum. kendimi toparlayamiyorum . Yasadigim hersey ruya gibi geliyor gerck dışı gibi geliyor hayal aleminde gibiyim. cok tihaf hisler var icimde. Cennet cehennem kavrami ölüm sonsuzluk kavrami surei beynimi kurcalardi ama simdi beynimi yok edecek gibi korkulara sahibim. Beni esir aldi surekli korkuyorum yasamaktan ölmekten kaybetmekten sevdiklerimi en cok esimi yanindan bir saniye ayrilamiyorum işe gitmesin baska seyl ugrasmasin sadece yanimda dursun istiyorum Bakin normal degil biliyorum bu durumdan nasil kurtulacagim bilmiyorum gercek hayatta yok gibiyim . eşimde oyle oda bana zaten cok duskundu iyice artti. birbirimze cok aşik evlendik evlilik aski öldürmedi ustune yüzbinler kat aşk ekledi sanki 5 yil gecti bi gun onsuz uyuyamam . Simdi hic ayrilamaz olduk napacagmizi bilmiyoruz yasama dönemiyoruz herkes mi boyle ruyada gibi bizmi boyleyiz ne yasiyorz noluyor delircek gibiyim. Bi bilen eden anlayan varsa yardim etsin nolur
Cok tesekkur ederim. 5 dkka once yorum yaptgnz konumda belirttigim gibi korkularım var. Dogum sonrası olustu. Onları atlatmadan bir bebek sorumluluguna giremem.
Psikolojik yardim alin,bu surecte size iyi gelecektir.
Gidecegim insallah .
