- 23 Mart 2014
- 481
- 54
- 43
Bogazim dugumlendi.bu aci bitmiyor.azalir diyorlar.5 ay oldu azalmiyor.aglamakyltan bittim.allahim sana ve bizlere böyle aci bir daha gostermesin
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Çok üzgünüm. Hem acı çeken minicik bedenler, hem kendim hem de sizler için. Ali Can bebeğimin suyu 23+3'de boşaldı. Hastanede 20 gün karnımda tutarak büyüttüm onu. Enfeksiyon başlayınca 26+2'de doğuma aldılar. Sandım ki Amerika'daki erken doğan şanslı bebekler gibi o da yaşayacak. Karnımda susuz kaldığı yetmiyormuş gibi bir de 8 gün bu dünyada çekti yavrum. Meleğimi ilk 3 günlükken gördüğümde gözyaşlarına boğuldum. Harika, minicik birşeydi. Babacığımın kopyası. 6 günlükken toparlamaya başlayınca solunum cihazından ayırmışlardı. 7 günlükken apne oluşunca tekrar cihaza bağlamışlar. Ne olduysa o zaman oldu işte. Bebeğimin tablosu bir anda bozuluverdi. Elektrolit bozukluğu oluştu. 8 günlükken kaybettik. İnsan bebeği küvezde her yanında kablolar varken yüzünü tam seçemiyor. Bebeğim vefat edip yıkanınca melek yüzü gözü ortaya çıkıverdi. Uzun saçlı, kaşlı, kirpikli çok güzel bir bebekti. Yumuşacık alnına 4 kez öpücük kondurarak ve gözyaşlarımı akıtarak vedalaştım onunla. Bir yeri incinir diye sımsıkı sarılamadım bile. Ömrümün sonuna kadar boğazımda bir yumru olarak kalacak. Onunla ilgili hiçbir detayı unutmamak için sürekli geçmişe gidip, her anı tekrar tekrar yaşıyorum. Hayatın amacı neydi? Herşey anlamını bir anda yitirivermişti. 45 gündür yabancı siteler dahil okumadığım yazı kalmadı. Diğer acı yaşayanların da dediği gibi bizi en çok üzen şey onlara hakettikleri hayatı verememiş olmamız, onların sesini hiç duyamayacak, büyüdükçe nasıl olacaklarını göremeyecek olmamız. Bebeğimin yanına dostlarımın ona aldıkları emzik, çorap, oyuncak, zıbın gibi bazı eşyaları, arkasına yazmış olduğum bir fotoğrafımı ve saçımı koydum kendisini yalnız hissetmesin diye. Tek bir dileğim var, dilerim bebeğim şu anda cennettedir ve ben ona zamanı geldiğinde kavuşurum. O bir kahramandı. Benimle birlikte 28 gün mücadele verdi. Affet beni bebeğim, bu kalp attığı sürece seni sevecek, özleyecek ve hiçbir zaman unutmayacak.
Başın sağolsun canım..Allah yardımcın olsun. Bende 13 haftalık bebeğimi kaybettim mart ayında.. İlk günler biraz zorluk çektim kabullenmekte,
Haklısın canım.. Benim hiç yok, 37 yaşımdayım, artık zaman aleyhime işliyor, ama umudum var.. Allah yine nasip eder diye inanıyorum.
Canim benim yasin 41 yinede rabbimdem istiyorum.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Kızlar hic moralinizi bozmayin hersey allahtan ben buna inaniyorum o ol derse olur olma derse olmaz ona dua edin ondan isteyin. Bizimde kucaklarimiz dolacak inşallah ilk bebegimde kac ay denedik olmadi tam vazgeçtik alerji tedavime basladim o ay hamile kalmışım hemde olmaz imkansiz derken bu yüzden o nasil isterse oyle oluyor moral bozmayin benim korunma surem daha var sezeryan oldugum icin daha 2 ay oldu sizin korunma sureniz geçince baslayin hemen çalışmalara sizler icinde dua edicem.
Başın sağolsun canım..Allah yardımcın olsun. Bende 13 haftalık bebeğimi kaybettim mart ayında.. İlk günler biraz zorluk çektim kabullenmekte,
Kızlar hic moralinizi bozmayin hersey allahtan ben buna inaniyorum o ol derse olur olma derse olmaz ona dua edin ondan isteyin. Bizimde kucaklarimiz dolacak inşallah ilk bebegimde kac ay denedik olmadi tam vazgeçtik alerji tedavime basladim o ay hamile kalmışım hemde olmaz imkansiz derken bu yüzden o nasil isterse oyle oluyor moral bozmayin benim korunma surem daha var sezeryan oldugum icin daha 2 ay oldu sizin korunma sureniz geçince baslayin hemen çalışmalara sizler icinde dua edicem.
Teşekkür ederim..
Çok üzgünüm. Hem acı çeken minicik bedenler, hem kendim hem de sizler için. Ali Can bebeğimin suyu 23+3'de boşaldı. Hastanede 20 gün karnımda tutarak büyüttüm onu. Enfeksiyon başlayınca 26+2'de doğuma aldılar. Sandım ki Amerika'daki erken doğan şanslı bebekler gibi o da yaşayacak. Karnımda susuz kaldığı yetmiyormuş gibi bir de 8 gün bu dünyada çekti yavrum. Meleğimi ilk 3 günlükken gördüğümde gözyaşlarına boğuldum. Harika, minicik birşeydi. Babacığımın kopyası. 6 günlükken toparlamaya başlayınca solunum cihazından ayırmışlardı. 7 günlükken apne oluşunca tekrar cihaza bağlamışlar. Ne olduysa o zaman oldu işte. Bebeğimin tablosu bir anda bozuluverdi. Elektrolit bozukluğu oluştu. 8 günlükken kaybettik. İnsan bebeği küvezde her yanında kablolar varken yüzünü tam seçemiyor. Bebeğim vefat edip yıkanınca melek yüzü gözü ortaya çıkıverdi. Uzun saçlı, kaşlı, kirpikli çok güzel bir bebekti. Yumuşacık alnına 4 kez öpücük kondurarak ve gözyaşlarımı akıtarak vedalaştım onunla. Bir yeri incinir diye sımsıkı sarılamadım bile. Ömrümün sonuna kadar boğazımda bir yumru olarak kalacak. Onunla ilgili hiçbir detayı unutmamak için sürekli geçmişe gidip, her anı tekrar tekrar yaşıyorum. Hayatın amacı neydi? Herşey anlamını bir anda yitirivermişti. 45 gündür yabancı siteler dahil okumadığım yazı kalmadı. Diğer acı yaşayanların da dediği gibi bizi en çok üzen şey onlara hakettikleri hayatı verememiş olmamız, onların sesini hiç duyamayacak, büyüdükçe nasıl olacaklarını göremeyecek olmamız. Bebeğimin yanına dostlarımın ona aldıkları emzik, çorap, oyuncak, zıbın gibi bazı eşyaları, arkasına yazmış olduğum bir fotoğrafımı ve saçımı koydum kendisini yalnız hissetmesin diye. Tek bir dileğim var, dilerim bebeğim şu anda cennettedir ve ben ona zamanı geldiğinde kavuşurum. O bir kahramandı. Benimle birlikte 28 gün mücadele verdi. Affet beni bebeğim, bu kalp attığı sürece seni sevecek, özleyecek ve hiçbir zaman unutmayacak.
Başın sagolsun canım bizlerin sinavi buymuş cok zor yasamayan cekmeyen bilemez heleki gebeligin sonlandirilmasina karar vermek bu cok daha acı her seni uzmeyecekse bebekte gelisim geriliği harici ne gibi sorunlar vardı anlatabilirmisin.Canlarım malesef aynı acıyı bende yaşadım çalışmak iş güç derken ikinci çocuğu yapmaya 10 .yıldönümümüzde karar verdik kızım 8 yaşında şiuan artık onun kardeş isyanına daha fazla hayır diyemedik üstelik planlıydı öncesinde smear testlerim üç ay öncesinden folik asit kullanımı 2li testler herşey mükemmeldi kızıma bu sevinçli haberi verdiğimizde videoyaya çektik nasıl sevindi anlatamam faceye koyduk videoyu gören bütün arkadaşlarım ağlamış nasıl özel bir çocuğun var nasıl duygu dolu bi kız eminiz çok iyi bir abla olucak dediler ama hevesimiz kursağımızda kaldı 17.haftasıydı kızım cinsiyeti çok merak ediyordu kız kardeşi olsun çok istiyordu dr gittik üçümüz dr bakar bakmaz cinsiyetten çok daha önmeli şeyler var gelişimi 13-14.haftada görünüyo dedi kızım çok üzüldü söylemedi kardeşimin cinsiyetini kardeşime gelişmemiş dedi diye sevmedim bu dr dedi bizi perinatoloji uzmanına sevk etti inanmadık yada inanmak istemedik para için yapıyorlar cüce olsun önemli değil dedik üç gün sonra başka bir dr gittik konudan hiç bahsetmedik o da aynı şeyleri hatta daha fazlasını söyledi yaşama şansının olmadığını gebeliğin sonlanması gerektiğini sonrası zaten duymadığınız duysanızda anlamadığınız bir sürü konuşmalar devamı sizlerinkiyle aynı anlatıpta yaralarımız deşilmesin tekrar burada biribirimizin yaralarını saralım birrbirimize güç verelim hayat yaşamaya değer rabbim acıların yanında çok güzel armağanlarda veriyor,kötü günler geçecek canlarım bu günlerede şükür daha büyük acılarımız olmasın bu son sınanışımız olur inşallah sizleri seviyorum.
"başınız sağolsun.....ben de kızımı kaybettim....2 gün yaşadı......25+5 de doğdu preeklampsi nedeniyle, 565 gr.dı.....ben 565 gr doğan kızımın yaşayacağını sanmıştım......şimdi düşünüyorum, örnekleri olsa da çok zormuş yaşaması (o kiloda bile diyemiyorum) o gr daki bebeğin.........eşim, belki beni teselli etmekten kendisi acısını yaşayamadı.......ki inanın hayatımın şimdiye kadar ki en acı anı, eşimin kollarında kızımın minicik kefenlenmiş görüntüsüydü......nefes alamadım......ama yaşayamam diyorsunuz, yaşanıyor.....ben ocakta kaybettim kızımı......ve sonra eşim askere gitti........yalnız kaldım bi de bu acının üstüne.......kızımın mezarına eşimle o gitmeden önce de çok sık gidiyorduk, eşim gittikten sonra aklıma geldikçe vaktim oldukça kendim de gidiyorum.....ki şehir merkezine uzak bi köyde mezarı.......kendimi iyi hissediyorum kızımın yanına gittiğimde....ilk aylar berbat dönerdim kızımın yanından.....artık kötü dönmüyorum evet onu orada bırakıp gelmek çook zor geliyo mahvoluyorum ama hep diyorum ki kendime onun evi artık burası....size saçma gelebilir ama mezarları birbirinden çok uzakta da olsa, vefat eden dedemin ve ananemin ona orda baktıklarını, yanında olduklarını düşündüğümde çook rahatlıyorum...... ve 6 ay geçti kızım gittikten sonra, biz tekrar bebek düşünüyoruz şimdi.....eşim askerse olmasına rağmen belki denk gelir diyoruz....evet çook korkuyorum tekrar aynı şeyleri yaşar mıyım diye ama bu sefer olmayacak diye telkin ediyorum kendimi sürekli......kızımı hiç unutmuyorum, aklıma geldikçe burnumun direği sızlıyo.....biz kızımızı çok sevdik, o da bunu biliyordu bence.......ve yeni bir bebek gözüyle bakmıyorum ben tekrar bebek yapma fikrine.....ben kızıma kardeş yapmak istiyorum.....acınızı tahmin edebiliyorum, biliyorum o çaresizliği, ama aynı acıyı yaşayan biri olarak şunu söylemek istiyorum ki, inanın kendinizi iyi hissedecek gücü, allah veriyor size......zamanla canın şimdiki gibi yanmayacak inan.....unutulmayacak hiçbi zaman, hep burnunun direğini sızlatacak aklına geldiğinde ama ilk günkü gibi olmayacak......uzun oldu ama kusura bakmayın, allah kimseye evlat acısı yaşatmasın, allah herkese hayırlı, sağlıklı ve ömürlü evlatlar nasip etsin......"
diye anlatmıştım başka bir topicte hikayemi.....hala arkasındayım yazdıklarımın.....iki gün önce mezarına gittim yine kızımın, tek bir tane,küçücük kırmızı bir kır çiçeği açmış mezarının üstünde....ve bir tane kuş tüyü vardı.....onlarla mutlu oldum....kızım iyi gittiği yerde dedim......beni anneannem ve dedem büyüttü, annemlerin görevi gereği....ve ikisini de kaybettim......şimdi saçma gelebilir size ama onları kaybettiğimde çook üzülmüştüm, şimdi iyi ki kızımdan önce gitmişler oraya, kızım onların yanında, bana baktıkları gibi kızıma da bakıyolar diye düşünüp, inanın kendimi daha iyi hissediyorum.....bu da benim iyileşme yöntemim.....gerçekten allah evlat acısı göstermesin, allah sıralı ölüm versin diye edilen duaların en güzel dua olduğunu şimdi anlıyorum.....kusura bakmayın uzattım biraz ama, hepimizin başı sağolsun ve allah dayanma gücünü esirgemesin bizden.......
Cok üzüldüm okurken allah sabrini versin nasil istiyorsan öyle düşün bende babamla abime emanet ettim oglumu mezarlari ayni yerde degil ama onlar bulustular diyorum. Insallah tekrar hamile kalirsin bizlere umut olursun canim. Birbirimize bol bol dua edelim sirayla bebeklerimizi saglikla alalim kucagimiza insallah.
"başınız sağolsun.....ben de kızımı kaybettim....2 gün yaşadı......25+5 de doğdu preeklampsi nedeniyle, 565 gr.dı.....ben 565 gr doğan kızımın yaşayacağını sanmıştım......şimdi düşünüyorum, örnekleri olsa da çok zormuş yaşaması (o kiloda bile diyemiyorum) o gr daki bebeğin.........eşim, belki beni teselli etmekten kendisi acısını yaşayamadı.......ki inanın hayatımın şimdiye kadar ki en acı anı, eşimin kollarında kızımın minicik kefenlenmiş görüntüsüydü......nefes alamadım......ama yaşayamam diyorsunuz, yaşanıyor.....ben ocakta kaybettim kızımı......ve sonra eşim askere gitti........yalnız kaldım bi de bu acının üstüne.......kızımın mezarına eşimle o gitmeden önce de çok sık gidiyorduk, eşim gittikten sonra aklıma geldikçe vaktim oldukça kendim de gidiyorum.....ki şehir merkezine uzak bi köyde mezarı.......kendimi iyi hissediyorum kızımın yanına gittiğimde....ilk aylar berbat dönerdim kızımın yanından.....artık kötü dönmüyorum evet onu orada bırakıp gelmek çook zor geliyo mahvoluyorum ama hep diyorum ki kendime onun evi artık burası....size saçma gelebilir ama mezarları birbirinden çok uzakta da olsa, vefat eden dedemin ve ananemin ona orda baktıklarını, yanında olduklarını düşündüğümde çook rahatlıyorum...... ve 6 ay geçti kızım gittikten sonra, biz tekrar bebek düşünüyoruz şimdi.....eşim askerse olmasına rağmen belki denk gelir diyoruz....evet çook korkuyorum tekrar aynı şeyleri yaşar mıyım diye ama bu sefer olmayacak diye telkin ediyorum kendimi sürekli......kızımı hiç unutmuyorum, aklıma geldikçe burnumun direği sızlıyo.....biz kızımızı çok sevdik, o da bunu biliyordu bence.......ve yeni bir bebek gözüyle bakmıyorum ben tekrar bebek yapma fikrine.....ben kızıma kardeş yapmak istiyorum.....acınızı tahmin edebiliyorum, biliyorum o çaresizliği, ama aynı acıyı yaşayan biri olarak şunu söylemek istiyorum ki, inanın kendinizi iyi hissedecek gücü, allah veriyor size......zamanla canın şimdiki gibi yanmayacak inan.....unutulmayacak hiçbi zaman, hep burnunun direğini sızlatacak aklına geldiğinde ama ilk günkü gibi olmayacak......uzun oldu ama kusura bakmayın, allah kimseye evlat acısı yaşatmasın, allah herkese hayırlı, sağlıklı ve ömürlü evlatlar nasip etsin......"
diye anlatmıştım başka bir topicte hikayemi.....hala arkasındayım yazdıklarımın.....iki gün önce mezarına gittim yine kızımın, tek bir tane,küçücük kırmızı bir kır çiçeği açmış mezarının üstünde....ve bir tane kuş tüyü vardı.....onlarla mutlu oldum....kızım iyi gittiği yerde dedim......beni anneannem ve dedem büyüttü, annemlerin görevi gereği....ve ikisini de kaybettim......şimdi saçma gelebilir size ama onları kaybettiğimde çook üzülmüştüm, şimdi iyi ki kızımdan önce gitmişler oraya, kızım onların yanında, bana baktıkları gibi kızıma da bakıyolar diye düşünüp, inanın kendimi daha iyi hissediyorum.....bu da benim iyileşme yöntemim.....gerçekten allah evlat acısı göstermesin, allah sıralı ölüm versin diye edilen duaların en güzel dua olduğunu şimdi anlıyorum.....kusura bakmayın uzattım biraz ama, hepimizin başı sağolsun ve allah dayanma gücünü esirgemesin bizden.......
Bende 3. Ay doktora gitmeyi planliyorum bu ayda folik asite baslayim dedim bi kan tahlili yaptırcam ona gorede eksik kalan ne varsa takviye ederim diye düşündüm. Ben henüz doktorumu secemedim tekrar ayni hastaneye ve doktora gidemem arastiriyorum riskli gebelik uzmaniyla beraber normal kadin doguma gitmeyi planliyorum allah yardimcimiz olsun insallah hayirli zamanda hamile kalirsin korunna suresi dolanda arkandan gelir. Bu arada 3 ayda iyi birak demiş doktorun ben korkudan birakamazdim heralde dikişler korkutuyor beni.inşallah canım....ne güzel dua ettin öyle.......allah hepimize nasip etsin, sağlıklı, ömürlü, hayırlı evlatları.......ben doğumdan tam 3 ay sonra kontrole gittim...sezeryan olmuştum.....herşey yolunda dedi doktorum...korunmayı bırak dedi......eşim de o sıra askere gitmişti, çalışmalara başlayamamıştık.....yani eşimin yanına çok gittim ama dönemler uygun olmuyordu.....bu ay sanırım denk gelecek......bakalım hayırlısı......15 temmuzda belli olur.......doktorum bana ilk aylarda hemen hamile kalamazsan korkma, sonuçta doğum yaptın, evet bebeği kaybettik ama vücudun herşeyiyle değişti demişti......zaten bir günlük deneme olacak o yüzden kafama takmıyorum......preeklampsi riski için de evet riskin var, ama artık baştan önlem alabiliriz dedi, içimi rahatlattı........ya neden bilmiyorum, körü körüne umutlanmak istemiyorum ama ben korktuğumda eşim sürekli gör bak bişey olmucak diyor ben de psikolojik olarak rahatlıyorum....ben nisandan bu yana balık yağı hapı, coraspin ve folicplus içiyorum......onları içmek bile beni psikolojik olarak rahatlatıyor......allah düşmanımın başına vermesin preeklampsi çok zor bi süreç........evlat acısı en beteri ama umudumuzu kaybedersek, ayakta duramayız....nolur umudumuzu kaybetmeyelim.......
Basin sagolsun canım allah birdaha böyle acilar yasatmasin. Yasadiklarin cok zor cok aci ama sen elinden geleni yapmissin yipratma kendini senin yapabilecegin nisey yoktuki dua et sabir et insallah bizlerinde kucaklari dolacak.
Canım senin de başın sağolsun. Senin için de en güzelini, en iyisini diliyorum.
Bende 3. Ay doktora gitmeyi planliyorum bu ayda folik asite baslayim dedim bi kan tahlili yaptırcam ona gorede eksik kalan ne varsa takviye ederim diye düşündüm. Ben henüz doktorumu secemedim tekrar ayni hastaneye ve doktora gidemem arastiriyorum riskli gebelik uzmaniyla beraber normal kadin doguma gitmeyi planliyorum allah yardimcimiz olsun insallah hayirli zamanda hamile kalirsin korunna suresi dolanda arkandan gelir. Bu arada 3 ayda iyi birak demiş doktorun ben korkudan birakamazdim heralde dikişler korkutuyor beni.
Allah sabir versin canim.inşallah en kisaa zamanda Rabbim sana saglikli evlat nasip etsin
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Başın sagolsun canım allah birdaha yasatmasin 3 ay dolmus ve normal dogum yapmışsın bi doktor kontrolüne gidip tekrar calismalara başlayın tabi bu 3 aylık sutede folik asit aldiysan yedigin içtiğine dikkat ettiysen yoksa once bunlara dikkat et biraz bekle derim.Benimde 3 ay 10 gün oldu kızlar ben normal doğum yaptım kızım çok istiyor bir kardeşi, olsun ama cesaret edemiyorum dr gitmeliyim bu ay benim gebeliğimi iskelet bozukluğu nedeniyle sonlandırıldı ama genetik testimiz temiz çıktı akrabada değiliz drlar uzaktanda olsa akrabalık vardır demişler ama mümkün değil eşim içanadoludan bense egeliyim ilk başta gelişim geriliği fark edildi 17.haftada sonrasında tabi ona bağlı birsürü rahatsızlık iskelet gelişmediği için ona bağlı iç organlarda gelişmiyormuş
Sen daha iyisini bilirsin canım maalesef benim doktoruma zaten alisamamistim bu olay tuzu biberi oldu onlar icin hastaydim hepsi bu maalesef ilgi alaka göremedim beni tatmin etmiyor baska doktor bulmak zorundayım. Bende 3. Ayda doktora gidicem bakalim ne diyecek gerçi henuz folik asite başlamadım tam duzenlide beslenmiyorum birde sağlık sigortası yaptirmayi düşünüyorum benim biraz uzucak gibi ama beklemeye hiç niyetim yok heryerde yenidogan bebek veya hamile gördükçe cok üzülüyorumhaklısın 3 ay kısa bi süre dikişler için ama dr problem değil dikiş yerlerin çok iyi dedi.....eşim olmadığından benim 3 ayım şimdiden 6 ay oldu bile.......ben dr değişikliği yapmayacağım.....sonuçta öykümü biliyor doktorum ve çok güleryüzlü pozitif bir kadın....beni rahatlatıyor......sonuçta bi şekilde ben yüksek risk grubundayım o da bunu biliyor....başka doktora derdimi anlatmaktansa beni bilen doktorumu tercih edeceğim.....sonuçta üniv.de kendisi bi sıkıntı olsa yatırır yine kontrol altında tutar diyorum....dile kolay 1 aya yakın yattım sonuçta gitsem servisteki dr ve hemşireler hatırlar beni.......biz bebeğe nohut diyorduk.....hastane odamda da #dirennohut yazıyodu, o dönem herkes biliyodu nohutu, büyük ihtimal hatırlarlar tekrar beni.......
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?