- Konu Sahibi FTZEYNEPDURU
- #81
canım benim...
öyle zor ki yaşadıkların bende şkizlerimden kızımı kaybettim dünyalar güzeli yavrumu bende aldım kucağıma onu öptüm kokladım o mis kokusunu... Emdi yavrum deli gibi yapışıyodu göğsüme hala göğüslerim sızlar düşündükçe...
Sonra gitti meleğim sessizce hiç bişey yokken o gözyaşlarım o bağırışlarım hala kulaklarımda..oğlum kalmıştı yanımda evet ama dindirmiyo ki acımı geçmiyo hiç bir yaram..
Oğlum için ayakta kaldım çünkü çok küçüktü habersizdi meleğim diğer meleğimi kaybettiğimden..şimdi oğlum devam ediyo emmeye kızımda olsaydı eğer o da emerdi belki işten koşarak geldiğimde onuda görürdm karşmda bazen rüyalarıma giriyo büyümüş egem kadar olmuş yaşasaydı olacaktıda yavrum onu sadece bi dk görmek için canımı bile veririm ama yok artık kızım...
Ahh cnm ahh kmse anlamaz seni yaşamayan nerden bilecek evlat acısını benm geride oğlum kalmıştı rabbim birini aldı birini bırktı bana
iyiki melek anneleriyle konuşabiliyorum. Buraya rastlamadan önce her şeyi içime atıyordum.. şimdi sanki yazdıkça meleğimle dertleşiyorum.. Ve tabiki yazdıklarımı anlayan bana hak veren onlarca melek annesi olduğunu biliyorum..güzell rabbim sabrını versin canım sanada.. Herkes sanarki biz bebek hasreti çekiyoruz. Yeniden doğum yapınca yeni evlatlarımız olunca acı geçer.. Oysa öyle değil, bizler varlığını bildiğimiz, isimleri belli evlatlarımızı özlüyoruz. Biz bir bebeği değil yavrumuzu özlüyoruz..